China- 2010

CHINA 2010
Ditmaal is het mijn beurt om een vakantie uit te zoeken. Ik ben nl de laatste die 40 werd. Ondanks de schitterende vakanties in de USA van de afgelopen jaren, wil ik iets totaal anders doen. Iets wat al heel lang op mijn verlanglijstje staat; de muur in China. En aangezien we dan toch dat hele eind naar toe moeten, gelijk maar ff naar Beijing ed.
Nu is China niet echt een land om zomaar wat rond te reizen, dus gezocht naar een leuke rondreis. Maar uitgerekend ikzelf heb er een hekel aan, het tempo te moeten volgen van een rondreis. Ik wil graag zelf bepalen, wat ik ga zien, en hoelang.
Na wat info te hebben opgezocht over China, en overleg gehad te hebben, kwamen we eigenlijk alle 3 tot dezelfde conclusie. We maken toch onze eigen rondreis. Bovendien wordt bij een rondreis eigenlijk nooit Hong Kong aangedaan.
Gekeken naar wat ik graag wilde zien; de muur / Beijing, Xian - terracotta leger, en natuurlijk Hong Kong Disneyland. We gaan cityhoppen in China!

Vanaf London Heathrow via Dubai naar Hong Kong met Emirates; kunnen we gelijk een keertje met die nieuwe airbus A380 vliegen. Een dag of 5 Hong Kong, dan met het vliegtuig naar Xian voor het terracottaleger en vervolgens met de nachttrein naar Beijing ook voor een dag of 5, voordat we via Dubai (4 dagen) terug naar the UK vliegen. In totaal zo'n 16 dagen. 16 dagen rijst en Noedels lijken me wel genoeg.

Hong Kong is 2-talig, kantonees en Engels, al verwacht ik van dat laatste niet veel, ondanks dat het tot voor kort een engelse kolonie was. De metro is in ieder geval wel alles 2-talig. In Xian zal het behelpen worden, maar ik heb een stadskaart gekocht, met zowel Engels als chinees krabbels erop, dus dat wordt veel aanwijzen. Beijing is internationaal, ook in de metro, maar ook hier verwacht ik niets van de eventuele Engels sprekende chinees, maar mocht het ons echt niet lukken daar, huren we gewoon een auto met Engels sprekende chauffeur, die schijnen er te zijn.

In Hong Kong in ieder geval dus naar Disney, met de Disney monorail. Op het zelfde eiland (Lantau) zit ook nog ergens een zeer flinke (50m hoge) Buddha op een rots. Op Hong Kong island zit in ieder geval een Hard Rock café ergens op de Victoria Peak met leuk uitzicht over Hong Kong. s ‘Avonds de Symphony of lights, lichtshow in de haven. Op de New Territorries staat de tempel van de 10.000 buddhas, die me ook wel het bezoek (lees flinke klim) waard is. Alleen klopt de naam niet helemaal; alleen in de Pagode staan er blijkbaar al 14.000, buiten en op de klim ernaar toe staan er ook velen. Nu ben ik niet zo'n rekenwonder, maar iets zegt me dat er sowieso 4000 te veel staan....
Xi'an heeft een leuk centrum, waar je met de fiets over de stadsmuren heen kunt rijden. Maar bovenal het Terracotta leger. Toch raar, dat je op zoek naar water een compleet leger van 1000-en soldaten, paarden enz onder de grond vind.
Vanuit Beijing natuurlijk naar de Muur (dezelfde opdrachtgever als die van het terracotta leger), plein van de hemelse vrede, de verboden stad, het zomer paleis, de minggraven enz. Hier kunnen we ook ontsnappen aan de rijst en noedels, Hard Rock café heeft hier nl ook ergens een vestiging. Bovendien aan de stadskaart te zien, ook op bijna iedere hoek een Mac Donalds. Trouwens ben ditmaal van plan om eens een gefrituurd schorpioentje te proberen.
Op de terugweg, nog ff relaxen in Dubai. Burj Dubai was vorige keer nog in aanbouw, en had vorig jaar al open moeten zijn. De opening van Burj Dubai is (alweer) uitgesteld tot begin 2010. Geeft niet, als die maar open is, als wij er zijn. De laatste avond in ieder geval diner in de Burj Al Arab.

Stadskaarten en aanwijsboekjes zijn gekocht. Nu nog onze vliegreis boeken en ons Visum regelen. Bovendien zorgen dat we geen T-shirts met rare teksten in de koffer doen. Daar schijnen ze in China wat moeite mee te hebben...

Januari 2010
Vliegtickets zijn geboekt. Vanaf Londen Heathrow via Dubai met de nieuwe Airbus naar Hong Kong. Vliegtijden zijn wat verandert, maar nu komen we wel tegen 6-en aan in Hong Kong ipv tegen 10-en.
Met veel kunst en vliegwerk ook de vliegtickets vanaf Hong Kong naar Xian geboekt. Toch makkelijk zo'n site waar je verplicht een user-id moet aan maken. Eerst wordt me verteld dat mijn achternaam niet klopt..., vervolgens mijn telefoonnummer.... Nu bel ik mezelf niet zo vaak (alleen als ik m'n mobiel kwijt ben, kan ik horen waar ie ligt), maar ja volgens de chinezen bij China Eastern, heb ik toch echt een ander telefoonnummer, nu moet ik alleen nog uit zien te vinden welk nummer dat is. Uiteindelijk via Engeland, alle gegevens door zitten bellen om alles geregeld te krijgen.
Hotels zijn op die van Dubai na gereserveerd. Nu hebben we wat zitten schuiven met de dagen en vluchten, en uiteindelijk hebben we in Dubai minder overnachtingen nodig, omdat we; 1 nu op een schappelijke tijd aankomen, en 2 we s'nachts terug naar Gatwick vliegen. De hotels in Dubai zijn stukken duurder dan die in China, plus het feit dat ik graag in de buurt van Jumereirah Beach wil zitten. Dan betaal je in Dubai al gauw de hoofdprijs. Optie is om in de stad te gaan zitten, daar zijn de hotels stukken goedkoper.... Maar aangezien we nu minder overnachtingen nodig hebben, zijn we toch nog een keertje gaan zoeken in de buurt van Jumeirah. 
De keuze was echter vlug gemaakt, of bij de Soukh Madinat of hotel Atlantis. Het hotel bij de Soukh ligt schitterend, alleen is het wel een doolhof met al die gangetjes en water partijen, echter Hotel Atlantis ligt op Palm Jumeirah. De Palm wilden we toch al bezoeken (was net opgeleverd bij mijn vorige bezoek), en nu kunnen we ook met de waterglijbaan door het Aquarium heen!!! Dus Hotel Atlantis wordt het.   

Ondertussen diner in de Burj Al Arab geboekt. Boven in het restaurant, aan het raam.

Burj Dubai is eindelijk open, dus die wordt ook bezocht. Reserveren van toegangskaarten is nog steeds niet mogelijk, maar op de site geven ze aan dat dat in de near future mogelijk is.

Blijkbaar kan ik mijn visum ook via de ANWB regelen, dat scheelt me behoorlijk wat kilometers. Minpuntje is wel, dat we omdat we na 1 april van vorig jaar in de USA zijn geweest, we nu een gezondheidsverklaring moeten opstellen. Dat is op zich niet zo'n probleem, echter dat geeft de chinezen wel het recht om je bij aankomst eventueel 7 dagen in Quarantaine te zetten.. Het wordt steeds spannender...

Februari 2010
Aer Lingus vliegt niet meer vanaf Eindhoven naar Gatwick, dus nu kan ik niet terug vanaf Gatwick naar Eindhoven. Heb nu de heenreis met Ryanair geboekt en ik ga terug vanaf London City met VLM naar Eindhoven. Dit betekend wel dat ik nu bijna de hele zondag in London door moet brengen, ipv een paar uur. Normaal vind ik dat niet erg, maar aangezien ik nooit kan slapen in een vliegtuig, wordt het wel een hele lange zondag. Heb nu voor 6 uur een hotelkamer geboekt op Gatwick. Een splinternieuw hotel, zonder ramen, met alle luxe die je kunt verzinnen op een paar vierkante meter; kosten zo'n 6 euro per uur. Het Yotel.
De treinkaartjes zijn gereserveerd, die kun je nl pas 10 dagen voor de betreffende datum kopen. Hiervoor een reisbureau in China ge contact, en die regelen de treinkaartjes voor ons en komen ze bij ons hotel afleveren.
De Burj Dubai (Khalifa) is ondertussen weer gesloten voor het publiek. Blijkbaar zijn ze toch nog niet helemaal klaar met dat ding. Als ze maar zorgen, dat ze in Mei wel zo ver zijn. Er schijnt iets te zijn met de Electra, toch lullig, als je 160 verdiepingen met de trap naar beneden moet.... Hoeveel treden zouden dat zijn? 

Maart 2010
Paspoort ingeleverd bij de ANWB voor de visum aanvraag. Nu nog afwachten of en wanneer we hem terug krijgen.
Burj Dubai is nog steeds dicht voor onderhoud. Wel erg snel na de opening.... Als ie er in Mei nog maar staat....

April 2010
Dure sticker van 70 euro zit in mijn paspoort, mijn visum is binnen! Restant van de tickets betaald, nu alleen nog wachten tot we kunnen vertrekken. De verbouwing thuis zit er zo goed als op, dus ik kan me weer gaan verdiepen in China.
De haai in het aquarium in hotel Atlantis hebben ze vrij gelaten. Hopelijk zit er nog wel vis in dat aquarium, als wij (lees ik, de heren durven nu al niet) er met de glijbaan doorheen gaan. Op de website van de Burj Khalifa, geven ze weer ticket info, je kunt echter nog (steeds) niet reserveren. Ik heb een kleine hoop, dat de lift, naar het observatiedek weer in gebruik is in Mei.
Ben vast begonnen met mijn chinees op te halen, de 1e woordjes zitten er al in. Tang = schoonmoeder, Bang van Tang = schoonvader, Chinees blondje = Dom ding, Chinees achterwerk = Wang Snee Wang, Chinese scheet = Wang Snee Wang Pang, Toiletpapier = Wang Snee Wang Pang Behang, Chinese Visser = Pa Ling

Mijn inentingen gehaald, dus ik kan er weer een tijdje tegen. Over een maand of 5 de 2e hepatitus halen, hoef ik die nooit meer te hebben (gemene bij het zetten). Deze keer niet zoveel last ervan gehad, alleen die voor buiktyphus zat nog een paar dagen te vervelen.
Langzaam maar zeker alle papieren uitgeprint, die ik nodig heb. Toch vervelend als je PC kapot is.
De vreemde valuta vast opgehaald. Alleen geen thais geld gehaald, blijkbaar hebben we daar wel een tussenstop.
Besloten wat ik overdag in London ga doen de 1e dag, moet toch wachten tot Bert en Michael er zijn, en die komen pas in de namiddag aan, en ik al s ‘morgensvroeg.
Voor de avond hebben we kaarten gereserveerd voor de musical de Phantom of the opera II, Love never dies. Ben benieuwd of deel 2 het 1e deel kan overtreffen.

Nog een paar dagen werken...

Mei 2010
De koffer staat al een verdieping lager, nu nog een 15 kg bagage erin, dan is dat ook weer gebeurt. Vlieg naar London met Ryanair, en daar geldt, 15 kg is 15 kg en dan dus ook een gram extra. Gelukkig heb ik op de terugweg een andere maatschappij, en mag ik 23 kg bagage hebben. Kledingkast is weer een heel end opgeruimd, gaat allemaal mee naar China, enkele reis wel te verstaan. Koop daar wel weer nieuw. Vakanties ruimen wel lekker op iedere keer, alle oude, bijna nooit tot nooit gedragen kleding gaat mee (enkele reis) en alles wat in de koffer terug zit is nieuw. Mijn kast komt dus wel zo nooit leeg.
Zal eens beginnen met alle infusen (adapters) te gaan verzamelen, en zorgen dat ik voldoende SD-kaarten heb voor mijn fototoestel.
Nu hopen dat de aswolk vanaf IJsland in ieder geval tot zondag wegblijft uit de Nederlandse en Engelse vliegzones. Vanaf zondag mag die wolk hier wel weer naar toe komen, en een x-aantal weken blijven hangen. In het ergste geval kunnen we of in China of in Dubai stranden op de terugweg.... Ik kan me vervelendere plaatsen bedenken...
Maar nog niet te vroeg juichen. Vandaag en gisteren zijn er weer vliegvelden in Ierland en de UK gesloten geweest. Ook het vliegveld van de IOM, waarvan af Bert en Michael vliegen is dicht. Voor zover bekend, gaat Dublin (Ierland) vannacht om 04.00 uur weer open...

7 mei 2010
We zijn vertrokken. Vanmorgen vanaf Eindhoven Airport, naar Stansted, London, the UK. Bijtijds vertrokken vanwege mogelijke file perikelen op de rondweg Eindhoven. Zonder file, deze keer, ruim op tijd kunnen in checken. Had koffer thuis gewogen, die was 15 kg exact, totdat ik er nog wat papieren bij heb gegooid. Dus ik kon ff een kilootje overladen in de handbagage. Anyway in de regen, kou en wind vertrokken, vooral het laatste was goed merkbaar in het vliegtuig. Op Standsted geland met een zgn Easy Jet lading, of te wel we kwakken het vliegtuig op de landingsbaan.
In London is het in ieder geval droog, maar ook hier maar een graad of 7, koud dus.
Na een half uurtje Standsted express (trein naar London) wakker geschrokken, we waren er al. Oysterkaart (londonse OV-chipkaart) gekocht voor de metro op zoek naar mijn hotel. Ik kon het beste uitstappen bij station Lancastergate, dat was het dichtste bij. Had van de week in google maps zitten kijken, en op de gok (verkeerde kaart uitgeprint), richting hotel gelopen. Liep zonder problemen in 1 keer naar het hotel toe. Koffer daar in de bagagekamer gezet, terug richting metro om naar het Hard Rock Café te gaan.
Heb ondertussen van Bert en Michael een smsje gehad, hun vliegtuig is kapot, er wordt een ander toestel in gevlogen, en dat duurt een uurtje of 2.
Dit betekend nu flink lunchen, want vanavond als die 2 bij het hotel zijn, moeten we direct door naar het theater voor de musical, Love never dies, of te wel Phantom of the opera 2.
Zo makkelijk als ik naar het hotel ben gelopen, zo lastig is het steeds weer als bij Green Park station uitstap, moet ik nu links of rechts bij de uitgang. Hier is mijn interne navigatie iedere keer van slag. Eerst maar een stukje naar links, dat voelt verkeerd, dus toch maar naar  rechts gelopen. Wat eigenlijk logisch is, ik moet naar Parklane, en rechts van me heb ik een park. Eerst ff het park ingelopen. Nu hebben ze in Nederland en op de IOM de beroemde koeien staan, in Dubai een kameel variant en in Vancouver eagles, London heeft olifanten. Deze staan overal hier in het park. Lekker wezen eten in het Hard Rock Café, daarna de weg weer overgestoken en het park doorgelopen richting Buckingham Palace. Nu had ik al gekeken of ik het paleis in zou kunnen, maar dat is alleen als de koningin vakantie heeft vanaf eind Augustus, maar mijn oog viel op een ander bord, er was een tentoonstelling aan de rechtse kant van het Paleis. Gaan we daar toch ff kijken. Wat rond gewandeld tussen de diverse schilderijen en andere kunst van en uit de tijd van Koningin Victoria.
Ondertussen was het al een uur of 4 dus Bert en Michael konden nu ieder moment vertrekken van de IOM. Voor mij tijd om langzaam maar zeker me richting hotel te begeven.
Ik had de papieren wel niet van de reservering, maar kreeg ditmaal toch de sleutel van de kamer. Op de 4e verdieping. De lift gaat tot de derde verdieping, de rest moet met een kronkelige trap. Wat niet makkelijk is, met een koffer en zonder leuning.
Ff vast wat op de site gezet, en dan toch besloten, om mijn ogen dicht te doen. Onder het hotel door loopt een metrolijn, dat voel en hoor je dus elke paar minuten, als er weer eentje onder het bed doorgereden komt.
Ik was net weer wakker, toen ik Bert en Michael aan hoorde komen. Half 7 was het nu, nog een uurtje voor de musical begint. Koffers aan de kant gezet, en meteen terug naar beneden richting receptie, daar lagen de kaartjes voor vanavond, en degene achter de receptie zou ff uitzoeken, hoe we er het snelste konden komen.
Behoorlijk vlug hadden we het theater gevonden, en ruim op tijd waren we binnen. Mooie musical; Love never dies, of te wel Phantom of the opera deel 2. De lichteffecten zijn schitterend, de muziek is mooi, maar niet zoals de muziek van deel 1. En dan wordt het op het eind spannend, zit je eigenlijk nog in het verhaal, is ie ineens afgelopen.... Beetje vaag einde. Leuk om deze een keer te zien, maar als ik moest kiezen deel 1 of deel 2, dan zou ik toch weer naar deel 1 gaan. En misschien is het in dat theater wel een beetje warmer, dan in de vrieskist waar we vanavond hebben gezeten.
Nog ff naar de Mac geweest, en dan terug richting hotel. De heren liggen alweer in coma, maar dat ben ik zo ondertussen van ze gewend.
Morgen richting Heathrow en beginnen we aan etappe 2, 3 en 4, met als einddoel HongKong zondag.
Ben benieuwd tot hoe laat de metro blijft rijden vannacht...

Zaterdag 8 mei
Op ons gemak richting Heathrow airport gegaan, met de trein. Vandaag de 2e etappe richting China.
We vliegen vandaag met die nieuwe airbus A380, die hele grote. Uiteraard staat er bij de gate weer van alles voor gebouwd, zodat je niet het hele vliegtuig kunt zien. Maar als je hem vergelijkt met wat er naast staat, scheelt het toch aanzienlijk. Boarding is op 2 verschillende niveaus, en ondanks dat ze vrij laat beginnen met de boarding zit toch iedereen op tijd op z' n plaats. Volgens de gezagvoerder, is het 6 uurtjes vliegen, dat scheelt alweer bijna een uur met de schema tijd.
Maar Heathrow zou Heathrow niet zijn, als we uiteindelijk bijna een uur moeten wachten voordat we mogen vertrekken. Maar dan vertrekken we toch. Heel rustig, gaat ie omhoog en ook tijdens de vlucht is het vliegtuig heel rustig. Dat is niet wat we van sommige passagiers kunnen zeggen. Schuin voor ons zit een stel met 2 kleine kinderen, en ik denk dat die op een klein uurtje na, aan een stuk door hebben gehuild. Was de 1 stil begon de ander weer, K?T kinderen. Hopelijk zitten ze niet op onze vlucht richting Hong Kong....

Zondag 9 mei
Zouden we toch nog op schema tijd aankomen, is het spitsuur in Dubai. Dus dit betekend rondjes draaien boven de Perzische Golf. Uiteindelijk landen we een half uur te laat op Dubai. En dan is lopen, en niet zo'n klein stukje. Bijna een half uur over het vliegveld gelopen, naar de volgende gate.
Onderweg ff gestopt bij een smoking Area, das de 1e die je tegenkomt, en waar dus iedereen massaal induikt. Zelfs de doorgewinterde roker heeft hier moeite te ademen.
Bij buitenkomst, zit er een briefje op de muur geplakt, dat er bij gates 120 en 121 naar een smoking area zit. Daar is het zicht stukken beter. Hier kun je zelfs zitten, en zien wie er naast je zit. Tis vlak bij onze gate, en je kunt hier eten en drinken krijgen, dus hier houden we het vol totdat we weer aan boord mogen voor etappe nr 3; Dubai - Hong Kong via Bangkok.

Rustige vlucht gehad richting Bangkok, na de landing een uurtje aan boord moeten wachten voor het laatste deel van de etappe; Bangkok - Hong Kong. Zo'n 2 uurtjes vliegen. Ditmaal wel ruim voor schema tijd uit het vliegtuig. Nu is het zoeken, waar is de douane, en waar kunnen we onze bagage vinden. tis een tyfus eind lopen naar de douane. 
Ff 2 stempeltjes gekregen van de douane, en dan naar bagageband nr 12, das uiteraard een van de laatste. Bert had geluk, voor hem stond iemand met de douanier, wij denken de Chinese menukaart door te nemen. Uiteindelijk mocht Bert ook Hongkong binnen.
Nu nog naar ons hotel zien te komen. Met de trein, naar Station Hongkong en dan op de metro naar Causeway bay. Alles is 2-talig, dus daar zal het niet aan liggen. Alleen zijn de stations zo verschrikkelijk groot, en dat met de koffers, en een zeer aangename(niet) 30 graden, niet zo plezierig lopen. Dachten we dat de Metro in London erg was, nou hier kunnen er ook wat van. Gangen, waar geen eind aan lijkt te komen. Uiteindelijk toch de metro gevonden, en met onze net aangeschafte Octopuskaart (OV-chipkaart Hongkong) door de poortjes. Iedereen behalve Michael, die had weer een ongeldige kaart. Uiteindelijk mocht ook Michael mee richting Causeway Bay station. Hier begon weer het zelfde drama; de uitgang vinden. Die vonden we uiteindelijk op Times square, en nu nog ons hotel. Rondje om het gebouw, en voilà gevonden. We hebben een kamer op de 21ste verdieping, en dat is hoog. Omdat het ondertussen nu tegen 8-en loopt, eerst nog wat eten en nog ff wakker blijven tot een uur of tien, dan kunnen we morgen fris beginnen. Nog een poging gewaagd, om naar het waterfront te lopen, maar daar wordt de weg geblokkeerd door constructie werkzaam heden, dus dat zien we morgen wel weer.

Vragen ze bij het inchecken in ons hotel, of we 3 bedden nodig hadden op de kamer? Aangezien we met 3-en zijn leek het ons wel handig, dus ja. Uiteraard had de kamer maar 2 bedden, maar na een telefoontje, werd ook de bank naar een bed omgetoverd.
In 3-en uitgeklapt matras, waarvan in het bovenste gedeelte hout zit, dus moet mijn kussen op het randje liggen, het 2e gedeelte is zacht, en het 3e gedeelte keihard. Dus ff de benen strekken is nogal pijnlijk. Ben vannacht regelmatig wakker geworden.

Maandag 10 mei
Vanmorgen rond een uur of 6 buiten een sigaretje wezen roken, tis al zo'n 25 graden, lekker warm in ieder geval. Moet trouwens opletten met roken buiten, eigenlijk hebben ze hier ook rookgedeeltes, en peuken zomaar weggooien mag ook niet. Vandaag gaan we naar de tempel van de 10.000 buddhas.
Lig nu momenteel in de breedte van het bed op het middelste matras, misschien kan nu nog een uurtje slapen...  Tis net of ik de hele nacht op een rijtje stoelen heb liggen slapen.
Eerst maar eens ff ontbijten, die waren geopend tot half 11, en 5 voor half 11 waren we daar.... Vonden ze niet zo leuk.
Bij buitenkomst regent het en niet te zuinig, we worden dan ook direct terug gestuurd door de portier naar de receptie; we moesten daar paraplu's ophalen. En inderdaad we krijgen netjes 3 opvouwbare paraplu's bij de receptie. De rekening zullen we ook nog wel krijgen denk ik.
Door naar het metro station, hier kun je weer speciale plastictasjes pakken om je natte paraplu in te doen. Je ziet hier trouwens amper een prulletje op straat. De straten zijn brandschoon,  peuken moet je in asbakken achterlaten, en niet op straat. Eten en drinken mag ook bijna nergens op straat. Trouwens volgens ons mag je bijna niets in Hongkong, overal staan / hangen borden, met verboden toegang, verboden te roken, geen honden, geen skeelers, geen skateborden, geen vogels voeren enz. Alleen de lucht hier laat zich moeilijk omschrijven, tis een combinatie van rottend eten, desinfecterend middel, nasi of bami erbij, wat af en toe in vlagen voorbij komt.
Anyway we gingen naar de tempel van de 10.000 buddhas. Ergens in de New Territories, metro stop Sha tin. Had een filmpje gezien over hoe je er naar toe moest lopen, en dat klopt wel aardig, vanaf het punt dat we eindelijk het station uitwaren. Achter de wolkenkrabbers loopt er een pad omhoog, met aan weerszijden manshoge buddha's. Inclusief fotostops, zijn we in een klein half uurtje tegen de berg op gelopen, naar de plek waar de tempel staat. Dat waren dus al een paar 100 buddha's. Ga je daar het hoofdgebouw in, daar staan er nog eens enkele 1000-en. We hebben ze niet na geteld, maar het schijnen er meer dan 14.000 te zijn. Het regende nog steeds, maar we waren ondertussen zeiknat van de  zweet. Het mag dan wel bewolkt zijn, maar het is hier nog altijd bijna 30 graden, met een hele hoge luchtvochtigheid. Allereerst toch maar wat gedronken in het Vegetarisch restaurant, wat bij deze tempel hoort. Alleen snapten wij het menu niet helemaal. Vegetarische kip? en Vegetarisch Varken.... Op ons gemak hier rondgekeken, en net nadat een kudde Chinese vrouwen de tempel bestormden, om te bidden, wierrook aan te steken, en met stokken te gaan gooien, besloten om de klim naar beneden te gaan maken. Na deze Buddha's richting de Wong Tai Sin tempel gegaan, das de grootste plek van Hongkong wat godsdienst betreft. Voordat je bij de tempel bent, ben je al tig keer lastig gevallen, voor Wierrook stokjes. Er wordt daar zoveel gestookt, dat je op sommige plaatsen bijna geen hand voor ogen ziet. Na de tempel weer op de metro richting Kowloon gegaan. Vanuit daar heb je een mooi overzicht over de skyline van HongKong en kun je met een boot (ferrie) naar de overzijde. Eerst nog ff via de Avenue of the stars gelopen, das een walkway langs het water, met allemaal namen, van filmsterren uit HongKong. De enige bekende voor ons zijn Bruce Lee, en Jackie Chan. En zodra we die dan ook gezien hebben draaien we om richting de ferrie.
 Ff in ons hotel wezen douchen, en daarna terug naar Kowloon vanwege de Symphony of lights, of te wel de lichtshow die ze elke avond om 20.00 uur hebben in de haven, en waar een deel wolkenkrabbers meedoen. Daarna toch weer over de avenue of the stars, vanwege een beeld van Bruce Lee, die er ergens zou moeten staan, en die wij dus niet gezien hebben straks. Uiteraard stond dat ding nog geen 20 meter van de plek af, waarvan af wij omgedraaid zijn. Hierna weer op zoek naar een metro station, wat niet mee valt hier. Het kan best zijn, dat je een kilometer of 2 onder de grond doorloopt, voordat je er eindelijk eens eentje tegenkomt. Besloten in een van de restaurants op times square te gaan eten. We zijn in China, dus we gaan chinees eten. Wat verschillende zaken besteld, die wel lekker leken. Ik vind noedels lekker, dus zowel noedels als rijst besteld. Bestek was of een chinese lepel, of stokjes. Nou die noedels waren een avontuur. Daar hebben we wat mee zitten knoeien. Na het eten vroegen we toch eens aan de ober, hoe dat je nu die noedels uit de kom, op je bord krijgt, zonder dat je nu ineens de hele kom leeg trekt. Zoals hij het deed, was het kei simpel. Hierna hebben we nog maar ff geoefend, met noedels knippen.
We hebben nog steeds geen souvenirwinkel gevonden hier. Heb wel ondertussen een Chinese draak gekocht, die kan mooi bij de ingang van mijn chinees restaurant staan, mocht ik die ooit een openen. Michael heeft ondertussen al 7 souvenirs, hij is de enige tot nu toe die door de muskito's is gestoken.
Via de receptie gevraagd om een ander bed, matras, in ieder geval iets wat beter slaapt, dat wat ik nu heb. Met 2 man sterk kwamen ze vanuit housekeeping, ik heb nu 3 dekbedden om boven op te slapen. 
Die Octopuskaart, is toch wel makkelijk, de trein, metro, maar ook de boot, drink/ snoep/ telefoonkaart automaten enz, overal kun je dat ding voor gebruiken. Trouwens ik vind het maar niets, wolkenkrabbers die in de steigers gemaakt van bamboe staan.

Dinsdag 11 mei 2010
Disneyland Hongkong staat op het programma. Ff ontbijten en dan richting Mickey....
Tis bewolkt, als ik om 06.00 uur buiten een sigaretje ga roken. Het heeft geregend, en der zal nog wel meer komen vandaag, das in ieder geval de voorspelling.
Met de metro richting Sunnybay, om daar over te stappen op de Disneyland lijn. Deze metro heeft ramen in de vorm van Mickey mouse, de lussen waar je in kunt hangen, hebben de vorm van Mickey, elke tig meter staan er beelden van Disneyfiguren. Dit is nu net iets wat in Parijs ontbreekt.
Nadat we een kaartje hebben gekocht gaan we eindelijk het park binnen. Het begint direct met Mainstreet treinstation en dan sta je al in Mainstreet. Ook hier hebben ze maar een klein kasteeltje, of te wel, wij weten dat ie er staat, maar anders zou je hem bijna niet zien. Bij de Rotonde voor het kasteel is alles afgezet, je mag er niet door. Eerst een openingsceremonie, met de disneyprincessen, en dan kunnen we los. Frontierland kennen ze hier niet, maar wel Adventureland, met de Jungle river cruise. Das iets wat ik in geen een ander park ben tegen gekomen, Met een bootje op safari, langs olifanten, neushoorn, nijlpaarden enz. Leuke attractie.
Hierna doorgelopen naar Fantasyland, daar meteen in Mickey 3-d gegaan. Die is mooi gemaakt, die moeten ze in Parijs ook aanschaffen, kunnen ze die andere 3-d film eruit doen. Tijd voor de lunch, ook hier weer veel keus wat noedels ed betreft, maar toch nog iets vullends gevonden. Wel binnen eten, buiten is het te warm. Nu vragen we ons al af, wat er in een klein plastic zakje zit, wat we erbij krijgen. Handschoenen dus, hier krijg je handschoenen bij het eten!
In Fantasyland heb je direct zicht op Dumbo en De carroussel. maar die kennen we al, dus we gaan naar de Fantasy gardens, waar we op de foto gaan met Mickey. Direct door naar The Many Adventures of Winnie de Pooh.  De attracties zijn allemaal in het Engels, en er wordt maar weinig in het Kantonees aangegeven. De attractie is overdekt, en dat is heerlijk. Tis ondertussen bloedje heet buiten, en de zon schijnt vol op. Paraplus worden door de heren gebruikt als parasol. Hoezo regen?
Uiteraard mag It's a small world niet ontbreken, en wederom zonder te wachten, gaan we in deze attractie. Deze is totaal anders aangekleed / uitgevoerd als in de overige 3 parken waar ik ben geweest, moeten ze daar ook doen. Alleen de poppen zijn het zelfde, het gehele decor is anders van opzet.
De golden Mickey's is net bezig, dus die laten we nog maar ff zitten. Door gelopen naar Tomorrowland, ff schieten met buzzlight year, blijft leuk. Uiteraard had ik de high score, maar ja ik had al flink geoefend de laatste paar keren in Parijs. Nog ff auto wezen rijden in Autopia, dan hebben we eigenlijk de meeste van de attracties gehad. Nog ff wachten om de parade te kijken. De golden Mickey's show is een leuke show, maar de lampen zijn uit, en dan krijg ik toch wel een dut.  Nog een poging gewaagd om met de trein mee te gaan, alleen kun je in Fantasyland opstappen en alleen op Mainstreet uitstappen. Dus weer terug naar Fantasyland om daar op de trein te stappen. Er zijn maar 2 stations open, dus een volle ronde kan ook al niet gemaakt worden, Mainstreet is dus echt het eindstation. De heren wilden nog naar de Lion King show, die heb ik dus overgeslagen, anders denk ik dat ik echt in slaap was gevallen. Er was een rookgedeelte, vlakbij, de wc, een winkel, dus meer heb ik niet nodig. Mooi de rest van de tijd doorgekomen, met winkelen, koffiedrinken ed. Want om half 8 begon het vuurwerk. En we zijn in China, en daar komt die zooi vandaan, dus dan moeten ze hier toch wel flink wat stoken, willen ze de Chinezen wat bieden. Maar het is een behoorlijk lange vuurwerk show, De 1e keer dat ik dit eens een keer kan zien.
Daarna langzaam maar zeker richting uitgang gelopen.
Disneyland Hongkong is ongeveer 3 kwart van Eurodisney. Maar ze hebben tussen alle attracties nog behoorlijk wat ruimte. En de hoeveelheid attracties is wel wat aan de lage kant, maar voor mij hadden ze er behoorlijk wat, waar ik nog nooit in was geweest, die voor mij nieuw waren en die waren stuk voor stuk kei gaaf. Tis alleen nog steeds wennen, dat die chinezen niet op hun beurt willen wachten. Voordat je er erg in hebt staan ze voor je, ipv achter je. En ze kijken je niet eens aan, en doen ze dat per ongeluk wel, zijn ze zich van geen kwaad bewust. Af en toe bewust breed gaan staan, maar dan proberen ze de kinderen er tussen door te duwen, om vervolgens zelf er achter aan te gaan.
Ook als je met de metro reist, zijn er vooral in de ondergrondse walkways soms wel 100-en mensen tegelijk aan het lopen (dingen zijn enorm lang, we zijn soms wel 10 minuten bezig om vanaf de metro naar buiten te lopen) maar ook dan is het opvallend rustig. Niemand die er tussen door rent, geen geroep, geschreeuw.
Er wordt op straat ook niet getoeterd, je hoort amper sirenes van brandweer/ politie. Maar als je kijkt, naar het aantal bordje met verboden te... Dan mogen ze ook maar weinig hier.

Ben ondertussen ook zo'n 6 keer gestoken, maar het kan ook zijn, dat er hier wat in de vloerbedekking woont, want ik slaap uiteindelijk wel op de vloer.
Score tot nu toe Michael 8, Bert 2x, ikke 6x
Die constructie van dekbedden slaapt redelijk

Woensdag 12 mei
Vandaag eerst maar eens een bezoekje aan de peak brengen. De peak is een berg achter Hongkong, vanaf daar kun je een heel mooi uitzicht hebben op Hongkong, Kowloon en de dorpen aan de achterkant (zeekant) van Hongkong, oa Aberdeen.
Tis behoorlijk bewolkt, en zodra we in Hongkong Central komen, kunnen we het al zien, de hoge gebouwen liggen met de bovenste verdiepingen in de wolken. Das de afgelopen dagen niet veel beter geweest, maar misschien klaart het nog op.
Je kunt met de bus, te voet of met een Trammetje omhoog naar de peak. Wij gaan uiteraard met het trammetje. Boven aan gekomen, is het lekker weer daar, alleen zien we de wolken aan onze neus voorbij trekken, en is het zicht naar beneden bijna nul. Toch lijkt er goed weer op komst, je kunt nl de zon voelen branden door de bewolking heen.
Na een in gelaste Picknick en een bezoekje aan de Hard Rock winkel, toch een poging gewaagd om boven op het peak café (halve banaan), naar het observatiedeck te gaan. Boven aan gekomen, is het uiteindelijk alleen maar slechter geworden. Helaas voor ons, maar wij gaan terug naar beneden. Met het trammetje, naar beneden en met de Taxi naar de Escalator gegaan. Das een verzameling roltrappen buiten (wel overdekt), van 792 meter lang, tegen de heuvels op. We merken nu wel op, dat de hoge gebouwen uit de wolken zijn, de zon brand dan ook behoorlijk. Hebben wij weer.
Halverwege de roltrappen richting Man Mo tempel gaan lopen. Das een tempel te midden van betonnen hoge wolkenkrabbers. Binnen in worden Wierookspiralen gestookt, en je ruikt dan ook al ruim voordat je binnen bent de wierooklucht. Binnen staat het dan ook blauw van de rook.
Nu hebben we zo'n beetje alles gezien, wat we wilden zien in Hongkong, dus we besluiten, naar de andere kant van Hongkong Island te gaan. Naar Aberdeen en Stanley, deze plaatsen liggen aan de zeekant.
Met de dubbeldekker bus, richting Aberdeen, via de tunnel. De bus brengt ons tot aan de haven, en zodra we de weg oversteken, zien we de Sampan's al liggen. Je kunt hier boottochtjes maken met zo'n geval, en een oud vrouwtje zit al te wenken en roept Sampan Sampan naar ons. Aangezien we zo'n tochtje willen maken, krijgen we van dat vrouwtje een kaartje met daarop in tig talen, waaronder Engels dat het ongeveer 60 Hongkong dollar kost per persoon voor een half uur. We stappen aan boord, maar voordat we uitvaren, moeten we alle drie achter het roer plaats nemen en met een mooi hoedje op, op de foto. We varen uiteindelijk een half uur door Aberdeen haven, tussen de Sampans en overige boten door. Tis kei armoedig, en hier wonen ook nog mensen op die bootjes.
Na deze boottocht, met veel moeite de bus naar Stanley gevonden. Daar zit Stanley market, een markt met allerhande kraampjes en winkeltjes.
Over de markt geslenterd en nog een T-shirt gekocht, waar ze ter plekke mijn naam in het Kantonees op hebben geschilderd. Zou natuurlijk best wel eens kunnen, dat er Fuck the police op staat of zoiets. Nu terug met de minibus naar Causeway Bay, waar ons hotel staat, om ons ff op te frissen voor de Symphony of lights wederom in de haven, alleen blijven we deze keer aan onze kant staan, om nu een de overkant te kunnen zien. 
Wezen eten bij een wat luxer restaurant op de route terug naar ons hotel. Michael had pasta met pesto saus, artisjokken, sundried tomatoes, en nog iets. Dat werd een bord met alleen Pasta met pesto saus. Bij bert ontbraken de Champions, bij mij was wel alles compleet. Maar het blijft raar hier, zodra je je bestek neer legt, is je bord ook weg, ook al zit de rest nog te eten, Volgens mij is Hongkong het enige land ter wereld, waar ze de afwas al bijna klaar hebben, voordat het eten is uitgeserveerd.
Onze Octopus kaart moet leeg, en daarom besloten, om met de dubbeldek tram terug richting hotel te gaan. Daar hebben we de kaart verder leeg gemaakt, met de drank/ snoep automaat, voordat Bert en Michael de kaarten zijn wezen retourneren, kregen we de deposit terug.
Vandaag hadden we wederom 90 % kans op regen en net als gisteren; toen de zon scheen. Er uiteraard geen druppel is gevallen.
Morgenvroeg al richting vliegveld, koffers af geven, en dan gaan we naar een 40 meter hoge buddha op een berg vlakbij het vliegveld kijken. Rond 18.00 uur vliegen we uiteindelijk naar Xian, richting terracotta leger.

Ben Michael met stip voorbij met de muskito beten. Score tot nu toe, Bert 4x, Michael 8x en met stip op 1, ikke, met 10x.
Valt niet mee, ben in meer dan 15 jaar niet door een mug gestoken, en nu 10x in 3 dagen, en we moeten nog wel ff...

Donderdag 13 mei
Vandaag onze laatste dag Hongkong. Eerst richting vliegveld, om onze koffers in het bagagedepot te zetten, en daarna met de taxi naar Po-li. Een 40 meter hoge buddha boven op een berg.
Vanavond vliegen we rond 18.00 uur naar Xian, waar het terracotta leger staat.

Vanmorgen met de taxi naar het vliegveld gegaan. Koffers passen hier altijd in de kofferbak, en bij die van ons was ie netjes bijna dicht gemaakt met een stiek. Toch maar regelmatig gecheckt of ze er nog wel in zaten. Via de tunnel naar Kowloon, toen we aan de  chauffeur vroegen, hoe lang de tunnel nu was, antwoorde ze 3 minuten. Dus toen we naderhand op een andere verbindingsbrug tussen de eilanden reden, hebben we ook maar niet gevraagd, hoelang die was, waarschijnlijk een seconde of 30 (voordat je in het water ligt). De taxi in Hongkong zijn eigenlijk verzamelingen van wie er de meeste zooi op zijn dashboard kwijt kan.
Anyway, op het vliegveld onze koffers afgegeven bij het bagage depot, en een taxi gepakt naar Po-Li monastry and the big Buddha. Das 40 minuten berg op berg af, over kronkelweg. Bij aankomst kun je de big Buddha al zien staan / zitten boven op de berg. Na een flinke klim, in de brandende zon, ben je boven bij de big Buddha. Rondje buddha gedaan. Hierna nog wat rond geshopt en besloten, om ipv met de taxi, toch met de kabelbaan terug richting vliegveld te gaan. Is altijd gezellig met de heren erbij (hoogtevrees), en het waait ook nog behoorlijk... De heren wilden toch maar niet met de gondels met een glazen bodem, gek he.  Maar het tochtje van 25 minuten op en neer over de bergen, is af en toe ook wel een beetje raar. Eerst langzaam naar het hoogste punt, en dan volle vaart naar beneden. Maar we hebben het overleeft.
We zijn ingecheckt voor onze vlucht naar Xian, nog een kleine 2 uur, dan vertrekken we.

We zijn in Xian, met een taxi waarvan bijna elk lampje brandde behalve die van de olie. Km-teller op error, benzinelampje brandde, de handrem... Maar we zijn er, wel van links  naar rechts over de snelweg. Maar daar rijdt toch bijna niemand.
Maar goed, dat we geen huurauto hadden, dan hadden we nu nog rondjes gereden op het vliegveld denk ik. Pas na een 20 minuten zag ik een bordje met Xian erop, en wisten we dat we de goede kant op gingen...

Vrijdag 14 mei
Vandaag om 10.00 uur zou er een taxi voor ons klaar staan, om ons naar het terracotta leger te brengen. Het terracotta leger is een leger gemaakt van, de naam zegt het al terracotta, klei dus. Ene keizer Qin, heeft een compleet leger van soldaten officieren, paarden en wagens, acrobaten, dansers (moest ook een stukje vermaak zijn), boogschutters ed laten maken. Ze zijn allemaal uniek, geen 1 is het zelfde. Naar schatting zijn er zo'n 30.000 soldaten, en tot op de dag van vandaag zijn er zo'n 3000 ontdekt, dus ze hebben nog wat te doen de komende jaren.
Dus iemand laat een leger bouwen van 30.000 soldaten en niemand heeft iets in de gaten...Of kunnen ze hier heel goed vergeten...
Per ongeluk hebben 3 boeren dit leger gevonden doordat ze bezig waren een waterput te maken. Dat het leger niet eerder ontdekt is, is eigenlijk een raadsel, je kunt in de opgravings Pits, zien, waar anderen een poging gewaagd hebben water te vinden, en er zijn zelfs mensen begraven op / tussen de terracotta soldaten.
Ruim op tijd is meneer huan bij het hotel. Hij spreekt geen woord Engels, maar hij is vandaag onze chauffeur, voor 350 yuan, of te wel 35 euro. Eerst maar eens de stad uit. Al snel blijkt, dat het allemaal van die lochte chauffeurs zijn hier, en niet alleen die van onze taxi gisteren. Van links naar rechts, afslaan zonder te kijken, stukje tegen het verkeer in, door rood rijden, afsnijden, links voorsorteren om rechts af te slaan, de fietsers en de brommers zachtjes de berm in werken, vooral veel toeteren, alles kan hier. Het is alleen al een schitterend gezicht, hoe de chauffeur zich al toeterend door het verkeer begeeft. Wat bovendien opvalt, is dat we geen 1 auto hebben gezien met schade. Dus omdat ze allemaal zo rijden, gebeuren er ook geen ongelukken blijkbaar. Anyway we waren op weg naar het terracotta leger, en aangezien we de borden niet kunnen lezen boven de weg, weten we ook niet of we de goede kant op gaan. Sporadisch zien we een verkeersbord, met daarop ook wat Engels. Als we denken dat we er zijn, omdat we ineens wat warriors zien staan, blijkt dat we bij een fabriek zijn, waar ze replica's van de terracotta warriors maken. Verkoopstunt van de taxi chauffeur, maar ach geeft niet, de warriors zijn stuk voor stuk schitterend om te zien, maar we kopen niets, we willen eerst de echte zien. Onze chauffeur, zet ons nu wel direct bij de ingang neer. Ook staat er direct een Engels sprekende tourguide voor onze neus; Peter. Voor maar liefst 100 yuan (10 euro) zal hij ons rondleiden bij de terracotta warriors. Allereerst gaan we het museum gedeelte in, daar staan oa restaureerde paarden met koetsen.
Hierna gaan we met Peter naar pit nr 1, daar staan de soldaten met de laagste rangen, want deze staan het verst van de Tombe van Emporor Qin af, zo'n 10  minuten rijden met de auto hier vandaan.
Hier staan ze dan, de terracotta warriors, in het voorste gedeelte zijn ze al gerestaureerd, alle soldaten, op 1tje na, hebben ze in elkaar moeten puzzelen. Slecht 1 geknielde boogschutter is heel uit de opgraving gekomen; de Lucky one.
Is eigenlijk ook niet zo verwonderlijk, boven de soldaten hadden met hout bogen gemaakt, daarop weer stro, en vervolgens een laag van 3 meter klei.... Geen wonder dat alles is ingestort.
De enorme hal staat dus vol met gerestaureerde soldaten, stukken die wel bloot gelegd zijn, maar waar alles nog ligt, zoals ze het gevonden hebben, en stukken waar ze bezig zijn. Bovendien staat er al een klein legertje klaar, wat klaar lijkt. En die weer op hun juiste plaats terug in de pit gaan. Na Pit 1 gaan we naar pit 2. Deze Pit is een stuk kleiner als de eerste, en hier hebben ze ook alleen maar alles bloot gelegd tot aan het ingezakte dak boven de soldaten. Af en toe een gat gemaakt, voor onderzoek.
Hier staan wel alle rangen die ze gevonden hebben, achter glas tentoon gesteld, waaronder de Lucky one.
De lucky one heeft zelfs nog een beetje kleur op de achterkant, want oorspronkelijk waren alle soldaten van kleur voorzien. Bij de meeste was de verf er na 2000 jaar af, en waar nog wel wat verf opzat, is eraf gegaan, omdat de chinezen niet wisten hoe dat ze ervoor konden zorgen, dat die kleur erop bleef (verdween binnen een week na opgraving)
Hierna naar Pit 3 gegaan, hier staan een x-aantal officieren, opgegraven in de pit.
Na nr 3 gaan we uiteraard naar de officiële winkel van het museum. Hier verkopen ze warriors, in alle maten en rangen. Hier zit ook een van de boeren, die destijds het leger heeft gevonden, boeken te signeren.
De soldaten ed hier zijn gemaakt, van de klei waarmee het leger bedekt heeft gelegen. Gelimiteerde editie, want volgens de verkoper, is de klei dit jaar nog op. Alleen zou ik niet verbaast zijn, dat ze dit ieder jaar zeggen.
Anyway te voet gaan we richting uitgang, waar als uit het niets een chinees achter de bomen vandaan springt. Of ik een compleet leger wil komen voor 180 yuan (18 euro). Nee, hoeft niet heb ik al eentje. Nee, nee , nee. Oftewel 180, 150 100, 50. Neehee, maar die kerel wil niet luisteren, 50, 40, 35, 30.... Nee, maar ben bereid er 20 yuan (2  EURO), als ie maar weg gaat daarna. Verkocht voor 2 euro, en dan nog te duur hebben betaald...
Via een winkelcentrum (bij elk toeristisch iets zit een hele kermis bij onderhand), weer door peter bij onze taxi chauffeur afgezet. Meteen via peter, instructies gegeven voor onze chauffeur. Eerst eten, en dan naar de Tombe van emperor. Eten is een stukje verder. Na de soep, tomaten water en noedels, weer klaar voor vertrek. maar nee hoor, onze chauffeur stuurt ons zijden fabriek in. Toch nog vrij vlug de uitgang kunnen vinden hier.
Hierna naar de Tombe van Qin. Das eigenlijk een heel ondergronds paleis, wat uiteindelijk een grafheuvel is geworden, want niet alleen hij ligt daar, maar ook nogal wat familie ed. Qin dood, dan iedereen dood. Zo werkte dat in die tijd. Die gingen dus levend en wel samen met die dode Qin, dat ondergronds paleis in, zitten wachten, totdat ze dood waren.
De heuvel kun je beklimmen, maar langs de trap zitten weer om de paar meter, van die verkoop tantes. Nee, nee, nee. dat gaat goed, totdat we boven zijn. Maar dan de weg naar beneden, nu worden ze wel heel opdringerig. 1 vrouwtje heeft me denk ik wel 20 keer bij mijn arm gepakt, omdat ik probeerde het geen wat in mijn handen geduwd was op grond  te leggen.
Hierna terug richting ons hotel, waarna we besluiten vroeg te gaan eten vandaag. s ‘Avonds, zijn alle Torens, Pagodes, stadsmuur verlicht. Eerst maar met de taxi naar de Big wild goose Pagoda. Toevallig begint er een paar minuten later een fonteinen show.
Op een plein achter de Big Wild Goose Pagoda, zijn er hele grote groepen (lees jeugd) bezig met iets wat op een soort line-dansen moet lijken. Dit is hier blijkbaar de manier, om je dag af te sluiten. s ‘Morgens Thai Chi, s ‘avonds gehuppel op muziek. Ook de muziek keuze hier is nogal verrassend. Aangezien ze hier geen kerstmis kennen, moet je ook niet verbaast op kijken, als iemand in  eens een kerstliedje op zet. Die Chinezen weten toch niet wat er gezongen wordt.
Hierna rondje rond het complex gemaakt, en weer een taxi terug genomen. Nog ff naar de Belltower en de Drum tower gelopen.
Hierna was het taxi en terug naar het hotel.
Toch wel grappig, aangezien we nogal herkenbaar zijn als toerist (enige blanken in de stad lijkt wel), komen er dus ook chinezen naar je toe, die wel willen tolken (vertalen) voor je. Alleen hun Engels is zo slecht, dat het dodelijk vermoeiend is om naar ze te luisteren. Dus onder het mom, van we hebben al geboekt, we hebben al een gids, die gasten kwijt geraakt. Een ding moet ik wel kwijt, hun Engels was beter dan ons Chinees!

Morgen hele dag in Xian, en dan morgenavond vertrekken we naar Beijing met de nachttrein.

Vraag ik aan de chauffeur, wat dat toch zijn, overal die witte stenen met tekst erop. It's a Rock zegt ie. Ja zeg ik, klopt, ben niet blind. maar wat betekent het nu,,, It's a rock... zegt ie weer. Kon dus weer net zo goed niets vragen...

Zaterdag 15 mei

Vandaag alweer onze laatste dag in Xi'an, vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Beijing. Tenminste als we die kunnen vinden, want het schijnt lastig te zijn, je weg te vinden op het station van Xi'an. We hebben onze kaartjes, maar meer dan Xi'an / Beijing/ T232 en 21.50 kunnen we niet lezen op het roze papiertje. Anyway, eerst nog ff Xi'an in. Met de taxi naar de south gate of te wel de zuid poort van de stadsmuur. Dit is de enige plaats waar je op de muur kunt komen. De taxirit is nog het makkelijkst, daarna komt het lastige stuk; hoe kom ik in vredesnaam, heel / ongeschonden aan de andere kant van de weg, zonder overhoop gereden te worden. Uiteindelijk moeten we bijna een ronde maken, voordat we een redelijk veilige oversteek vinden (we moeten wel 4 rijbanen over). Er zijn wel zebrapaden hier, maar die liggen er alleen voor de show denk ik. Stoplichten doen ze ook eigenlijk niet aan. Dus gezamenlijk met een groepje chinezen, die ook een poging wilden doen naar de overkant, langzaam maar zeker van de ene rijbaan naar de andere geschuifeld, totdat we aan de overkant waren. Daarna kaartje gekocht, en hup de trap op omhoog. Fout dus, dit is alleen een toren, de muur ligt verder naar achteren. Dus weer naar beneden, en via een andere trap uiteindelijk boven op de muur uit gekomen. Deze is in totaal zo'n 14 km helemaal rond, en toch wel een metertje of 10 breed. Je hebt de keuze, of lopend, of met de fiets, of met een soort riksja, of met een golfkarretje, een rondje te maken. Golfkar was 1e keus, maar die vertrekt pas, als ie vol is, dan toch maar met de riksja. Er passen maximaal 2 mensen in, dus huren we ieder een eigen fiets met chauffeur. Voor 50 yuan (5 euro) per persoon, fietsen ze tot de westtoren, dat duurt ongeveer anderhalf uur. Bij de opmerking of ze niet een rondje over de hele muur konden maken, vielen ze bijna van hun graadje. Dat duurde wel 4 uur, dus dat was nee voor hun. Zodra ze begonnen te fietsen, wisten we ook waarom het 4 uur zou duren. Op een gewone fiets, zouden die lui omvallen, zo langzaam. De bestrating van de muur loopt en schuin, en zit vol gaten, en dat in een riksja zonder vering, is best afzien. Na de westtoren, ff pauze voor ze, en dan weer terug. Ik vond dat het veel te langzaam ging, dus ik zeg tegen Michael, zo heette mijn chauffeur, ga jij maar zitten ik fiets wel. De 1e 25 meter heeft ie nog langs de fiets gelopen, maar daarna ging ie toch zitten, tot grote hilariteit van zijn collega's. De helft van de route terug heb ik gefietst. Wat nog vrij lastig was met al die gaten. het trappen is niet moeilijk, maar het sturen des te meer. Bij het museumpje op de muur ff gewisseld, michaels collega fietsers hadden nu mijn tempo gefietst, en waren buiten adem, leuk om te zien. Na de fietstocht weer de toren af naar beneden, om richting de Belltower te gaan. Die Michael sprak ook engels en wilde ons wel het ea vertellen over de stadsmuur, maar zoals bijna iedere chinees, ook hij was niet te verstaan / volgen.
Nu hadden we het zelfde probleem als vanmorgen, hoe komen we heel aan de andere kant van de weg. Uiteindelijk wederom tegelijk met een paar chinezen de rijbanen overgeschuifeld, en wederom heelhuids aan de overkant gekomen. De oversteek bij de Belltower is makkelijk, want daar ligt een wandelpad (subway) onder de weg door.

Hierna richting de Drumtower gelopen, in deze toren staan allemaal trommels. aan de buitenzijde. Je mag erop slaan, ik geloof iets van 5 keer voor 30 yuan (3 euro). Na het rondje Drumtower richting de moskee van Xi'an gelopen, das een moskee, die er vanaf de buitenkant uitziet als een chinees restaurant. Maarja eigenlijk ziet alles er hier uit als een chinees restaurant.

Ff ons ontbijt uitgezocht voor morgen vroeg bij Starbucks, want we verwachten niets te hebben in de trein vannacht. Tis zaterdag, dus druk met de taxi's ed, dus we moeten vroeg eten, zodat we ruim op tijd een taxi kunnen bestellen.

Tegen 6-en in ons hotel de koffers opgehaald, om ons alvast wat op te frissen, wat bagage in onze handbagage overgeladen, want het is ook niet helemaal duidelijk, of onze bagage in moeten checken of niet. Vlug nog ff sch??ten, want voor geen goud gaat een van ons 3-en op een openbaar toilet in China. De hotels zijn oke, de restaurants hebben smerige toiletten, en de trein.... We sch??ten liever in onze broek, dan op een openbaar toilet te moeten hier.

Tis trouwens ook wel leuk om te zien,als bv een weg of een metro station afgesloten is. Dan zetten ze daar geen borden ed neer, nee ze metselen gewoon een muur over de snelweg heen, of een muur in de ingang van de metro.

Diverse taxi komen en gaan, want het schijnt nog al moeilijk te zijn om bij het station te komen. Maar taxi nr 4 durft het wel aan. Netjes brengt hij ons naar het station (wat was daar nu moeilijk aan?), en nu wordt het zoeken. Trein T232 moeten we hebben. Tis hier een gekkenhuis. Ontzettend veel mensen, hier is het pas echt druk. Maar tot nog toe hebben we ons ook gered, dus waarom hier niet. Bijna alles is in het chinees, (inclusief ons treinkaartje) maar er staat iemand met een uniform, bij een special lane. Ik laat ons kaartje zien, en hij wijst ons naar de special lane. Via een security check (alleen tassen en koffers), door de metaal detector met telefoons camera's ed. Ding gaat toch niet af. Nu zijn we binnen, en nu....

Ineens zie ik het nummer van onze trein bij iets moet lijken op een wachtruimte, maar wat meer weg heeft van een marktplaats. ik laat ons kaartje zien, bij de ingang, en een mannelijke steward wijst ons een bepaalde richting uit, waarop hij een stomp krijgt van zijn vrouwelijk collega, maw breng ze er naar toe. Met veel pijn en moeite sloft hij voor ons uit, richting de softsleeper lounche. Hier zitten we nu te wachten, totdat we kunnen boarden voor onze trein naar Beijing. Tis bloedheet hier in de lounche, maar we kunnen zitten ook al is hier stervens druk.

Zondag 16 mei
Vanmorgen tegen half 10 gearriveerd, op station Beijing-west. Natuurlijk weer een taxichauffeur, die ondanks dat de naam van het hotel in het chinees op de papieren staat, wederom niet wist waar we naar toe moesten. Na een telefoontje, is ie gaan rijden, en heeft ons uiteindelijk in de goede straat afgezet. Alleen waar is nu de receptie van het hotel. Een chinees wilde ons helpen, stuurt ons de lift in en drukt op het knopje van de 15e verdieping, zelfs ik weet dat dat niet goed is. We kregen al een sleutel van een kamer, maar we zijn toch maar ff omgedraaid. Nu blijkt dat het hotel een kleine 50 meter verder is, met direct de receptie bij binnenkomst. We mochten direct naar onze kamer, al was deze nog niet klaar. Het 3e bed blijkt te ontbreken, maar dat zal wel volgen. Nu eerst ff wat drinken, beneden. Tijdens de koffie ziet Michael iets blinken in zijn stoel, wat blijkt, hij haalt er uiteindelijk 4 muntjes van 1 renmin uit, das toch wel bijna 4 cent totaal... Bert en ik kwamen niet veel verder als een paar pinda's.
Zo direct naar het plein van de hemelse vrede, en de verboden stad...

Vol goede moed op weg gegaan naar het plein van de hemelse vrede. Tis toch wel een 20 minuten flink doorlopen, maar dan komt er toch iets in zicht. Allereerst een oude stadspoort aan de zuidkant van het plein. Overal loopt politie, en om op het plein te komen, moeten we met een subway (tunnel onder de straat door). Midden in die tunnel staat wederom een security check, voor uiteraard alleen tassen. Rugzak in het ding, en gewoon door lopen. Dit gaat echt nergens over. Anyway nu zijn we op het plein, maar we kunnen de ingang van de verboden stad nog niet zien. Een gigantisch gebouw, met daarin het lichaam van Mao Zedong staat ervoor. Die ligt hier in een glazen kist, maar ik geloof toch wel, dat ie dood is. Rondje om het gebouw, daar staat het monument voor de mensen. Een super groot beeldscherm, met ik denk iets van promotie van de wereldtentoonstelling van Shanghai.... Maar ja mijn chinees is niet zo goed, dus ik weet niet wat er op het scherm staat. Aan de overzijde van het plein staat de verboden stad, met boven de ingang het portret van Mao. Eens kijken wat Mao destijds te verbergen had.

Een aan eenschakeling van pleinen , gebouwen, nog meer pleinen en nog meer gebouwen, maar na een uurtje of 4 slenteren waren we toch vlakbij de noorduitgang van de verboden stad. Nog ff in Mao zijn tuin wezen kijken...nou ja het leek meer op een stenenverzameling, om daarna via de noord-uitgang onze weg terug naar het hotel te zoeken.

Maandag 17 mei

Gisterenavond een taxi met chauffeur geregeld, die ons naar de muur zal brengen. Keurig op tijd is ook deze chauffeur aanwezig. Blijkbaar weet ie dat we naar de muur willen, want hij brengt ons er naar toe. Ditmaal hebben we een chauffeur die zo slecht engels spreekt, dat ik niet eens achter zijn naam kan komen....Via de 6 rondwegen van Beijing in een uur naar de muur gereden. Zodra je Beijing / de stad uit bent, zit je al direct in bergachtig gebied, en al vlug kun je her en der de contouren van de muur over de bergruggen zien lopen. Je kunt vanuit Beijing naar verschillende lokaties om de muur op te gaan; wij gaan naar Badaling. Onze chauffeur zet ons af bij de ingang van de stoeltjeslift, kunnen we lekker snel omhoog. Hij vergeet echter dat er misschien wel 200 mensen staan te wachten om ook omhoog te gaan, en dat wij daar dus niet op gaan wachten. Maar geeft niet met wat handgebaren maakt ie duidelijk dat ie hier ergens zijn taxi parkeert, mochten we hem later nodig hebben....Wij lopen ondertussen een stuk terug, naar een andere ingang van de muur. Vol goede moed beginnen we aan onze klim omhoog. Er lopen zelfs bejaarden, dus zo moeilijk kan het niet zijn toch.... Het voordeel wat wij vandaag hebben, is dat we met een taxi zijn, en niet met een bustour, dus we kunnen zolang we willen op de muur blijven. Ga je met een bustour mee, dan moet je na 2 uur terug zijn bij de bus... Na de derde toren kun je dit merken, degene die met een bustour zijn beginnen nu langzaam maar zeker om te draaien, wij lopen / klimmen gestaag door. Dat valt niet altijd mee. Sommige stukken zijn vlak, dan gaat de helling bijna steil omhoog, en heb je een leuning in het midden die net een meter hoog is om je omhoog te trekken. Dan heb je stukken met treden. De ene tree is 3 bakstenen hoog, de volgende 7, dan weer eentje van 5, dan weer eentje van 9 ect. Af en toe heb je bijna een trap nodig om met die trap verder te kunnen. Anyway tis ondertussen stukken rustiger op de muur, en het lukt zelf om een paar foto's te maken, zonder dat er een of andere chinees steeds door het beeld heen loopt. Krioelde het straks nog van de mensen, hier praat je over enkel 10-tallen die hier nog rond lopen. Uiteindelijk na de 5e toren begonnen aan de weg terug. Ondertussen genieten  van het uitzicht, want zover je kunt kijken, overal zie je over de bergruggen de muur lopen. Toch wel een wow- momentje.

Bij de uitgang nog wat souveniertjes ingeslagen en naar iets eetbaars gezocht. Wat me opviel, was dat het weer wat aan het veranderen is, er komt nl steeds meer bewolking. En als we uiteindelijk onze chauffeur weer gevonden hebben, en we wegrijden bij de muur, kun je de muur amper meer zien staan. De muur verdwijnt gewoon in de mist / wolken. Hebben wij ff mazzel gehad. We begonnen met onze jassen aan bij de ingang, want het was toch wel frisjes, maar tijdens de wandeling / klim lekker in een shirtje in het zonnetje gelopen.

Anyway we hadden onze chauffeur weer gevonden en onze volgende stop was de minggraven. Uiteindelijk ergens uitgekomen, waar deze graven zouden liggen in een ondergrondspaleis. Maar om onder de grond te komen moesten we wel eerst weer een heuvel op. De meute met chinezen gevolgt naar binnen. De 1e kamer was leeg!, in de 2e kamer stonden wat tronen en wat voorwerpen en in de 3e kamer stonden diverse kisten, in allerhande formaten. Hierin zaten spullen voor het hiernnamaals. En volgens mij ook de stofdoeken, want wat was het daar stoffig. Dit was eigenlijk een beetje een tegenvaller. Pas toen we terug waren in ons hotel, kwamen we er achter, dat we naar de verkeerde graven waren geweest. Maarja hoe hadden we dat aan een niet engelssprekende taxichauffeur duidlijk kunnen maken.....
s'Avond wezen eten bij het HardRock café van Beijing, het gebruikelijke. Daarna naar Olympic Park; de watecube en het Birdsnest zijn nl s'avonds verlicht. Met de metro ernaar toe, fotootje gemaakt van de watercube, fotootje gemaakt van het birdsnest en plots alle lampen uit. Tis 10 uur dus ze gaan sluiten! Ook gezellig.

Dinsdag 19 mei
Vanmorgen naar het zomerpaleis geweest. Das in een uithoek van Beijing. Klein uurtje van Metrolijn naar metro lijn, stukje taxi voordat je bij dit zomerverblijf bent.
Wederom stikt het hier van de chinezen. Eerst maar eens een eilandje op gelopen, daar staan van allerhande oude tempeltjes en gebouwen, stuk voor stuk nu verandert  in souveniers winkels. Tsja respect voor geloof ed hebben ze hier niet echt. Alles voor de verkoopcijfers, er zijn zelfs souvenierswinkeltjes in de wc's... Met een bootje overgestoken naar een park, waar we ergens omhoog kunnen lopen naar het eigenlijke zomer paleis. Via een bruggetje uitgekomen bij een Marmeren boot. Een boot die hier altijd voor de show heeft gelegen, want varen kan ie niet.
Het pad loopt omhoog, dus zullen wij ook omhoog moeten door het park. Uiteindelijk heb je midden op de heuvel wederom een verzameling gebouwen staan, en ga je van gebouw naar gebouw, wat allemaal tempels zijn, tot je niet meer verder kunt. Het weer is zweten, zou vandaag 30 graden worden. Uiteindelijk zijn we bij een soort van winkelstraatje aan het water uitgekomen. Dit zijn allemaal kleine winkeltjes, met souveniers, waarzeggers ed. Hier moet je entree betalen, en das maar goed ook, want die chinezen kijken nergens naar, en het pad langs het water is maar smal.
Lekker gegeten bij een of ander vaag tentje in dit winkelstraatje. Tis niet zo groot dit gebied, dus moeten we met een bruggetje oversteken naar de overkant, als we zien, hoe een groepje touristen een poging waagt, om in het park achter dit straatje met een bootje te gaan varen. Ze zijn net weg, als we denken, dat we een vliegtuig horen. En nog een, en nog een. Das geen vliegtuig, das onweer. Het begint ineens flink te waaien, en uiteindelijk voordat het echt begint te hozen, hebben we toch 3 kwart van dit straatje gehad. Flinke onweersbui, trekt over ons heen, maar wij kunnen schuilen, das niet iets wat je van degene met een bootje op het water kunt zeggen....
Anyway na een klein half uur was de bui ineens ook weer over.
Na het zomerpaleis te hebben verlaten via een andere uitgang, wisten we niet helemaal, waar we precies waren, of te wel, taxi !!!

Gisteren hadden ze hier zo'n 11.000 bezoekers gehad, bij binnenkomst werden er vandaag 10.000 verwacht, uiteindelijk toen we het zomerpaleis verlieten stond de teller al op ruim 14.000 bezoekers... Op 3 na volgens mij allemaal chinezen.

De 1e taxichauffeur wilde ons niet naar het metrostation brengen, de 2e bleek ons met z'n eigen auto te willen brengen, en de 3e was volgens mij ook niet helemaal legaal, maar die bracht ons in ieder geval naar Olympic Park, want we hadden ondertussen besloten, daar naar toe te gaan. Bij Olympic park ,eerst ff naar de Watercube gelopen, maar die ziet er s' avonds al ie verlicht is, toch wel een tikkie mooier uit.
Kaartjes gekocht om bij het vogelnest binnen te gaan. Rondje via de 1e ring en daarna via een trap naar de 3e verdieping geklommen, want de trap naar de 2e verdieping konden we niet vinden. Nu kun je pas goed zien, dat dit ijzeren geval al lekker aan het roesten is. Na ff vlug rondgekeken te hebben toch maar naar beneden gegaan, voordat ie instort.
Hij stond er nog, toen we de metro in gingen.
Na Olympic Park richting Wanfujing gegaan met de metro. Wanfujing is de winkelstraat van Beijing. Echter de doorgang van metrolijn 5 naar metrolijn nr 1 is afgesloten, en moeten we met letterlijk honderden, omhoog met de trap, via een lint van politie en overige beveiliging een kleine 50 meter over de stoep heen, om via een andere ingang richting lijn 1 te gaan.
De koopjes in Wanfujingstraat, maakt niet uit wat, liggen hier op een hoop in bak, en druk dat het in die winkels is. Voor de fun een keertje een rondje gemaakt in zo' n winkel.
50 man personeel, 1 kassa. Eerst iets kopen, krijg je een bonnetje, daarmee ga je naar de kassa. vervolgens weer terug naar de bewuste verkoper, die ondertussen het gekochte netjes heeft ingepakt..... Ochja eerst ff present(kadootje) ophalen op 3e verdieping???? Das wel 6 trappen grappenmakers....
Op onze route terug een van de zijstraten van Wanfujing gelopen, die bekent staat als de voedselmarkt.
Dit is dus de plaats, waar je gebakken spin, scorpioen of zeepaardje kunt eten.
Op de scorpioenen na is alles al dood, en op een stokje gerijgt. De scorpioentjes zitten dus levend en wel of een prikker geduwd, om gefrituurd te worden. Ik heb me er toch maar niet aan gewaagd.
De rest van de aan-een-schakeling van winkeltjes, is het continue; You Lookie, lookie, look look. Wil je hier iets kopen, dan moet je flink afbieden. Dus you like, its 180, wordt steevast gevolgt door 10 van mij. Uiteindelijk kan ik je vertellen, dat de uiteindelijke prijs vaak niet eens zoveel hoger als de 10 van mij ligt. Tis af en toe zo met de prijs, dat ik denk, moet ik nu af gaan bieden, terwijl het maar een euro kost.... Denk vaak laat maar, zelfs al betaal je die euro, maken hun nog winst.
Ook als je iets vraagt, krijg je standaard als antwoord, yes. Of het nu ja of nee is. Vervolgens kijken ze de andere kant op, dus kun je het net goed aan een boom vragen want veel meer reaktie krijg je niet van ze.
Koop je 2 stuks van iets, komt er weer de vraag waarom je er niet 3, 4 of 5 koopt.
Maarja, waar kun je voor 3 euro naar de andere kant van de stad gebracht worden.... Een uur met de taxi naar het vliegveld, ongeveer 10 euro...
We beginnen onze kuiten nu goed te voelen. Vandaag ontzettende veel trappen gelopen, de berg op bij het zomerpaleis, en natuurlijk de muur gisteren

Woensdag 19 mei
Vandaag begon goed, eerst in de metro de verkeerde richting uit. Dus volgend station, weer eruit, en de goede kant op. We zouden naar Behaipark gaan, dat ligt langs het plein van de hemelse vrede en de verboden stad.
Eenmaal boven de grond, erachter gekomen, dat we de verkeerde uitgang hadden, dus weer met de trap naar beneden, en via de underpass, onder de weg door overgestoken. Stuk het park ingelopen, richting het centrum voor de uitvoerende kunst, totdat ik het gevoel had, de verkeerde kant op te gaan. Iets klopte er niet. Inderdaad, we gaan de verkeerde kant op. Waar we oorspronkelijk uit de metro waren gekomen, dat klopte....
Oke, nu het andere park in. Dat kan niet, dus we blijven parallel lopen aan het park, totdat we er wel in kunnen. Wat blijkt, verkeerde park. Het park wat wij zoeken, ligt aan de linkerzijde van de weg, en dit park aan de rechterzijde...
Het zal wel aan het weer liggen denk ik. Tis ondertussen tegen 12-en en het is hier bloedheet, ruim 30 graden.
Behaipark gevonden, we kunnen de witte pagode al zien staan; weer boven op een heuvel, en onze kuiten zijn nog steeds pijnl