Isle of man

Aangezien vrienden van mij op The Isle of Man (IOM) wonen, ga ik minimaal 1x per jaar bij hun op vakantie. IOM bekend van de TT motorrace. Leuk als je van motoren houd....

Het eiland heeft de grote van de provincie Utrecht, en heeft iets van 75.000 inwoners. Merendeel woont in Douglas, nu de hoofdstad (was vroeger Castletown), De rest woon her en der verspreid in dorpen of gehuchten.

Ze zijn trots op hun Viking afkomst, maar het overgrote deel van de bewoners is van elders uit de UK afkomstig. Op de IOM hoef je nl bijna geen belasting te betalen.

Hun nationale feestdag is 5 Juli, Tynwaldday. Behalve als het weekend is, dan verschuift deze dag, want Tynwaldday is een extra vrije dag!!! Dit wordt altijd groots (naar eiland begrippen) gevierd in St Johns. Daar staat de Tynwald hill.een oude parlaments heuvel. Na eerst een mis te hebben bijgewoont in de kerk van St Johns, begeeft het selecte gezelschap zich over een pad van zo'n 150 meter naar de Tynwald hill. Hierop nemen deze  "belangrijke" personen uit de IOM plaats om in 2 talen (engels en Manx Gaelic) de wetswijzigingen van het jaar aan te horen.
Regelmatig, meestal zijn er gasten uit Ijsland, Noorwegen of ander land aanwezig. Het koninklijk huis van Engeland is regelmatig aanwezig geweest. Ben zelf getuige geweest van het bezoek van Koningin Elisabeth (Lizzie) en Prins Phillip.

              
Het openbaar vervoer bestaat uit dubbeldekker bussen, stoomtreinen (2x daags van Douglas naar Port Erin), electrische trammetjes (zeer oud, zonder verwarming) en de Paardentram (vanaf ongeveer eind april tot ongeveer eind september), over de promenade van Douglas.

Op het eiland staan 3 torens, waar je naar toe kunt wandelen. Millners Tower op Braddahead bij Port Erin (ong 4x overleden op de weg ernaar toe), Albert Tower bij Ramsey, korte zeer stijle route er naar toe. En Peel Tower, deze torent hoog boven Peel uit ( flinke klim).
Ieder jaar klommen Bert, Michael en Ik naar een ander toren, maar na drie jaar waren deze op. Als alternatief hebben we over de Calf of Man gewandeld (met een zeer gammel bootje wordt je vanuit Peel er naar toe gebracht). Sinsdien pakken we ieder jaar een van de vele Glenn's die het eiland rijk is. Dit betekend meestel een hele afdaling naar uiteindelijk het strand, of de klif, om vervolgens het hele eind weer omhoog te moeten lopen.
Vanaf de allereerste keer dat ik op de IOM was heb ik geroepen, dat ik wel ff naar het hoogste punt van het eiland (Sneafell Mountain) zou wandelen. Dat hebben Bert en ik een paar jaar geleden dan ook gedaan. Vanaf de laatste stop van de electrische tram, bijna recht omhoog, tussen de schapen door naar boven, om koffie te drinken. Onze mede passagiers op de tram stonden verbaast te kijken, toen we boven kwamen... waren jullie niet onderaan uitgestapt... Daarna  via de andere kant naar Sulby reservoir gelopen, waar Michael en zijn moeder ons weer hebben opgepikt met de auto. Die zag onze ondernemening niet zo zitten, maar hij had een briljant excuus; zijn moeder moest naar de dokter. De volgende heuvel was North Barrule, omdat South Barrule (of omgekeerd) vanwege de TT slecht te bereiken was. Tussen de wolken door, was het uitzicht best leuk.

Dit jaar voor het eerst met de auto naar de IOM gereden. Via Europoort naar Hull, dan 3 uurtjes rijden naar Heysham voor de boot (Ben-my-Chree) naar de IOM. Met bijna 30 graden hier vertrokken, voor een rustige overtocht naar Engeland. Vanaf Heysham met flinke golfslag naar de IOM gevaren. Hier was het ook 30 graden, 15 voor de middag en 15 graden na de middag... De terugweg gingen we met de Mananan, de laatste nieuwe aanwinst van de Steampacket, naar Liverpool. Ondanks flinke storm op de Ierse zee, toch een veel stabielere boot als die andere. Net of we 2,5 uur flinke turbulentie met een vliegtuig hadden, maar dan zonder dat misselijke gevoel wat je kreeg op de Ben-my-Chree.

Als je met de boot aankomt in Douglas, zie je net voor de haven, een klein kasteeltje boven het water uitsteken. Deze staat boven op een restant van een rots (rif) wat destijds is opgeblazen voor de haven die er direct achter ligt.; St mary''s isle of te wel the Connister rocks.  Bij vloed liggen deze geheel onder water. Ene Sir William Henry wilde destijds dat er een veilige plaats zou komen voor de bemanning van de schepen die blijkbaar nogal eens op de connister rocks voeren. Hij gaf het startsein voor de bouw van de tower of refuge, geen toren, maar een kasteeltje. Hierin sloegen ze water en brood op voor de drenkelingen. Sinds 1832, staat de tower of refuge op dit stukje steen, en Sir william (zijn standbeeld) kijkt vanaf douglas head uit of de tower of Refuge. Nu had ik door de jaren heen dat ding al regelmatig gezien, bij vloed zie je eigenlijk alleen het kasteeltje staan, maar bij eb, wordt ook een deel van de rots zichtbaar. Soms leek het zelfs dat je er naar toe kon wandelen, zo laag dat het water stond. Echter nog nooit geprobeerd er te komen. Nu bleek er afgelopen april een dusdanig laagtij te zijn, dat ze een georganiseerde wandeling er naar toe hadden uitgezet; helaas voor mij, ik zat toen in Brussel. Maar afgelopen augustus, toch maar eens gaan checken wat de waterstanden zouden zijn. Een beetje mazzel hadden we wel; op de dag van onze aankomst en de dag erna, was het getijde weer behoorlijk laag. Zodoende hebben we op onze 2e dag op het eiland, een wandeling naar de tower gemaakt. Om half 8 s''ochtends was het tij het laagst, en zijn we begonnen aan onze onderneming. Veel tijd hadden we niet, want vanaf dat tijdstip begint het water ook alweer te stijgen. Zeker op het moment dat de Ben my Chree uitvaart.... Die trekt ff al het water uit de omgeving weg, om het naderhand als een kleine tsunami terug te sturen. Helemaal droge voeten hebben we niet gehouden, op 2 plaatsen moesten we door het water heen (ongeveer 30 cm max). Bovendien is het laatste stuk via de rotsen, door alle zeewier en overige zeeplanten, behoorlijk glad. Anyway op ons gemak, naar dat ding toegelopen, op de toren geweest, en weer terug in een klein uurtje.

KING Orry's Grave  

deel 1
King Ory's grave, of te wel King ory's graf, bestaat uit 2 gedeeltes en liggen zo'n 20 meter uit elkaar (ligt een weg tussen!)
deel 2
King Ory was zo groot, dat deze op 2 plaatsen begraven is.

Bradda head - mooie wandeling vanaf Port Erin (ben wel 4 keer overleden op de heen reis). Voor degene die niet zo van wandelen houden, er ligt direct naast de toren een parkeerplaats.....of niet Michael.....

RONALDSWAY AIRPORT

De Triskelion, of te wel de Manx legs. Volgens de manx legende was het Mananan ( God van de Zee ) die in deze 3 benen veranderde en zo van een heuvel afrolde om de vijand te verslaan.  Er wordt ook wel gezegt, hoe je hem ook gooit, hij komt altijd op zijn benen terecht. Maar iedere keer als ik deze of een andere manx legs zie. Komt toch weer de opmerking van mijn kant, wat als je hem nu plat gooit, dan ligt ie wel om...

THE SOUND / THE CALF OF MAN

[Door de ramen van the Sound cafe]
Uitzicht door de ramen van het nieuwe sound cafe. Gelukkig hebben ze de oude vieze plakkerige schuur, die dienst deed als cafe\ restaurant afgebroken.

RUSHEN ABBEY - Ballasalla          

By Rushen Abbey zijn de opgravingen nog in volle gang. Eerst moest de nachtclub die boven op deze voormalige abdij was gebouwd, afgebroken worden. Uitgerekend onder de dansvloer lagen tig graven met skeletten van monniken die hier destijds leefden.
Aangezien ze nog behoorlijk wat moesten graven, heb ik ook maar ff meegeholpen...          

CURRAGHS WILDLIFE PARK

Zo''n 50 jaar geleden zijn er een paar ontsnapt, uit deze dierentuin. Deze wallabies doen het uitstekent op de IOM. Er leven er ondertussen een stuk of 100 in het wild, aan de noordkant van het eiland.