Jordanië 2011

JORDANIË
Vanaf Cyprus ben je in een uurtje vanaf het vliegveld van Larnaca in Amman de hoofdstad van Jordanië. Het was altijd nog een wens van me om eens Petra, de roze stad uitgehouwen in de bergen te zien.
Tis maar een klein landje tussen Libanon, Israël, Syrië en Iran in. Niet de meest rustige landen en momenteel zeer onrustig.
In Jordanië heb je eigenlijk alleen maar woestijn en bergen, 2 wegen die het land doorkruisen van noord naar zuid en onderaan het land een klein stukje wat grenst aan de Rode zee. Een land van zand en hopen stenen dus. Wel al een x-aantal keer het decor geweest van films zoals Indiana Jones en Laurence of Arabia.
Tis dat de rivier de Jordaan er door heen loopt, anders hadden ze helemaal geen water gehad.  Alleen gebruikt Israel nogal wat water uit de rivier, zodat er bijna niets overblijft voor Jordanië.
Ff een bezoekje brengen aan Mt Nebo, waar Mozes destijds met zijn Citroën (eentje) omhoog ging. Eventueel overnachten in de woestijn bij de kamelendrijvers en uiteraard al drijvend op de Dode Zee een krantje lezen.

Hopelijk blijft het rustig in deze Regio, anders zullen onze plannen bijgesteld moeten worden.
--------------------------------------------------------------------------------------------

Voor als nog hebben we besloten eerst naar Jordanië te gaan, voordat we Cyprus bezoeken. Enige probleem was dat de aangeboden privétours het net niet helemaal zijn. Via een privë gids toch een tour kunnen samenstellen, waar we ons wel in kunnen vinden.
Via Amman naar Jerash (hopen oude stenen) naar de dode zee. Vanaf daar via Mt Nebo naar Petra, hierna een volle dag in Petra (zal afzien worden). Daarna via de Wadi Rum terug naar Amman.

Voor als nog is het redelijk rustig in Jordanië (april 2011) maar we wachten toch nog maar ff met boeken.

------------------------------------------------------------------------------------

We hebben geboekt en gaan inderdaad eerst naar Jordanië en daarna naar Cyprus. Vliegtickets en overnachtingen zijn geregeld, nu alleen nog onze gids vast leggen.

We gaan met Easy jet naar Jordanië, die kunnen als geen ander een snoekduik maken met de landing , zal misschien nodig zijn, in het noorden ligt Syrië te vervelen met Israël, en daar moeten we wel overheen. Nog alles nog steeds rustig in Jordanië. (juni 2011)

----------------------------------------------------------------------------------------

Alle papieren langzaam maar zeker bij elkaar aan het zoeken. Hotel in London is geregeld voor de 1e nacht. Heb al besloten wat ik in London nog ff ga doen die dag. Nu alle vreemde valuta bij elkaar sprokkelen; wordt een dikke portemonnee. Volgens mij nog nooit met zoveel verschillende valuta onderweg geweest; Dinar voor Jordanië, Amerikaanse dollars voor onze gids daar, Turkse lira en euro's voor Cyprus en ponden voor Engeland... Wordt een zooitje in mijn portemonnee.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Zaterdag 24 september 

Nou de 1e etappe zit erop, ik ben op London Gatwick in het Yotel. Een capsule hotel, met alle voorzieningen op een paar vierkante meter.
Iedereen zat vanmiddag netjes op tijd in het vliegtuig, waren er onderhoudswerkzaamheden op Schiphol. We moesten wachten op de pushback, nr 15 waren we, maal 2 minuten..... Wel wat korter gevlogen ditmaal, maar goed, voordat je uiteindelijk buiten staat....

Koffer op de kamer gezet, en direct door naar het treinstation. Toch maar aan het loket gevraagd, wat nu het verschil is tussen het retourtje van 30 pond en dat van 9 pond, behalve de prijs....Okey de dure is de intercity en die is maar liefst 10 minuten sneller als de stoptrein (de goedkope).... Dan maar 10 minuten langer in de trein naar Victoria station.

Vanaf Victoria station met de metro richting Kings Cross station, hier heb ik toevallig van de week iets gezien op het internet. Want in welk boek / film wordt Kings Cross station gebruikt? Bij Harry Potter; die vertrok steeds van Kings Cross station naar Hogwardts. Ik weet ook niet hoelang het er al zit, maar aan de buitenzijde van het gebouw (heeeeeeeeeeeel groot station) hebben ze perron 9,75 compleet met bagagekarretje nagemaakt. Maar 2 keer de richting hoeven vragen! En druk dat het hier is met foto's maken....

Volgende stop is Leichester Square, hier in de buurt is een paar maanden geleden een nieuwe World of M&M geopend. Toch maar alvast checken of ik in November wat kan kopen, dan ben ik met de auto in London, dus met meer bagage ruimte.... Alhoewel koffer woog nog geen 15 kilo vanmiddag, das dus nog 8 kilo over.....Ach ja moet toch nog nieuwe shirtjes hebben...kan ze maar alvast gekocht hebben toch.

Anyway door gelopen tot aan Piccadilly Circus en vanaf hier weer met de metro, naar Green Park; Avondeten bij het Hard Rock café. Wachttijd is ruim een uur, en buiten staan er al tig mensen te wachten. Maar a voor 1 persoon hebben ze meestal nog wel plek.... Inderdaad, op dezelfde plek als vorige keer, aan de bar, lekker gegeten.

Och ja ook bij deze World of M&M personeelskorting van 30 procent gehad!
Zojuist wekker opgehaald, die ze voor me hebben ingesteld op 08.30 uur morgenvroeg.....
Morgenvroeg eerst ontbijten met Bert en Michael, die zijn rond 09.00 uur op Gatwick, daarna onze vlucht naar Amman - Jordanië morgenmiddag......

Zondag 25 september.

Vannacht tig keer wakker geworden, van een luidruchtige buurman. En rond 8-en opgestaan, om allereerst mijn weg te zoeken naar de smoking area, das een flinke wandeling. Alles staat hier in de steigers en is afgezet, en ja volgens mij moet het klaar zijn voordat de olympische spelen volgend jaar, en ja ik zie niet veel verandering na mijn laatste bezoek vorig jaar.

Rond 9-en mijn koffer gepakt en uitgecheckt om richting North terminal te gaan. Sta ik bij de shuttle te wachten, valt mij oog op een lijst met maatschappijen die of op de north of op de south terminal landen. Bert en Michael zouden met Flybe (Fly maybe) komen, das op de south terminal en daar bevind ik me nu. Toch maar ff bellen, inderdaad ze zijn vlakbij. Gezamenlijk richting North terminal gegaan voor een Engels ontbijt. Eieren met spek, maar dan zonder spek voor mij.

Hierna koffers afgeven want de boarding cards hebben we al, dat schijnt sneller te werken….

Niet op Gatwick, een enorme rij mensen staat er, en de snelheid zit er niet echt in. Dat is dus ruim een half uur in de rij staan wachten. Trouwens bij de speedy boarding is het ook niet echt veel beter.

Wederom iedereen netjes op tijd in het vliegtuig, krijgen netjes op tijd onze pushback…. Wat denk je; Griekenland staakt, dus we staan ergens geparkeerd tot we toestemming krijgen om te vertrekken. Wederom een half uur te laat vertrokken, voor een zit van bijna 5 uur. Das toch wel lang, zeker in een toestel zonder enige vorm van entertainment.

Bert en ik zijn bijna een uur bezig geweest met 1 sudoku. Ik heb een boekje gekocht gisteren met sudoku's en tot nog toe van de 3 puzzels er nog maar 1tje op kunnen lossen…. Zijn blijkbaar nogal moeilijk.
Anyway tegen half 9 lokale tijd geland in Amman, moet iedereen eerst door de 1e paspoort controle, das 1 sticker, 1 stempel, en dan nog eens 3 stickers, och ja en 20 dinar betalen. Dan vervolgens door naar de 2e paspoort controle, das nog eens 2 stempels en dan mag je eindelijk het land binnen. De koffers staan al langs de band, das ook niet verwonderlijk na ruim een uur. Onze chauffeur (noem hem ff Ali kebab) staat netjes klaar met een bordje. Ali rijd ons de komende dagen door Jordanië. Maar eerst naar ons hotel; the Regency Palace in Amman, half uurtje rijden. Wel een lang half uurtje. Tis jammer dat het al donker is, en we dus absoluut geen idee hebben waar we terecht zijn gekomen. Af en toe een kudde kamelen langs de weg, huizen maar ook tenten zien we langs de weg, verder veel zand.

Anyway ik was gewaarschuwd voor het rookbeleid hier, dat zou zeer strikt zijn. Ja zegt de chauffeur, het mag wel maar niet in openbare gebouwen, hotels en zo….
Nou ik heb nog nooit in een non-smoking hotel gezeten waar op bijna elke meter een asbak te vinden is…. Gewoon roken dus, ook in het restaurant.

Na het eten, nog ff wat gedronken op het terras van het hotel. Merkt Bert op, wat zijn dat voor dingen, wijzend naar een waterpijp. Ik leg hem uit wat het is, en bestel zo'n ding voor ons 3-en. Nou Bert hoest er nog van volgens mij. Ik trouwens ook, want hij moet wel ff op gang gebracht worden.
Morgenvroeg om 09.00 uur komt Ali Kebab ons halen en brengt ie ons eerst naar Jerash (oude stenen) en daarna naar de Dode zee. Zal mij benieuwen Jordanië met daglicht…

Trouwens het hotel binnenkomen gaat ook niet zomaar. Handen en stuur vd chauffeur worden gecheckt op explosieven. Vervolgens moeten alle gasten door een metaal detector, en de koffers door een scanner. Das normaal voor 5 sterren hotels… We zullen zien

Maandag 26 september
Vanmorgen om 09.00 uur was Ayman (Ali kebab) met de auto bij het hotel.
Trouwens het hotel ligt aan een hele drukke weg, en dat was goed te merken vannacht. Alhoewel, omdat we blijkbaar bij het betreden van het balkon 2 deuren open moesten maken, en we er maar 1-tje weer gesloten hadden was het ook niet erg verwonderlijk dat lawaai.
Anyway we gingen naar Jerash vandaag, een half uurtje (naar Jordaanse begrippen dan) rijden. Hier liggen nog vele oude stenen die de romeinen er destijds achter gelaten hebben.
Via de bergen komen we uiteindelijk in een dorp uit en echt midden in het dorp liggen die opgravingen. Trouwens delen ervan liggen er ook nog onder het dorp, en aangezien er zo'n 30.000 mensen bovenop wonen, zullen delen wel altijd begraven blijven.
Ayman is het eerste stuk met ons meegelopen, om ons vervolgens bij een gids te droppen, genaamd Youssef. Die zal ons de komende 2 uur (WAT!!!) rondleiden daar.
Nu is het nog geen 10 uur en de temperatuur is nu al boven de 30 graden, dus dat wordt afzien. Tis ook nog eens kei heuvelachtig, en uiteraard weinig schaduw....
Inderdaad 2 uur later, zijn we dan ook weer terug bij het cafeetje waar Ayman op ons zou wachten, zeiknat van de zweet uiteraard.
Terug op de parkeerplaats was het maar 43 graden, of te wel airco aan!!!
Ayman wist nog wel een leuk restaurantje onderweg terug richting Amman. Hij had geen woord gelogen, heerlijk gegeten daar en uiteraard iets koel te drinken.
Alleen de Wc's hier, dat moet je wel uitkienen. Vond ik het gisteren raar, dat er iemand een rol Wc papier aan de zijkant van zijn rugzak had, nu begrijp ik het. Maar liefst 3 velletjes wc papier kreeg ik, of te wel 33 eurocent per stuk. De rol wc papier van dit hotel gaat dus ook mee in de bagage.

Via buitenwijken, en de koninklijke paleizen van de koning Aboulah en Koningin Raina, onze weg voort gezet richting Dode Zee, de eindbestemming van vandaag.
Trouwens de koning en zijn vrouw zijn wel erg populair hier, elke paar meter staat er wel borden met zijn foto's van de koning met of zonder familie.

Vervolg van de dode zee later, eerst ff douchen en eten.

Ff pizza wezen eten. Anyway we zitten nu in het Mövenpick Deadsea resort, een van de weinige resort / hotels überhaupt aan de dode zee. Deze kant dan, want Jericho (westelijke Jordaanoever) en Israël zijn ons uitzicht (lees verboden gebied). Ingecheckt en met een golfkarretje naar onze kamer gebracht. Dit resort heeft een hoofdgebouw, en dan via een noord of een zuid route een aaneenschakeling van iets wat op een soort Fort moet lijken, wel heel mooi gemaakt. Omkleden en richting dode zee. Via van allerhande zwembaden uiteindelijk bij het strand uit gekomen. Daar zit een badmeester, die je direct instructies geeft. Of te wel er instappen, direct omdraaien en drijven maar. En inderdaad je moet moeite doen om uiteindelijk rechtop in het water te blijven, drijven gaat vanzelf. En als je denkt dat de Noordzee smerig smaakt, nou die heeft nog nooit water van de dode zee op zijn lippen gehad. Dat echt vele malen viezer. De heren waren er al in, en toen was het mijn beurt, om af te koelen.... Dus niet hè. Tis net lauwe zeik het water, zo warm. En mocht je je toevallig geschoren hebben die morgen of ergens een wondje hebben, die weet het water ook feilloos te vinden (of niet Michael). Wat wel lekker is, is de ijskoude douche naderhand. Daar knap je echt vanop.  Ff opdrogen op het strand en daarna nog een rondje gedreven, tis echt raar om mee te maken.  De zonsondergang bekeken vanaf een strandbed 2 verdiepingen hoger aan het zwembad.
Hierna is de dode zee ook verboden gebied, want met gemak zou je naar Israël kunnen drijven, zou je dat willen. Bewaking is hier dan ook ruimschoots aanwezig, en volgens onze gids zullen we morgen nog wel meer controle posten tegenkomen onderweg, omdat we zo dicht bij de grenzen van niet erg stabiele andere landen komen.
Morgen Mount Nebo (Mozes zijn berg), Madaba met zijn mozaïeken, Kerak met zijn kasteel en einddoel Petra. Drukke dag morgen.
Loopt tegen middernacht hier, uitzicht op Jeruzalem, kei helder, en de temperatuur wil maar niet echt zakken, nog steeds ruim 30 graden. Wordt weer zweten vannacht onder de dekbedden.

Mijn waterdichte horloge heeft het gisteren begeven. Na het 1e rondje drijven op de dode zee was ie gestopt, ik denk oooo batterij leeg. Na het 2e rondje leek mijn horloge wel een aquarium, en zat ie vol met water. Ik denk dat het lek bij het glas zat... Dat is nu namelijk weg, en drijft waarschijnlijk ergens tussen Jordanië en Israël.

Dinsdag 27 september

Vanmorgen om 09.00 uur was Ayman weer bij ons hotel, dus koffers inladen en weg wezen, drukke dag vandaag.
Allereerst naar Mount Nebo, dit is de berg waar Moses destijds begraven is, althans dat beweren ze. Speciaal voor de het bezoek van de Paus jaren geleden, hebben ze de weg vernieuwd, en er ligt dan ook een prachtig kronkelpad door de bergen heen. Airco moet hier uit ivm mogelijke oververhitting van de motor van de auto. Tis dan ook behoorlijk steil hier. Eenmaal boven aan gekomen zijn er diverse gedenkstenen en uitzichtpunten. Je kunt de dode zee vanaf hier zien, tis jammer dat het heiig is anders kun je Jerusalem ook nog zien. Er staat een kerk boven op, maar die wordt momenteel restaureert, dus verboden gebied.
Nadat we weer van het terrein af waren ff een stukje terug gewandeld, om het bord van Mount Nebo op de foto te zetten. De heren vonden het te warm, dus ben ik er alleen naar toe gewandeld. Het was net een dejavu toen ik weer om hoog liep, alleen de berg op, had Moses dat destijds ook niet in zijn uppie gedaan….
Anyway volgende stop was Madaba, hier ligt in een Kerk de oudste landkaart van Jordanië, gemaakt met mozaïek. Dat doen ze hier nog steeds heel veel. Nog ff wezen kijken in een werkplaats, hoe dat zoiets in zijn werk gaat.
Onze weg vervolgt richting Kerak. Hier staat een groot kasteel ergens op een berg, nog uit de tijd van de kruisvaarders, van ruim voor de jaartelling dus.

Via de bergen gereden en ineens komt als uit het niet een prachtige canyon te voorschijn. De Wadi Mujib. Ongemerkt weer een redelijke klim gemaakt met de auto. Er is zelfs water, en een stuwmeer onderin het dal, mag in de krant in Jordanië, want hier hebben ze werkelijk niets, ja zand en stenen. Via de stuwdam naar de andere kant, en dan hop Airco weer uit en klimmen maar met de auto.
Midden in de stad Al Kerak, ligt boven op een berg Kerak Castle. Zit er imposant uit, groot ding is het. Maar eerst ff lunchen en dan via de achteruitgang het kasteel in.
Meteen loopt er iemand voor ons uit, en na een meter of 10 blijkt dat Abu Fathi onze gids is.
Die rent een beetje voor ons uit door het kasteel heen. Valt een beetje tegen binnen in, de buitenkant ziet er beter uit, en och ja het uitzicht richting de dode zee is ook schitterend. We krijgen een duidelijke uitleg van hem. This is bedroom, en loopt dan door, en zo gaat het de hele tijd. Castle is 7 stories (verdiepingen) high, but we now have 6. This was big door, but after restauration it is now small door. Maw het was een kasteel met 7 verdiepingen, maar we hebben er nu nog maar 6, de laatste hadden we geen zin meer in of zoiets. Of hier zat een grote deuropening, maar daar hebben ze een kleine deur opening van gemaakt met de restauratie. Ik dacht dat restaureren betekende in de oude staat terug brengen, en niet van o laten we hier maar een kleine deur van maken. Of okey er waren 7 verdiepingen, maar ja wij zijn niet verder gekomen dan 6.

Anyway hierna richting de Dessert Highway om in Petra uit te komen, onze eindbestemming van vandaag. Hier mag je ietsje harder rijden, maar ook deze weg gaat dwars door dorpen heen, en dan zijn er ook ineens drempels, en andere snelheid remmers.

Na de afslag richting Petra rijd je echt niemandsland in. Veel meer dan of en toe een kudde geiten zie je ook niet voor lange tijd. Of we Kasteel Shobak wilden zien, gewoon alleen een fotootje maken. Na een uiterst lelijk dorp, zien we ineens weer een canyon, met tegen de bergen de hutjes van de oude stad, en om de hoek staat het kasteel. Lijkt wel een beetje op dat van Kerak. De zon staat verkeerd, dus foto's maken gaat eigenlijk niet, och zegt Aywan, dan rijden we toch om het kasteel heen. Net als we aan de achterkant willen stoppen komt er een klein bedoeïenen jongetje op een ezel met zijn kudde geiten aan. De lokale bevolking, zeg maar, en echt straatarm. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken wat ie goed vind. Als bedankje geef ik hem 5 dinar of te wel 5 euro. Nou, ik heb nog nooit een kind zo blij gezien met 5 euro. En het mooie is, ik heb dus geen een foto van het kasteel gemaakt….

Na een klein half uur eindelijk bij Petra aangekomen. Vannacht weer in een Mövenpick hotel, ditmaal direct tegenover de ingang van Petra. Morgenvroeg om 08.00 uur komt Aywan ons halen, en brengt ie ons te voet naar de ingang. Zal een zware dag worden morgen, zeker in dit klimaat. Tis nu na 10-en en vanavond is het nog steeds warm, maar niet net als gisterenavond, toen was het om middernacht nog meer dan 30 graden.

Woensdag 28 september
Vanmorgen rond 06.00 uur opgestaan, ontbijten want Ayman kwam ons om 08.00 uur ophalen bij het hotel. Hierna samen de weg overgestoken naar de ingang van Petra. Nog ff een gids geregeld voor ons, en dan is vandaag een vrije dag voor hem. Echter niet voor ons, voor ons zelfs een zware dag.
We hebben de keus om met het paard richting de canyon te gaan, maar het is weer is nog aangenaam (ongeveer 28 graden), dus we lopen.
Na 800 meter over een redelijk pad, met een gids (Achmed) die vooruit rent, aangekomen bij de canyon. Onder weg al een paar grotten gezien.
Nu moeten we nog eens 1800 meter door een canyon. Regelmatig los zand, stukken oude weg (blokken steen), om je nek te breken, richting de ingang van de stad. Bovendien rijden ze hier ook met paard en wagen dus af en toe ook nog opletten.
Na de canyon is daar ineens de Treasury. Schitterend gebouw, uit gehouwen uit de rotsen, 2 verdiepingen boven de grond. Van Achmed krijgen we dan ook het advies, om s ‘middags terug te gaan, dan kleurt ie echt roze. Slimmerik, enige weg in en uit Petra is via dit ding.
Tig jaar geleden hebben ze ook nog ontdekt dat het gebouw nog veel hoger is. Onder een dikke laag zand, en afgeschermd kun je nog een verdieping zien. Trouwens veel grotten, of eigenlijk graven, dat is Petra, liggen geheel of gedeeltelijk nog onder het zand. Alle grotten en tempels die je ziet hier zijn gebruikt als graftombes. Maar veel, heel veel ligt nog begraven. Sommige tempels hebben ze pas 15 jaar geleden terug gevonden, begraven onder een laag zand van een meter of 10 dik. Aangezien er graven zijn gevonden van ik weet niet hoeveel verschillende volken, weet ze überhaupt niet hoeveel er nog onder ligt, en hoe diep.
Anyway Na de treasury, die trouwens zijn heeft gekregen door zijn ontdekker, vanwege de details, de bocht om gegaan naar rechts. Ook hier zijn kleine en grote grotten zichtbaar, sommige hebben nog zichtbare details. Langzaam wordt dan de canyon breder, en vervolgens sta je in het midden van Petra (voor de toeristen dan, het hele terrein is 25 vierkante km groot). Trouwens die ontdekker wist dat er iets moest zijn hier, alleen het volk wat er leefde destijds, de Bedoeïenen (herdertjes) hield dit verborgen voor de buiten wereld. Door zich voor te doen als een of andere pelgrim heeft ie langzaam hun vertrouwen gewonnen en zodoende Petra "herontdekt". Dat de herdertjes vervolgens eigenlijk uit Petra zijn weggejaagd…tsja, details noemen we dat. Maar tegenwoordig zorgen zij voor de paardenritjes, de ezelritjes, de kamelen ritjes, eten, drinken, complete souvenirs winkeltjes ect.
Anyway in het stuk tussen de ene en de andere canyon, liggen verschillende graftombes, oude romeinse straten ect. Met onze gids gelopen tot de ingang van de volgende canyon, de toegang naar de Monastry. Dit is ook een grote graftombe die nog een goede staat verkeerd. We hebben de zon in de rug, dus de koningstombes doen we later.

De hele tijd worden we al achtervolgt door herdertjes, die je een ritje per ezel aan willen smeren. Aangezien het stuk tot aan het begin van de canyon naar de Monastry goed te lopen is, wachten we nog ff. Het stuk door de canyon omhoog das andere koek. In de brandende zon, 950 treden omhoog, dus niet. Voor 30 dinar drie ezels gehuurd, die doen het klim werk voor ons. Nou, met angst en beven op dat beest gezeten, zeker als er een afgrond was. Maar uiteindelijk toch liever een half uur met een ezel omhoog klimmen, dan zelf ruim een uur naar boven te voet.
Ergens boven op de berg, maar nog steeds in de canyon was het einde rit voor ons. Nog 2 minuten omhoog en dan zouden we er zijn. Ja, ja die Jordaanse 2 minuten kennen we zo langzaam maar zeker. Dik 10 minuten nog tegen de berg op, en dan ineens weer een grote open ruimte, met net om de hoek de Monastry. Ook deze is goed bewaard gebleven, alleen heeft deze tombe minder details dan de treasury.
Fotootje maken, ff pauze (in de schaduw) en dan de klim naar beneden. Onderweg regelmatig aan de kant gemoeten voor een paar op hol geslagen ezels, echter er is maar 1 pad, en ze kennen de weg.
Beneden aangekomen eerst ff lunchen voordat we weer iets gaan ondernemen. In een restaurant met airco, gegeten. De airco gaf 21 graden aan, en ik moet zeggen het eerste half uur was het goed uit te houden recht voor dat ding. Uiteindelijk begon het toch maar frisjes te worden daar binnen. Maar de rug was weer opgedroogd en de magen weer vol, dus nu konden weer verder, langzaam maar zeker richting uitgang. Via de vallei met de tempels ed richting de koningstombes. Wederom de zon in de rug, maar nu konden we ze tenminste goed zien. Echter ook hier weer een flinke klim omhoog. Of je huurt 3 kamelen, die je omhoog brengen. Nu was de ezel rit al angstaanjagend, nou het tochtje met de camel was nog erger. Wederom geen gordels aanwezig, en hoog dat dat beest is. Onderaan de koningstombes, konden we er gelukkig weer af. Hierna omhoog via van allerhande tombes richting de tombe bovenin. Deze mag je in, en hier kun je dan ook de kleuren van de steen / berg goed zien. Prachtig plafond had deze. Hierna te voet weer richting Treasury gelopen, om daar ff pauze te nemen. En inderdaad, nu is het licht heel anders en kleurt ie mooi roze. Vanaf hier via de canyon terug naar de uitgang. Het laatste stuk toch maar met een paard gedaan. Hebben we gelijk al het openbaar vervoer in Jordanië gehad.
Schitterende, hete dag gehad hier. Ff douchen, eten en zo meteen gaan we terug. Petra by night bekijken.

Na de pizza een kaartje gekocht voor Petra by night. De kaarsen op de route staan al klaar, als we met z'n allen richting de Treasury lopen. Wederom via de never ending canyon, komen we recht voor de treasury uit. Hier liggen allemaal matjes klaar, en moeten we gaan zitten. Blijkbaar krijgen we een showtje. Onder het genot van een kopje thee begon 1 persoon eerst op een snaarinstrument te spelen, om vervolgens ook nog in het Arabisch te gaan zingen. Dat de katten mee gingen miauwen daar was eigenlijk best grappig. Nadat deze man behoorlijk lang had gezongen en gespeeld, begon er 1tje op een fluit te spelen. Hierna werd nog een soort gedicht over Petra voorgedragen, en daarna was het einde show. Dus eerst weer 1,8 km terug door de canyon waar geen eind aan lijkt te komen, en dan ook nog 800 meter omhoog naar de uitgang. Geen openbaar vervoer (lees paarden) beschikbaar ditmaal. Toch in slechts maar 45 minuten door het donker, naar het hotel gelopen.

Ondertussen hebben we de complete tour door Jordanië vanavond alvast betaald. Morgen nog een jeepsafari in de Wadi Rum. Das een zandwoestijn ongeveer een dik uur ten zuiden van hier. Daarna terug naar Amman, ten minste dat hopen we. Ze hebben nl hun geld al gehad, dus dan blijft het altijd afwachten of ze morgenvroeg ons wel ophalen….

Vanavond met wat Nederlanders gesproken, die vandaag vanaf Amman naar Petra zijn gereisd. Die hebben een groot deel van de rit in een zandstorm gezeten, of te wel in de oranje lucht. Het lijkt hier momenteel mistig, maar das waarschijnlijk het zand van de zandstorm wat hier nu neer dwarrelt.

Nog ff wat dingetjes, het was toch wel grappig om te zien, hoe er iemand op de wandelroute naar Petra vandaag, zand bij elkaar aan het vegen was. Of te wel zand bij elkaar vegen in de woestijn, is dat niet net zo iets als water naar de zee dragen….
En zijn de herdertjes te oud om op de ezels te rijden, kunnen ze hier nog altijd aan de slag als poepschepper. Das hier een fulltime baan, voor menig bejaarde bedoeïenen.

Donderdag 29 september
De mist die we gisterenavond op ons zagen komen was dus inderdaad zand van een zandstorm. Deze morgen is het net of alles in dikke mist is gehuld. Het uitzicht zal vandaag waarschijnlijk wel niet veel beter worden. Onze chauffeur is om 09.00 uur bij ons hotel, om ons naar de Wadi Rum te brengen, voor een Jeepsafari. Hopelijk is  de zandstorm niet tot aan daar gekomen. Tijdens het weg rijden uit Petra, zouden we een mooi uitzicht kunnen hebben op Petra Mountain, maar ja, er hangt een zandgordijn voor.
We blijven in ieder geval wel hoop houden, dat het in de Wadi Rum wel helder is. Tis nog een anderhalf uur verder naar het zuiden...
Zodra we op de dessert highway zijn, zien we het eigenlijk al; er hangt een flink zandgordijn.
We zien de zon wel, maar dat is een klein helder rondje in het zandgordijn. Zou het vandaag dan eindelijk een redelijke temperatuur worden... Om 09.00 uur was het 28 graden volgens de auto....Nog voor we bij de Wadi Rum aangekomen zijn, geeft deze alweer 38 graden aan.
Bij de Wadi Rum aan gekomen, staat Yesser al klaar met zijn jeep. We mogen kiezen, of achterin de bak, of binnenin bij de airco. Dan maar achterin de bak, heb je toch beter uitzicht.
Via een armoedig bedoeïen dorp rijden we dan toch eindelijk van de harde weg af.. Ik wilde eigenlijk zeggen de woestijn in, maar daar zijn we volgens mij vanaf dat we in Jordanië zijn aangekomen nog niet uit geweest.
In de verte zijn schimmen zichtbaar van de rotsen / bergen hier in de Wadi Rum. Kamelen lopen er ook regelmatig in dit stukje.
Eerste stop is een oase. Een bron die vroeger al door de karavanen gebruikt werd zit hier een metertje of 25 omhoog in de rotsen.
Ochja de enige boom in heel de Wadi Rum staat hier ook.... Moest toch ff corrigeren, er stonden nl 2 bomen vlakbij elkaar.... Oké de oudste boom die stond hier....
Anyway dat grondwater uit die rotsen wordt tegenwoordig naar beneden geleid, en komt uit in drinkbakken voor oa de kamelen, die konden nl niet zo goed klimmen (lees helemaal niet)
Na de bron, gaan we op weg naar een Canyon. In dit stukje zandbak staat diverse oude inscripties in diverse talen. Als ik het zo een goed bekijk, zou mijn nichtje van 4 ze ook wel kunnen maken. Nadat we deze canyon uit waren gingen we eerst ff in een bedoeïen tent wat drinken. Tekst en uitleg erbij, over hoe we de kopjes moesten vast houden, vooral niet neerzetten de kopjes, en het schudden van het kopje als je nog wat wilde. Nou dat 1e kopje, had toch wel erg gore koffie, zeker voor iemand die geen koffie lust. Het 2e kopje was een kopje thee, die was beter te drinken. Maar ja valt niet mee, kopje koffie in de linkerhand, kopje thee in de rechterhand...hoe kun je dan een sigaretje roken...
Anyway na deze stop rijden we door naar een flinke zandheuvel, en mogen we ff helemaal los.
Valt niet mee, want voor elke 5 passen die je zet, zak je er ook weer 4 naar beneden. De heren klimmen gestaag door, ik ga lekker in het zand zitten. De heren vonden boven in het zand nog een bloem, volgens onze chauffeur een winterbloem, want de winter was immers al  begonnen?
Hierna langzaam maar zeker terug naar de uitgang, maar eerst ff langs de wilde kamelen.

Ayman stond al te wachten op ons, en vanaf hier rijden we in 2 etappes terug naar Amman, een 3,5 uur rijden. Nu hadden we onderweg al regelmatig de borden, met let op overstekende Kamelen / geiten ed gezien, maar dichterbij dan een ezel in de berm, was het tot nu toe nog niet gekomen. Kort na onze lunch, wordt er ineens geremd. Er blijken 3 kamelen in de middenberm te staan. Ff oppassen, maar wel leuk.

Net na 5-en zijn we weer terug in Amman, bij ons hotel the Regency Palace.
Uiteraard wordt er net een buslading Engelsen gelost, dus we moeten opschieten.
Michael is snotverkouden, dus die gaat ff een paar uurtjes slapen. Bert en ik gaan ff naar de bar om wat te drinken. We willen buiten zitten, op het terras, want binnen met airco vinden we het veel te koud.
Helaas, het terras staat binnen vanwege de zandstorm. Maar we mogen wel naar de bar op de 20ste verdieping. Daar konden we ook gemakkelijk zitten.
Wij met de lift naar de 20ste verdieping, wel zwembad, geen bar. Ook een heel mooi uitzicht over Amman. Wij weer naar beneden, en met het excuus we willen een waterpijp, werd het terras weer naar buiten gezet. De lucht was trouwens weer helemaal helder hier in Amman.
Ditmaal de smaak orange gepakt, nou deze is echt goor om te roken. Volgende keer weer gewoon appel.

Tegen 8-en Michael wakker gemaakt, maar die bleef in bed. Bert en ik hadden ondertussen het hele hotel al verkend. Dan maar met z'n 2-en eten. Blijft toch wennen, overal roken daar, ook in de restaurants.
Die groep Engelsen zaten dus aan een grote tafel achter ons en die vonden het maar niets, dat er gerookt mocht worden in het restaurant. Tsja er is onderin het hotel anders nog eens restaurant, met een stukje niet-rokers... Wij hadden helemaal geen last van de rook, was best lekker een sigaretje na het eten. Wij hadden eigenlijk alleen last van klagende oude Engelse dames.

Trouwens 95 procent van de Jordaanse bevolking rookt trouwens. En die 5 procent die niet rookt, die is of te klein om een sigaret vast te houden, of ligt in coma.

Morgen om 12.00 uur komt Ayman ons halen voor onze transfer naar het vliegveld. Om 15.00 uur is onze vlucht naar Cyprus
De vakantie hier in Jordanië zit er al weer op. Mooi weekje gehad hier, veel dingen gezien, leuke dingen gedaan, enge dingen gedaan. Maar 1 ding valt wel op hier; de bevolking is hier kei behulpzaam en vriendelijk. Ze zijn gek op de koning en zijn familie, en echt overal hangen er hier portretten van hem of zijn familie. Souvenirs zijn eigenlijk helemaal niet duur, en je moet er niet van op kijken, dat je ipv dinars euro's terug krijgt (wisselkoers is bijna gelijk). 
Verkooppraatjes kunnen ze hier uitstekend, maar ze dringen zich niet aan je op. Nou hebben ze hier eigenlijk niets anders dan zand en stenen, geen industrie behalve de toeristen industrie. En juist de toeristen laten het dit jaar zo massaal af weten. In Jordanië is er totaal niets aan de hand, maar in alle omliggende landen rommelt het nog steeds behoorlijk. En hiervan is Jordanië dus de dupe.
Normaal zijn er iedere dag zo'n 5 tot 6000 bezoekers in  Petra. Nu praat je over 100-en. Om maar een voorbeeld te noemen. Onze chauffeur, doet normaal in het seizoen zo'n 25 trips. Dit jaar waren het er maar een stuk of 8.
Dankzij Egypte zullen we maar zeggen.

Vrijdag 30 september
Zit nu in het vliegtuig naar Cyprus, dit stukje te tikken.
Vanmorgen eerst een keertje uitgeslapen. nou ja een keertje wat later wakker dan de afgelopen dagen. Rond half 9 opgestaan. We hebben tot 12.00 uur voordat Ayman ons op komt halen.
Wederom een lawaaierige kamer gehad vannacht. Ditmaal konden we de extra deur, naar het balkon niet eens dicht maken, want die was er nl niet meer. Leuk hotel, maar de kamers hebben toch wel dringend een flinke opknapbeurt nodig.
Douchen, ontbijten, ff fotootjes maken vanaf de 20ste verdieping, beetje internetten, meer hebben we eigenlijk niet gedaan vandaag.

Als Ayman om 12.00 uur arriveert, vragen we aan hem of ie niet ff langs de Citadel en het romeinse theatre kan rijden. Tuurlijk doet ie dat, we hebben tijd genoeg.
Midden in het centrum van Amman ligt de citadel, of te wel op een heuvel, liggen de overblijfselen van een oude nederzetting. Vanaf daar kun je de enorme vlaggenmast met de Jordanese vlag goed zien, het theater ligt net om de hoek. Het is nu vrijdag en overal klinkt de oproep tot gebed uit de moskeeën.
Tis zowel rustig als druk in de stad. Rustig omdat er bijna geen verkeer is. En druk, omdat er overal mannen lopen, die op weg zijn naar de moskee.
Tegen 1-en zijn we op Queen Alia Airport , voor onze vlucht naar Cyprus.
Eerst security check, dan pas inchecken. Alle bagage gaat via dezelfde x-raymachine, alleen hebben de heren en de dames ieder hun eigen metaaldetector poortjes. Die van de dames zijn zelfs volledig afgeschermd. Ben zelf 2 keer naar de damesmetaaldetector gestuurd, omdat je uit automatisme direct doorloopt naar het dichtstbijzijnde metaaldetector poortje.
Nu begrijp ik ook, waarom er een irisscan gemaakt werd bij aankomst. Onderweg hebben we nl bijna geen 1 vrouw met boerka gezien. Nou hier stikt het er van. En probeer dan maar eens die hoofddoeken uit elkaar te houden.

Anyway bordje stoelriemen vast is zojuist aan gegaan, dus ik moet de laptop uitzetten.