tokio 2012

Tokio 2012 -1
 
Of ik ook ff Tokio in kon plannen, want de heren vliegen via Tokio naar Australië. En ja ze gaan naar Disneyland daar, dus ik ook. Voor mij de laatste van alle Disney parken die ik nog wil bezoeken, de heren zijn nog niet in Orlando geweest. Was wel ff puzzelen, maar ik heb Tokio bij kunnen voegen. Ik ga nu met een kleine omweg terug naar Amsterdam. Vanaf Australië een paar dagen naar Kuala Lumpur en dan via Tokio terug naar Amsterdam. Ik land op vliegveld Henada, ten zuiden van de stad en vertrek vanaf Narita, ten noorden van de stad. Alleen land ik s ’avonds laat, en rond een uur of half 1 s’nachts stoppen alle metro’s, dus het lijkt me niet verstandig om bij aankomst het metro systeem van Tokio uit te gaan vogelen. Meer dan een uur met een bus richting centrum en dan bij vooraf vastgestelde hotels worden afgezet wordt het ook niet. Gelukkig hebben ze ook taxi’s, dat lijkt me trouwens ook het snelste. By-the-way, mocht je de metro missen, de meeste kroegen blijven daar open, totdat de metro’s weer gaan rijden in de morgen!
 
Kep 3 dagen in Tokio. Eentje voor Disney, 2 voor de rest van de stad. Mocht dit te weinig zijn, tsja dan zal ik gewoon nog een keertje terug moeten. Lijkt me trouwens ook wel wat; een rondreis door Japan. Door het zuidelijke gedeelte dan, het noorden is ietsje te radioactief, en dat zal het voorlopig (de komende 1000 jaar of zo) nog wel blijven. Trouwens er wordt nog steeds ook in Tokio verhoogde straling gemeten. Dus mocht ik licht geven bij thuiskomst….
 
Tokio kent een uitgebreid Metro en trein netwerk. En gelukkig voor ons westerlingen staat alles in 2 talen (Engels en Japans) aangegeven. Maar als ik de kaart bekijk waarop zowel de metro als de treinen op staan, dan snap ik niet dat er nog mensen kunnen wonen, zoveel sporen dat er zijn.
Een ander probleem is betaalbare accommodatie, in de buurt van het centrum. Voor een klein hok betaal je in Tokio de hoofdprijs, hotelkamers zijn niet groot in Tokio.
 
Ik heb een hotel gevonden net buiten het centrum, en precies tussen 2 metrostations in. Vanaf daar kan ik kiezen uit 4 verschillende lijnen, dus das wel handig.  Tis nu alleen bepalen welke kant ik op loop, 400 meter naar het noorden of 400 meter naar het zuiden.
 
Der is net een nieuwe toren geopend in Tokio; de Skytree. De op één na hoogste constructie ter wereld (alleen Burj Khaliffa in Dubai is hoger, maar die ken ik al). Maar 634 meter hoog. En dat in een land waar de aardbodem iedere dag, maar dan ook echt iedere dag schud. Okey, niet alle aardbevingen zijn voelbaar in Tokio, maar ook in de Tokio regio verwachten ze binnen afzienbare tijd een hele grote. En nee, ik zit niet echt te wachten op dansende wolkenkrabbers. Ach ja, eerst nog naar Australië en Kuala Lumpur, en dan kijken of dat ding er nog staat….

-------------------------------------------------------------------------------------------------------


Donderdag 29 november
Nou dat duurde wel ff voordat we uit de bewolking waren. A bumpy ride zou het worden volgens de piloot, dat klopte wel ongeveer, al was het vaak vlug weer over als hij weer wat hoger of lager ging vliegen. De hele weg spelletjes zitten spelen op mijn iPad, want een boek lezen en muziek luisteren gaat nu eenmaal niet samen.
Alvast kunnen wennen aan het eten, ik had ook hier vooraf een maaltijd besteld, en ditmaal kreeg ik chicken terriaki. Moet alleen steeds wennen hier, dat in een kipfilet ook stukjes bot kunnen zitten. Misschien is het hier in Japan beter. Maar terriaki zal ik nog wel een keer hebben een dezer dagen.
Om 22.10 geland op Haneda, das ten zuiden van Tokio. Vooraf al de waarschuwing gehad van de piloot, zo vlug mogelijk richting douane, want het is er druk. Haneda is eigenlijk een vliegveld voor vracht verkeer, maar in de avonduren landen hier ontzettend veel passagiertoestellen. Okey, das mooi alles in het Japans aangegeven, maar het symbooltje voor koffer begrijpt iedereen, dus die ga ik maar volgen, kom ik vanzelf bij de douane toch. Inderdaad, en een hele flinke rij staat er hier voor de douane. Gelukkig hebben we in het vliegtuig al de papieren in kunnen vullen, dus dat scheelt weer tijd.
Ben eigenlijk vrij vlug aan de beurt, want zodra de balies voor de japanse bevolking vrij zijn ,mogen ook de foreigners (wij dus) daar ook gebruik van maken.
Hoe ik aan het adres kwam, wat ik had in gevuld op de papieren; nou gewoon, dat staat op het boekingsformulier van het hotel. Okey, dan is het goed. Nog ff vingerafdrukken en een foto en ik mag verder richting koffers. Die draaien al ff rond, maar dat is logisch. Nu nog uitgangcontrole, ook hier weer de vraag over het adres van het hotel, maar niets aan de hand, ik kan doorlopen. Nu is het al 23.00 uur bijna en rond middernacht stopt dus alle openbaar vervoer in Tokio. Ik heb dus vanuit Nederland een taxi geregeld. Nu dus ff zoeken naar mijn chauffeur. Die zie ik vrijwel direct staan, met een bordje met mijn naam erop, das dus ook geregeld. Meneer Ito heet me hartelijk welkom in Tokio, en vraagt direct hoe mijn achternaam nu eigenlijk uitgesproken moet worden.
Anyway de auto staat op deck 5 van de parkeergarage, dus of ik hem wil volgen. Het is echt een alleraardigst lief klein manneke die chauffeur van mij. Bijna een kop kleiner als mij. Ik loop maar wat rustiger, want hij heeft moeite mij te kunnen volgen.
Zelf maar ff de koffers in de auto gezet, want dat kon ik hem toch niet laten doen.
Zijn Engels is wel niet zo denderend, maar hij probeert me toch van alles uit te leggen. We gaan in ieder geval via de Rainbow bridge. Das een mooie brug richting Tokio, alleen de verlichting, die hem zijn naam heeft gegeven die hebben ze om stroom te besparen eigenlijk niet meer aan. Sinds vorig jaar, met de ramp bij Fukushima, zijn alle kerncentrales stilgelegd in Japan. Nu hebben ze eigenlijk een probleem, want ze hebben gewoon weg niet genoeg elektriciteit nu. Ook vandaag is de verlichting niet aan, helaas, maar ik heb er begrip voor. Ik kan wel Tokio tower goed zien staan. Die lijkt op de Eiffeltoren, en die is wel volop verlicht.
Ik ben trouwens blij dak hier zelf niet hoef te rijden, dan had ik nog steeds rondjes gereden op het vliegveld. Er is hier amper iets leesbaar. Trouwens ook al is het donker, ik zie wel dat Tokio heel efficiënt is op gebouwd, niets als tunnels en fly-overs door de straten heen, elke vierkante cm lijkt hier te zijn gebruikt.
Ben vlug genoeg bij mijn hotel, hotel horridome villa. Ik heb ook binnen no-time mijn sleutel, dus nu ben ik benieuwd naar mijn kamer. Dat ie klein is, dat is iets algemeens in Tokio, maar hoe klein is ie nu.
Nou er staat een 2 persoonbed in, uiteraard een stukje korter dat wat wij gewend zijn. Kep een douche  en wc met automatische sproei installatie. Er staan slippers klaar, en liggen 2 kimono's. Thee, waterkoker, stoel, tafel, tv, koelkast en dan is het vol. Zeker als ik daar nog 2 koffers bij zet. Mooi zaklamp aan de muur voor noodgevallen, en een karaoke microfoon langs de tv…och nee, tis een föhn.
Anyway hier is het ondertussen al vrijdag, dus ik ga pitten. Anders heb ik niets meer aan mijn dag strakjes.


 

Vrijdag 30 november
Vandaag mijn 1e dagje Tokio.  Mijn bed uit, ontbijt gehaald bij de buurman; de tegenhanger hier van de 7eleven winkels, de Family Mart. Hier zullen ze toch vast wel wat eetbaars hebben. Begrijp niet veel, zeg maar gerust niets van alle teksten, maar als het eruit ziet als een broodje ei, dan zal dat ook wel een broodje ei zijn toch. Inderdaad, en hij smaakte nog goed ook. Verder is er weinig, tot bijna niets in een andere taal als het Japans geschreven. Maar ook geen problemen met het afrekenen, gewoon ff op de kassa kijken; cijfers zijn nl wel het zelfde! Vandaag als eerste naar een tempel in het noorden van de stad, de Senso-ji tempel. Voor vandaag maar een dagkaart voor de metro gekocht, dan kan er wat betreft de kaartjes niets misgaan. Pak de dichtstbijzijnde metro (fout  dus) en ga op pad. Shit, nu kom ik bij Ueno uit, geeft niet vanaf daar kan ik er ook naar toelopen, is alleen een tikje verder.
Ik kan vanaf daar ook met de metro, maar ik ben ook in Tokio om iets te zien, en dat doe je niet onder de grond. Trouwens het weer is best warm, vind ik dan, de japanners denken er blijkbaar anders over, want die lopen met mutsen, handschoenen en dikke jassen aan. Maar ja, ik ben uiteindelijk al 7 weken buiten, dat scheelt. Stadskaart erbij, ff zoeken naar de goede richting en dan lopen maar. Ik kom onderweg diverse kleinere tempels tegen, gewoon ook de zijstraatjes in kijken, zie je ze vanzelf. Inclusief degene in traditionele klederdracht. Trouwens de stad ziet er picobello uit. Alles, is geasfalteerd, af en toe een boom, echt elke vierkante cm hebben ze hier gebruikt. Overal automaten voor drinken, ect. Roken mag alleen op rokersplaatsen, die hebben ze speciaal gemaakt.
Anyway ik ben op weg naar de tempel, zie ik in een winkel een mooie gouden pagode staan. Ik zie dat er personeel vlakbij is, dus ik vraag of ik een foto mag nemen, je weet natuurlijk nooit. Tuurlijk mag dat. Ben ik zo'n 20 meter verder, komt dat mannetje uit die winkel naar me toe gelopen, hij was me gevolgd, en hij geeft me een stadkaart van dit gedeelte, omdat ik zo aardig was geweest. Nou graag gedaan, alleen is de kaart geheel in het Japans, maar het is het idee wat telt toch. De Skytree, tokio's laatste aanwinst wat hoge constructies betreft, kan ik ook al een tijdje zien staan. Maar daar ga ik dus echt niet in, veel te hoog, en zeker in Tokio.
Hoe dichter ik bij de tempel kom, des te drukker dat het ook wordt. Deze tempel wordt echt door veel mensen bezocht. Mooi ding is het. Je kunt hier ook op de Japanse manier je toekomst voorspellen. Doen ze het in China met stokjes, hier doen ze het met blokjes, in een bus. En dan maar zoeken naar het juiste laatje. Bevalt de voorspelling je niet, dan kun je hem ophangen, ik neem aan in de hoop dat ie verdwijnt.
Toegang is gratis bij de tempel, maar er staat een collecte bus. Nou ja bus, een houten kist met een rooster er overheen van een meter hoog, een meter breed en ik schat 2 meter lang. En dan niet 1-tje, nee direct voor de tempel staat een nog grotere, en er gaat flink wat geld in. Kijk zo doe je dat dus, collecteren.
Ik loop terug richting metro via de shoppingstreet die voor en bij deze tempel zit. Ik ga richting Ueno, en daar zit 1 van de 3 hard rock cafés van Tokio. Kan ik maar vast gehad hebben. Tis bijna lunchtijd, dus dan eten we hier meteen wat. Daarna vast een schoon vest gekocht voor de terugweg maandag, en direct wat shirtjes gekocht. Wat me trouwens op valt, het gebuig van de japaners. Bij alles wat ze doen en zeggen, komt dat buigje erbij, wel grappig, een beetje onderdanig.
Hierna de metro gepakt naar de andere kant van de stad, naar Shibuya. Hier zit de drukste oversteekplaats voor voetgangers ter wereld, naar schatting steken hier per dag zo'n 300.000 mensen deze kruising over. Zodra het hier groen wordt voor de voetgangers (direct alle richtingen), is deze kruising een minuut lang vol met mensen.
Ik moet hier ook over, omdat ik naar de Meiji shrine wil, ditmaal een tempel midden in een park. Deze is niet zo kleurrijk als de senso-ji, maar hij mag er wezen. Toevallig op mijn weg nog langs de disneystore gekomen, wel binnen geweest, niets gekocht.
Ook hier mensen in traditionele kleren, Dat heeft toch wel iets. Terug het park uit, en dan een stukje naar het noorden. Iedere shoppingstreet heeft hier zijn eigen ingang lijkt wel. Ze zien er allemaal wel heel mooi uit, maar wat er allemaal op de borden staat…
In Tokio hebben ze ook yen winkels, in dit gedeelte zit een daisoshop, alles voor heel weinig kan ik je vertellen. Uiteindelijk best veel leuke dingetjes gevonden, en dat voor een eurootje of 10 omgerekend. Maar meteen een stuk verderop naar hardrock cafe nr 2 gaan, hebben we die ook gelijk gehad. Vanaf daar kan ik de Tokio tower zien staan, die staat ook nog op mijn lijstje. Dat ding ziet er eigenlijk niet uit, tis gewoon een kopie van de Eiffeltoren. Maar s ‘avonds is ie verlicht, en kleurt ie mooi oranje. Een magneetje van deze toren hoef ik niet te kopen, tis net de Eiffeltoren. Tis ondertussen donker (al voor 6-en), tis tijd om mijn gekochte spullen eens op de hotelkamer te droppen. Station was vlug gevonden, de buurt van het hotel ook, maar welke kant moest ik ook al weer uit. Zag ik vanmorgen maar 1 ingang, nu zie ik er 3…. Okey het was wel vroeg vanmorgen. Geen straatnaam bordje, dus ik moet ff gokken. Ik loop dus een richting uit, en zie een reiswinkel, heb ik vandaag ook al gezien, maar of het dezelfde is, ik weet het niet. En zo gaat het een paar 100 meter, nu zou ik mijn hotel toch moeten kunnen zien…niet dus. Okey dan maar ff vragen; of er iemand Engels spreekt, no was het antwoord. Okey, ik pak de kaart, en vraag in mijn beste Japans, where am I… Kijk met een stadskaart, kom je nog eens ergens. Ze kunnen nu in ieder geval aanwijzen waar ik me nu bevind op de kaart, dan weet ik welke kant ik wel op moet, want dat ik verkeerd zat was me wel duidelijk. Maar ze hebben me goed geholpen daar, nu zonder problemen direct naar mijn hotel gelopen.
Ik had het eerst nog aan een verkoper op straat gevraagd; die sprak wel Engels, een beetje dan. Die kijkt op de kaart en wijst me een bepaalde kant op. Das mooi jongen, maar je houd de kaart op zijn kop…. Sorry maar hij werkte hier pas net, dus hij kende de buurt niet, dus eigenlijk wist hij het ook niet. Toch bedankt!
 
Ik moet nog eten, kan ik mooi bij Tokio station doen. Daar zit en een hello kitty winkel en daar kan ik alvast een kaartje kopen voor maandag, voor de reis naar Narita airport.
Ik kan er niet direct naar toe, met de metro, Tokio station is eigenlijk alleen treinen. Ga ik met de metro naar Otemachi, zoek mijn weg naar buiten, en dan mijn weg zoeken naar Tokio station. Net als ik het wil vragen, zie ik de ingang van het station. Okey niet helemaal, maar de ingang via de shoppingmall. Nou dat had ik beter niet kunnen doen. Voordat ik de weg naar buiten weer had gevonden…. Kep de hello kitty winkel wel gevonden, maar daar hadden ze niet veel soeps. De bordjes volgen met JR line (treinstation), helpt me ook niet echt. Een poging gewaagd om Japans te gaan eten; zie ik een restaurantje (en er zitten er veel!) dat me wel aanstaat. Het nep eten zag er ook goed uit. Ochja in Japan, gebruiken ze bijna geen foto's om het menu te laten zien, nee hier hebben ze etalages vol met nep menu's. Ziet er best echt uit. Nummer erbij, weet je wat je moet bestellen. Anyway, vraag ik of ze terriaki hebben, blijkt het een chinees restaurant te zijn!
Dan toch maar eerst een treinkaartje scoren. Na veel gezoek, eindelijk mijn weg naar buiten gevonden, nu nog de hoofd ingang van Tokio station. Die is makkelijk te herkennen, tussen alle moderne hoogbouw hier. Dit station is gebouwd, met als voorbeeld Amsterdam centraal. Punt is alleen wel, waar staat dat ding nu… Nou ga ik zondag hier nog naar toe om hem bij daglicht te zien, maar het ziet er wel aardig uit. Kaartje gekocht voor de maandag, en gewoon onder de grond door naar ottemachi station gelopen, dat kan dus ook. Was trouwens maar een klein stukje!
Ik had al vlug door dat bij het naar buiten gaan dat je kunt kiezen, uit bijvoorbeeld A1 of A2, maar als ze C1 tm C9 rechts af sturen en ineens is C1 tm C3 van de borden af, dan is het toch lastig bij de goede uitgang te komen.
Gegeten bij de buren aan de overkant van de straat. Die hadden een Engelse kaart, of iets wat er op moest lijken. Gelukkig was er iemand die me op een plaatje aan de muur wees; das kip. Die stond nl niet op het menu (denk ik). Anyway de kip met rijst, lichtgroen spul en donker groen spul was lekker. Wel weer ff wennen, met stokjes eten.
Anyway, kep mijn ontbijt voor morgen alweer bij de buren op gehaald. De koelkast op de kamer maar aangezet, want de airco blijkt niet echt een airco te zijn.
Ik kan onder de tv kiezen uit airco low, mid , high en off. Maar ik kan geen temperatuur instellen, dus dat ding werkt als een verwarming. Vandaar de losse unit op de kamer, ik had al zo'n vermoeden gisteren, dat er boven uit het plafond alleen warme lucht kwam…


Zaterdag 1 december
Vandaag wordt genieten voor mij. Lekker een dagje Disneyland Tokio. Kep er naar uit gekeken. Dit is de laatste van 5 Disneylands die ik nog moet bezoeken, dan heb ik ze allemaal gehad. Anyway rond half 8 hier weg bij het hotel, eerst een stukje metro, dan overstappen op de trein. De kosten van het kaartje voor het eerste deel weet ik. Die van de trein moet ik ff daar uit vogelen. Gelukkig staat er daar nog iemand meer bij de kaartjes automaat, gewoon gevraagd; Maihama? 210 Yen, mooi dan weet ik dat ook, ik kan nl de tarieven kaart van zowel de metro als van de trein dus niet lezen, en je koopt hier een kaartje aan de hand van afstand. Je kunt op de tarievenkaart zien per station, wat je moet betalen, maar ja dan moet je wel Japans kunnen lezen…
Anyway ben rond half 9 bij Maihama, daar kan ik of te voet naar disney, of overstappen op de disneymonorail, die doet een klein rondje daar. Ben nu nog fit, dus lopen, naar de ingang.
Kaartje gekocht en dan naar binnen. Qua ingang is Disneyland Tokio niet veel. Alleen Parijs heeft een prachtige entree, en die in Tokio is ook niet verkeerd, maar dit is niet veel. Niet eens een treinstation. Wel kom je direct in de World Bazaar, de Japanse versie van Mainstreet USA zeg maar. Een overkapte winkelstraat, met in het midden nog een straatje naar links en naar rechts ook overkapt. Op de kruising in het midden staat momenteel een giga kerstboom. Tis kerst in Disneyland Tokio, komt mooi uit kan ik gelijk inkopen doen.
Na de World bazaar, begint direct een hele flinke rotonde, hier hebben ze de christmas village neer gezet. Mickey en Walt staan trouwens aan het begin van de rotonde. Wat me opvalt, is de grote hoeveelheid mensen, die zich nu al installeert voor de parade van 10.40 uur. Netjes hebben ze dekens en plastic meegenomen om op te zitten. Beetje overdreven niet anderhalf uur van te voren. Okey het is druk, maar dan nog. Ik niet, ik ga naar It's a small World. Die heb ik in ieder park nog gedaan, dus ook in dit park. Tis nog vroeg ,dus het wachten valt (nog) mee. Ben benieuwd, hoe deze van opzet is. De buitenkant is in ieder geval het zelfde. Nou binnen in totaal anders, hier stap je in een hal in een bootje, inladen aan weerszijde, dat schiet op. Binnen is de indeling uiteraard weer anders dan alle andere, maar in grote lijnen zijn ze dus alle 5 het zelfde. Hierna ga ik naar Toontown. Hier staan de mensen rijen dik om het huis van bv Donald, goofy of Mickey in te kunnen. Ik maak mijn rondje wel via de buitenkant. Blijft een mooi stukje disney vind ik, iets voor Parijs. Het weer begint echter zo langzaam om te slaan, dus ik ga voordat het echt slecht gaat worden ff winkelen; kijken voor een jas. Knal oranje aan de buitenkant en aan de binnen kant allemaal mickeys in de meest felle kleuren, en ochja je kunt hem ook binnenstebuiten dragen, Nou nee, toch maar niet. Wel een mooi vest gekocht. Ben ook opzoek naar een shirt met Disneyland Tokio erop, helaas, daar doen ze hier niet aan. Eerst ff de parade kijken buiten. Mooie lange parade, met warming-up van de disney cast members vooraf. Blijft trouwens lachen hier, ze blijven me maar in het Japans aanspreken. Ook al vraag ik ze iets in het Engels, ik krijg een antwoord terug in het japans. Bij attracties wordt ik aangesproken in het Japans, als ik vraag om een vertaling, praten ze gewoon in het japans verder. Bij de kassa(s), gewoon Japans doorpraten…  Gaat goed hier, flink international ingesteld. Kan wel vertellen, kep vandaag 4 andere niet Aziaten (lees japanners) gezien, hier in het park… Toch nog ff verder winkelen. Kep alweer voldoende gezien, voor de heb. En ik kan het gerust zeggen, kep vandaag de creditcard behoorlijk misbruikt, ben ff helemaal los gegaan. De rekening volgt wel, en volgend jaar maar wat extra overuren draaien…Bij buitenkomst regent het onder tussen flink, helaas, maar ik heb een extra jas( dik vest) nu. En alweer gaan mensen klaar zitten voor de volgende parade, moet niet gekker worden, in de regen ook nog. De eerst volgende parade is weer een andere parade, ik wacht wel af. De kerst parade hebben we al gehad. Ik slenter alvast wat Tomorrowland in. Ook hier mag Michael Jackson weer, Captain EO, is hier ook (weer?). Tegenover hem zit Buzzlight Year, maar die ken ik ook al, en met een wacht rij van bijna 3 uur, sla ik die dus over. Spacemountain, met wit dak en een lopende band naar boven om in de attractie te gaan, wachttijd 160 minuten, ook niet. Monters Inc, das voor mij de enige attractie die ik nog niet ken, maar met een wachttijd van 160 minuten, laat ik die toch maar ff zitten. Tis trouwens nog geen 13.00 uur, en alle fastpassen zijn gewoon al op, overal. Kep er voor de fun nog net eentje kunnen krijgen van Captain EO. Helaas (dus niet) is Startours in onderhoud, en zit ie ingepakt. Andere keer maar weer (echt niet he Marielle). The Orbitron hebben ze hier niet, maar in plaats daarvan hebben ze de star jets. Of te wel een NASA raket, idee is het zelfde, uitvoering is anders. Zo langzaam maar zeker loop ik weer Fantasyland in; Winnie de Pooh ken ik van Hongkong, met wachttijd 160 minuten, ook weer niet. Ik moet zeggen dat vooral de afwerking/ uitvoering van de buitenkanten van de attracties in Fantasyland, ze wat meer fantasie hadden mogen gebruiken. Die zien er allemaal een beetje saai uit; Pinoccio, sneeuwwitje, Peter pan, de caroussel, Dumbo ect.
Ik heb ondertussen toch wel honger, en als ik denk wat te gaan eten, staan de japanners hier dus gewoon in dikke rijen te wachten wederom, daar ga ik dus niet aan mee doen. Ik had allang gezien, dat bij de pizzatenten, er weinig tot geen wachtrijen zijn, dan maar Pizza. Probleem is wel dat je alles in een setje (box) meekrijgt, en omdat het regent, kun je dus nergens je box ergens neerzetten om op je gemak te eten, want de japanners staan massaal in de weg overal. Echt overal waar je zou kunnen zitten, of iets neer kunt zetten, overal staan ze maar te staan.
Ik moet wel zeggen dat de temperatuur buiten ook drastisch is gezakt, tijdens de regenbui. Maar de bui is al bijna over, en de disney cast is alweer bezig met trekkers de paden waarlangs zo meteen de parade komt droog te trekken, zodat de mensen kunnen zitten. Kijk dat doen ze dus wel hier, ze blijven ook netjes zitten te kijken naar de parade. 
Anyway, de regen is gestopt en we kunnen droog naar de volgende parade kijken; Jubilation. Ietsje korter dan de vorige, maar ook weer een mooie parade.
Tis heel verleidelijk om door te shoppen hier, maar ik wil eigenlijk toch nog wel ergens in. Monster Inc is nieuw voor mij, dan maar in de rij. Niet dat ik straks hier vandaan ga en ik ben alleen in It's a small World geweest. Okey, wachttijd nu 120 minuten, das nog steeds lang, maar ja, dat zijn alle wachtrijen. Een Japans stel achter me in de rij, probeert de tekst op de posters van de attractie te lezen, die zijn in het Engels. Ze begrijpen er niets van. Ik uitgelegd in mijn beste Japans (ken een woordje nu Hi = Ja), in het Engels dus, en dan met gebaren erbij, dat ze straks met een zaklamp moeten gaan schijnen. De uitleg was duidelijk, want toen we ff later bij een scherm in het Japans de uitleg kregen, knikten ze goedkeurend. Of te wel, ze hadden me begrepen. Nu snap ik ook waarom het wachten zo lang duurt. De fastpass hier werkt dus anders als in de andere parken. De fastpass, heeft hier voorrang. Maw die mogen door, en als er ff niemand is met een fastpass (andere ingang hebben die), dan mag de andere rij (noemen ze stand bye rij) . Geen wonder, ik had verwacht, dat die net als bv in Parijs op een bepaald moment bij onze rij kwamen; dus niet. Dat verklaard dus het wachten. Maar ja als alle fastpassen al op zijn rond 12 uur… Anyway, twas een leuke attractie, en je moet inderdaad met een zaklamp op de M (loge van Monsters inc) schijnen, en dan gaan er allerlei zaken bewegen. Ze hadden hier eigenlijk een score bij moeten doen ,dat was leuker geweest (lezen jullie mee Parijs!) Maar leuk om deze te doen. Dit is echt de enige attractie hier, waar ik in nog geen een ander park ben in geweest. Volgende attractie dan maar; dan toch maar naar Splash Mountain. Daar ben ik in 1994 in Orlando in geweest, en was toen een hele leuke attractie. Wachttijd hier slechts 120 minuten, moet net kunnen voordat de electrical parade begint. Het kasteel was ondertussen ook al weer gebruikt voor een mini showtje. Het heeft natuurlijk ook zijn voordelen, dat het hier al om half 6 donker is.
Precies na 120 minuten zit ik in de waterbaan Splash Mountain. Hier wordt een verhaal van Broer Konijn uitgebeeld. En ondertussen zit je in een boomstam te wachten, totdat je weer een flinke val gaat maken. De attractie duurt best lang, en dan liggen we ook nog vlak voor het einde stil, een x-aantal keren. Shit, de electrical parade is nu dus wel begonnen. Maar ik heb hem toch bijna helemaal kunnen zien. Er wordt nl achter zittende mensen een looppad vrij gehouden, dus ik ben met de parade meegelopen, naar de rotonde toe. Daar mocht je oversteken (open stukje) en zodoende was ik ineens vooraan bij de parade. Wel een hele mooi trouwens, beter als Fantillusion in Parijs.
Nog een half uurtje en dan hebben we vuurwerk. Dus ik ga nog ff Tomorrowland in. Kijk hier heeft spacemountian een wit dak. Dat kun je dus s ‘avond mooi gebruiken voor een licht show. Een voordeel van vuurwerk is dat het vanaf ieder punt goed te zien is. Als afsluiting van een mooie dag, een mooi vuurwerk.
Kep het nu eigenlijk ook wel gehad hier. Tis behoorlijk frisjes en de rug en de benen zijn moe. Op mijn gemak richting uitgang.
Hier op de Disney Monorail, naar het treinstation. Blijft leuk, ramen in de vorm van mickey, en de hele binnenkant is ditmaal Toystory.
Stukje treinen, hierna stukje metro, dan nog een stukje wandelen, en dan benen omhoog…

Kep me af staan te vragen, waarom mensen, bijna een uur in de rij gaan staan om popcorn te halen. Maar blijkbaar staan japanners graag in een rij. Ik heb hem ook gekocht, weet nog wel niet hoe ik hem heel thuis krijg, maar ik heb hem bij het eten erbij besteld, dat duurt geen uur. Ook als je ziet de rijen af en toe bij de kassa's. De vakkenvullers hier hebben het druk hier, heel druk. Een winkel vooraan, met alleen maar koekjes, had gewoon een halve lege winkel. Die kregen het niet bijgevuld, zo vlug als het verkocht werd. Niet normaal, ik weet ik kan behoorlijk shoppen, in disney vooral, maar wat die japanners hier mee naar huis nemen is ongeloofelijk. Echt de vakkenvullers komen met dozen tegelijk om schappen te vullen, en ze krijgen het bijna niet voor elkaar , om ze vol te houden.

Zondag 2 december
Vanmorgen ff wat langer blijven liggen, was kei kapot gisteren, en hoe graag ik ook van alles wil doen, kep ook vakantie. Eerst weer richting de Metro, maar weer een dagkaart gekocht, Hoe zat het ook al weer, dagkaart metro of dagkaart Metro en Toei.  Ik kies voor de eerste, zal wel goed zijn toch, was het van de week ook. Vanaf Kodemacho naar Ningyocho, en daar overstappen op de Asakusa lijn naar Shimbashi. Wil ik bij Ningyocho riching de Asakusa lijn, accepteert ie mijn kaartje niet. Wat is dat nou? Ff vragen bij het personeel, die zijn daarvoor, die zitten niet voor niets de hele dag bij de poortjes. No,no ticket no good, you ticket Metro, now you need ticket Toei. Shit natuurlijk (lezen susanne!), er zijn 2 metro maatschappijen, de Tokyo metro line en de Toei lijn, en die lopen kris kras door elkaar heen. Das dan toevallig goed gegaan van de week. Okey dan maar een los kaartje kopen naar Shimbashi. Daar aangekomen, moet ik weer boven de grond zien te komen, voor de monorail, naar Daiba. Wederom kaartje kopen, en dan via de Rainbow bridge, naar de overkant, naar Daiba. Hier liggen wat leuke gebouwen, er staat een vrijheidsbeeld, en je hebt er mooi uitzicht op Tokio. Klopt allemaal, het Fuji-gebouw, met die rare bol erin, en een kopie van het vrijheids beeld uit Parijs bij de waterkant. Aan de achterkant zou een park liggen, meer een wandel gebied, want zoveel bomen staan er niet, en de rest is asfalt. Blijkbaar ligt er ook een Circuit hier, want ze zijn volop bezig met autoracen. Via de achterkant van Fuji richting een ander park gelopen, maar dat is helemaal afgezet, en ingepakt. En aan de hoeveelheid bulldozers te zien die er rond rijden, is dit ff geen park meer. Dan via de voorkant terug naar het monorailstation, om terug richting Tokio te gaan. Veel leuker met de monorail trouwens, die ligt lekker hoog in de straten, maar ja die hebben ze nu eenmaal niet veel van deze lijnen.
Ik pak de Metro (niet de Toei) richting Tokio tower. Ik kan er vanaf Shimbashi niet helemaal komen, maar wel dichtbij, denk ik. Kan alleen op mijn stadskaart niet helemaal goed lezen welk station het nu dus is. Ik zat redelijk in de buurt, ongeveer anderhalve km ervan af…  Dat wordt dus ietsje verder lopen. Tis 1 rechte weg, op het laatste stukje na. Kom je ook nog langs de Nederlandse ambassade, maar welke gebouw het nu eigenlijk is… Kon het van de week ook al niet vinden. Ook  hier weer af en toe in een zijstraatje een tempel, staan er trouwens best veel zo een beetje verstopt van de hoofdweg.
Tokiotower eens bekijken met daglicht. Gewoon een oranje met witte eifel toren zeg maar. Maar als landmark wel een mooi, hij valt wel op.
Nu had ik iets gelezen over een tempel vlakbij deze toren. De zojoji tempel, een flinke tempel, er ligt ook een begraafplaats bij, en er staan van allerlei beelden langs de tempel af. Dat zijn zgn Jizo beelden, deze zijn symbolisch voor alle doodgeboren en overleden ongeboren kinderen van Japan. Ouders kunnen hier een beeldje uit zoeken en dat "aankleden", er speelgoed erbij zetten (windmolentje meestal) en een gift voor Jizo, de beschermheilige voor deze kinderen achterlaten.
Hierna terug naar de Metro en eens naar de Imperial gardens gaan. Eens kijken wat voor tuin de keizer hier heeft.
Ik pak station Tokio, kan ik dat ook gelijk zien in daglicht.
Het ziet er echt uit als een oud historisch gebouw, en steekt ook behoorlijk af zo tegen de nieuwe hoogbouw hier. Het station is uit 1914 en gebouwd als symbool voor de overwinning van de Japans-Russische oorlog. In 1945 is het nog platgebombardeerd, na de oorlog weer opgebouwd, en alleen de voorgevel is nog origineel.
Nu nog de weg over steken om de tuin in te kunnen, nou ja tuin… Je mag alleen een stukje aan de oostkant bezoeken. De rest is verboden terrein. Hier liggen nog de restanten van het Edo kasteel. Door de herfstkleuren momenteel kleurt de tuin in diverse kleuren rood / bruin.
Ook hier behoorlijk weinig bomen, wel veel gras en muren. Ga er via de Otemon gate in er via de Hanibashimon gate er weer uit. Er schijnt nog een mooie gate te zitten aan de zuidwest kant, tis een eindje lopen om het park heen, maar begin er toch aan. Uitgerekend het geen waarvoor ik een rondje loop, zit ingepakt voor renovatie. Helaas, na dit rondje paleis van 5 km de eerste de beste metro in en terug naar het hotel. Eten (bij de buren maar weer), koffer inpakken, en vanavond eens vroeg mijn mandje in.
Morgen wordt het ook weer een lange dag. Eerst vanaf het hotel naar tokiostation, met de taxi dat wel. Dan een uur met de trein naar Narita airport en dan de lange vlucht naar Nederland
Morgenavond weer lekker in mijn eigen bedje slapen…

De vakantie zit er al weer op. Ten minste mijn verblijf in het buitenland dan. Werk moet ook nog ff wachten, eerst ff bijkomen, van alle indrukken, en uiteraard van het reizen. Want dat blijft vermoeiend.
Anyway Tokio, wat een schitterende stad, of eigenlijk metropool (en een hele grote)  is dit. Hier kan ik me nog wel tig dagen of nog langer vermaken. Je reist hier makkelijk van het ene naar het andere punt, er zitten ontzettend veel kleine, maar ook grote dingen verborgen hier in de zijstraten. Alleen is er iets wat ik niet snap. Ik had echt verwacht dat Tokio, Japan, als toch een behoorlijke grootmacht veel meer een mengelmoes cultuur zou zijn. Maar ik heb maar weinig niet aziaten hier gezien. Ik viel dan ook echt op, tussen al die japanners hier. Ook bij de toeristische attracties waren het op een handje vol na, alleen Aziaten.
Hun Engels is niet zo heel denderend (okey beter als mijn Japans), maar ze proberen het wel. Maar wat ik weer niet snap is dat als ik iets vraag in het engels, ik steeds antwoord krijg in het Japans, en als ik dan mijn schouders ophaal, omdat ik het niet begrijp, herhalen ze de boodschap weer in het Japans. Ze blijven wel altijd glimlachen! Zelfs als ik in het Engels dan zeg dat ik het niet begrijp, je raad het al; weer in het Japans. Maar net als in China; stadskaart erbij en wijzen, werkt hier ook. Zelfs de oudere japanners, konden me zo helpen. Het scheelt, de uitspraak van de diverse namen is enig sinds Engels. Het moet alleen 10 keer zo vlug, en de klemtonen liggen op de raarste plekken in de woorden. Maar het is te volgen (een beetje dan).
De Metro is 2-talig, en als je geluk hebt de menu's in de restaurant ook, maar hier houd hun internationaliteit toch wel op.
Aan de ene kant zijn de japanners heel hoffelijk. Met iets aangeven, bv een menukaart, of wisselgeld, gaat het altijd met beide handen vooruit, en met het hoofd naar beneden. Ook het teruggeven van wisselgeld, het uittellen ervan, uiterst efficiënt, en vlug dat ze dat kunnen.
Bij het groeten, altijd weer dat knikje met het hoofd naar beneden, bijna onderdanig zou ik zeggen, maar het heeft wel wat.
Aan de andere kant, neusophalen, kunnen ze hier anders goed. Ze rochelen wel niet (das China). Hoesten doen ze gewoon in de open ruimte, geen hand voor de mond dus. Nu begrijp ik waarom hier iedereen met mondkapjes op loopt. Die zijn niet allemaal fan van Michael Jackson, of willen niet herkend worden. Leuk voor op de foto, zo'n mondkapje voor. Kep ze het gisteren zien doen, bij Disney. Mooi familie portret zal dat worden, ze lijken wel allemaal op elkaar zo, ten minste als ze allemaal het zelfde mondkapje op hebben natuurlijk!
Ik heb ook nog nergens, in geen een land, geen een stad, mensen de metro in zien gaan, met de portemonnee half uit de kontzak hangend. Hier kan dat, niet te geloven, maar het kan echt hier. Je kunt hier gewoon s ‘avonds laat over straat heen alleen, en je hoeft niet bang te zijn, dat ze je lastig vallen, of overvallen. Ze zullen best wel criminaliteit hebben, maar er is niets van te merken. Bijna nergens prullenbakken, maar ook nergens rommel op straat. Onkruid hebben ze hier bijna niet, alles hebben ze geasfalteerd. Iedere vierkante cm hier in Tokio lijkt benut te zijn. Boven de grond, maar ook onder de grond zitten hier ontzettend veel winkelcentra. Vaak tussen de stations in. Dat maakt het af en toe wel lastig om naar buiten te komen trouwens.
Fietsen doen ze hier ook veel, en wel op de trottoirs, dus je moet af en toe wel opletten.
Bewaking bij de metro's ed dwingen respect af, dat kun je merken.
Ook bij simpele werkzaamheden, zijn er altijd mensen bij aanwezig voor de veiligheid. En als die hun rode vlaggetje opsteken, dan denk maar niet dat jij door kunt lopen. Nee, das wachten, totdat je van hem het teken krijgt, dat je door mag lopen. Vandaag stonden er ik zal het maar controleurs noemen, op de perrons van sommige metro stations. Netjes in uniform, lamp erbij en een microfoon. Iedere metro kreeg een signaal met die lamp, bij binnenkomst, bij deuren dicht, bij vertrek en na vertrek. Iedere keer een heel ritueel werd er zo afgewerkt, waarvoor… Ik weet het niet.
Ook lijkt het soms dat er elke paar meter een tempel staat, er staan er nl nog vele net vanaf de hoofdwegen. De zijstraatjes hier, zien er rommeliger uit, doordat hier alle kabels ed over de weg heen gaan, en deze ook vaak gebruikt worden voor laden en lossen, maar ook die straatjes zijn opgeruimd.
Ben eigenlijk wel benieuwd of de rest van het land ook zo is.
Nog iets raars, fooien daar doen ze hier niet aan, fooi geven dat doe je niet, en het wordt ook niet geaccepteerd.
Maar Tokio is echt een aanrader om eens te bezoeken.
Houd wel rekening ermee, dat buitenlandse creditcards op veel plaatsen niet geaccepteerd worden. Japan is ook echt een cash maatschappij (ook vreemd voor zo'n stad). Geld opnemen, kun je bij 7-eleven Atm's (pinautomaat), die hebben vaak automaten die buitenlands kaarten accepteren, maar niet allemaal. Veel banken en Atm's accepteren buitenlandse kaarten gewoon weg niet.
De menu kaarten zijn hier vaak live te bewonderen. Veel restaurants hebben, nep eten op borden in de etalage staan. Nummer erbij en je kunt zo bestellen. Vooraf wel ff oefenen met stokjes, dat scheelt enorm veel geklungel.
Koek en snoep kun je hier vol op krijgen. Vaak wel Japanse merken, maar er moet iets te raden over blijven toch.
Roken doe je hier buiten alleen bij rokers gedeeltes, en binnen in restaurants. Overal waarschuwingen, om vooral niet te lopen met een brandende sigaret, ik heb het ook niemand zien doen trouwens.
Kauwgum eten is ook not done, dat doen ze hier niet. Waarschijnlijk omdat ze hier bijna geen prullenbakken hebben, en iets op straat gooien, dat doen ze hier niet.
Wat ze ook graag doen is de hond aankleden. Ziet er niet uit, maar ja ieder zijn hobby toch.
Anyway, Tokio is een geweldige ervaring om daar eens rond te kijken. Wat een stad!


Maandag 3 december
Vandaag de terugreis. Rond 6-en opgestaan, koffers zijn al ingepakt, nu nog een taxi naar Tokio station. Gewoon naar buiten gaan en je hand op steken. Er komen er genoeg voorbij... Ja overdag dan, s’ ‘morgens om half 7 is het stukken minder kan ik je vertellen. Pas na een minuut of tien kwam er eindelijk een taxi. Degene van het hotel, zegt ff tegen de chauffeur waar ik naar toe moet, tsja want dat Engels van de japanners hier... Okey Tokio station, ja maar dan wel graag naar de voorkant graag. You want Yaesu, no die wil ik niet, das de achterkant. Shinkansen!, nee eigenlijk ook niet, maar vooruit. Waar zet ie me af, precies bij het stuk waar ik absoluut niet wil zijn, aan de noordkant dus, dat wordt sjouwen dus. Na een flink end onder de grond door ben ik om 07.05 bij het juiste perron, nu is het wachten op de trein van 07.31. Er komt nu ieder kwartier hier een trein naar Narita airport. Vast bij de juiste wagon gaan staan (ergens achteraan op het perron uiteraard).
Iets voor half is de trein er, koffers in het bagage rek en dan zitten. Hoeveel stops dat ik heb, ik weet het niet, in ieder geval 2; terminal 2 eerst en dan terminal 1, mijn bestemming. Dat blijken dus ook de enige 2 stops te zijn. En een uur lang, ben ik op een klein stukje na, alleen maar door de stad heen gegaan, op volle snelheid, en ik ben de stad dus nog steeds niet uit!
Terminal 1, inchecken is op de 4e verdieping, en voor de KLM naar rechts toe. Kan al inchecken, en ik zie dak geen keus meer heb in stoelen, geen raam of gangpad meer. Lekker tussen in, deze keer.
Kep tijd genoeg nog, dus nog ff het taxfree gedeelte doorgelopen, laatste inkopen zeg maar. Ben benieuwd, hoeveel niet Aziaten er trouwens op deze vlucht zitten naar Amsterdam. Nou om 11.00 uur kan ik het zien; weinig. Bijna allemaal Japanners dus. Wel deze keer, alles in 3 talen in het vliegtuig, toch wel lekker om weer eens iets in het Nederlands te horen. Er zijn zowel, Japanse als nederlandse stewards en stewardessen, maar in mijn gedeelte alleen 2 nederlandse. In dit gedeelte zitten in totaal ook maar 3 Nederlanders, 2 Engelsen, en de rest...japanners. Zo ook de 2 Japanse dames langs mij. Die aan de rechtse kant gaat naar nederland om te werken, wat ze doet, geen idee, maar het moet iets zijn in de Japanse taal, want haar Engels is heeeeeel slecht, of eigenlijk ze praat Engels als de gemiddelde japanner! Direct na de start kunnen we eigenlijk al niets meer zien, bewolking en regen. Eenmaal boven de wolken nog wel wat vulkanen kunnen zien die er boven uit staken. Helaas mt Fuji, was wel zichtbaar, maar ik zat aan de verkeerde kant van het vliegtuig. We vliegen over Rusland, net onder de poolcirkel door, met een bocht naar Amsterdam. Het vliegtuig is in ieder geval vlugger dan de zon, want na een tijdje vliegen, gaat de zon toch weer onder en is het weer nacht. Dit geeft trouwens bij de pool een mooi beeld op de maan. Normaal zien wij de maan als iets wat vlak is. Nu was ie echt als een ronde bal te zien. Na een x-aantal uur de zon weer zien opkomen, voor de 2e keer vandaag. En na 10.5 uur vliegen, na een hele rustige vlucht trouwens geland op Schiphol. Nu mag ik eindelijk weer eens in de korte rij voor de paspoort controle!. Binnen no time, bij de koffers, en dan nu richting de trein. Heeft U iets aan te geven, uhm nee!. Mooi, maar mag ik uw koffers even inspecteren! Shit, heb ik weer. Tuurlijk zitten er dingen in mijn bagage die eigenlijk niet mogen, of waarvan ik niet helemaal zeker ben of het wel mag, en ochja hoeveel souvenirs of voor welk bedrag mag ik eigenlijk iets mee nemen... De douanier begint aan de sport tas, en begint die rustig uit te laden. Zo, bent u lang weg geweest. Jep, ruim 7 weken. Waar bent u allemaal geweest en wat heeft u allemaal gekocht. Tsja over dat laatste, dat weet ik zo allemaal niet meer. Nou, dat is geen goede zaak, zegt de douanier. Okey zeg ik, sommige dingen zitten al 7 weken in de koffer, daar heb ik echt geen weet meer van. Okey, dan was het goed. Na de tas, kijkt ie in mijn rugzak en daarna globaal door mijn koffer heen. Hij pakt ook alles weer netjes in, en ja alles was in orde... Welkom thuis!!! Mooi, maar meneer heeft de steen uit the Northern Terrotory dus niet gezien, de schelpen uit Tasmania (was ik vergeten), en ochja de rice crispies (snoep) uit Tokio, die al open waren... Blijkbaar mag ik ook gewoon een stuk of 10 nieuwe shirts met labels eraan van het hard rock café meenemen...(volgens mij niet). Anyway, niets achter hoeven te laten en niets bij hoeven te betalen, nu in de trein naar Den Bosch!
Okey het had gesneeuwd, nou ik zie er weinig meer van, een heel klein beetje nog op sommige daken, maar dat is het wel. Tis wel wat frisjes, maar ik kan wel wat hebben na ruim 7 weken buiten geleefd te hebben. Muts op tegen de koude oren, dat wel. Tegen 6-en thuis, en dan de koffers uitpakken... Wat zit er toch allemaal in...
Rond 22.00 uur mijn bed in, heb ik er toch 24 uur opzitten. Ben benieuwd hoeveel last ik morgen nog zal hebben van het tijdsverschil.
Rond half 6 dus wakker, had ik wel gedacht. De 2e was ik nu ook mooi klaar, is de was in ieder geval al gedaan. Nu moet ik beneden nog alle souvenirs doen. Eethoek tafel is maar half vol (6-persoon eethoek).
Binnenkort is aan de fotoalbums beginnen. Ook dat wordt een hele klus. Vijf memory cards vol, a bijna 1300 foto’s per kaart, en ochja kep ook nog gefilmd...
Wat een gave tijd heb ik gehad, in Australië, in Kuala Lumpur en in Tokio. Het leek heel lang, maar eigenlijk nog veel te kort. Moet op alle drie de plekken toch nog een keertje terug. Australië omdat het gewoon weg te groot is, Kuala Lumpur, of eigenlijk Maleisië lijkt me schitterend om daar eens verder rond te kijken, en dan Tokio... Wat een geweldige stad is dat. En wat een cultuur, daar moet ik zeker nog eens terug. Maar dan ook verder dan alleen Tokio. Kep nog nooit zo'' n moderne, gestructureerde samenleving gezien als daar. En schoon, dat het er is! Maar eerst moet de bankrekening nog ff bekomen denk ik. Ik heb nog niet durven kijken. En ja wat dan nog, kep iets grandioos meegemaakt en gedaan de afgelopen weken, en ja dat kost nu eenmaal een paar knaken. Weten we ook weer waarvoor we werken toch!