Curacao 2006

Curacao -2006

Gisteren zat / lag ik nog business class in een toestel van KLM vanaf Dubai. Nu vlieg ik economy (lees Cargo) naar Curacao.

Met 2 vrienden, 9 dagen naar Curacao. We verblijven bij het toen nog vanderValk hotel, in Willemstad. Dat oerlijke gebouw, gebouwt boven op het fort, op de hoek van Punda met die kanarie er bovenop. Het licht lekker centraal,als je s'avonds de stad nog in wil. Het enige hotel ter wereld met een verzekering tegen aanvaren van schepen. Dat klopt ook wel een beetje, want het ligt aan de ingang van de haven, waar elke dag vele olietankers en in het seizoen, vele cruiseschepen door varen. Nadeel is wel, dat het ondanks dat het aan het water ligt, ze geen strand hebben. Het bijbehorende strand ligt tig kilometer verder, je kunt er met een shuttle van het hotel of met het openbaar vervoer makkelijk komen. In het verlengde deel van het Fort, de hoek om zeg maar, kun je door een poortje heen bij diverse restaurantjes uit komen aan de waterkant. Diverse malen daar goed gegeten.

 Leuk eiland om te relaxen, en er af en toe op uit te gaan.

Je kunt in Curacao ook beter niet langs de weg gaan lopen, want alles wat groen is, is daar een of andere cactus soort. Loop je toevallig door een cactusbos, dan hoor je het ook overal ritselen van de hagedissen (kleintjes).

Willemstad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco, dus worden alle gebouwen gerenoveerd (kwast erover en nieuwe dakpannen) en niet meer afgebroken. Het is bij elkaar een zeer kleurrijk geheel.

Nog een bezoek gebracht aan de Hatogrotten vlak bij het vliegveld. Deze zijn bovengronds, dus het is er ook echt bloedheet binnen.

De 1e paar dagen hebben we steeds gebruik gemaakt van het openbaar vervoer, op het eiland. Het busstation was vlak bij, en het enige wat je moest doen, is zeggen waar je naar toe wilde, en dan volgde er een prijs. Opstappen in een bus op Curacao doe je bij een halte, het afzetten is echter voor de deur. Dus wilde je naar het zee aquarium, dan stopt ie ook letterlijk voor de ingang, al moet ie er een braakliggend terrein over. Je wordt voor de deur afgezet.
Das ook weer een nadeel, want als we weer terug wilden naar ons hotel in Willemstad, moesten we dus echt zoeken, waar nu die bushalte ergens was. Opstappen moet je wel bij een bushalte.

Nog een een auto gehuurd, zodat we oa het Christoffel Park aan de andere kant van het eiland konden bezoeken. s'Morgens werden we echter wakker van een hooshui, en aan de hoeveelheid bewolking te zien, en waar die naar toe trok, besloten de route andersom te doen. Eerst naar Chobolobo, een landhuis waar de Blue curacao wordt gemaakt (eerst proeven, dan pas kopen). Daarna pas richting de andere kant van het eiland gereden. Kon de regen gelijk wegtrekken. Via de Flamigo's (het waren er exact 2), doorgereden naar het Christoffel Park. Tegenover de ingang eerst maar eens gelunched. Was Bert al dagen een poging aan het wagen, om een suikerdiefje (vogeltje) bij het hotel op de foto te krijgen, hier werden ze speciaal gevoerd en dus er zaten er genoeg.
Nadat we een kaart hadden van het park, het park in gereden, en de diverse bezienswaardigheden bekeken. Het was jammer, maar omdat we vanwege het weer een andere route hadden gevolgt, konden we nu niet naar de top van de Christoffel berg, omdat het park op een bepaalde tijd sluit. Wel nog een stuk de berg opgelopen. Volgens de kaart zouden er net voor de uitgang herten zitten, en voila zodra ik het zei, sprong er ook eentje de weg op...
Via de noordkust, die zeer ruig en rotsachtig is weer terug naar Willemstad gereden.

Regelmatig een of ander strandje opgezocht. Aan de zuidkant van het eiland, zitten diverse leuke strandjes. Uitstekend geschikt om te snorkelen.

Meestal in de namiddag als we terug gingen richting ons hotel, gingen we ff aan de waterkant op een terrasje zitten. Bootjes kijken. Nu kun je op Curacao, zowel met de Antiliaanse Gulden als de Euro betalen en kun je tijdens het pinnen ook kiezen welke van de geldsoorten je wil hebben. Broodjes kroket en Frikandel zijn ook overal te verkrijgen.
Het was jammer, maar de pontjesbrug, lag al maanden werkeloos aan de overkant (Otrabanda). Deze brug moet blijkbaar elke 5 jaar in onderhoud, alleen was er ditmaal iets misgegaan, bij het terugleggen van het ding. Dus lag de brug al maanden aan de overkant niets te doen, omdat ze aan het ruziën waren, wie nu de schade moest betalen.
Ipv de brug, voeren er continue gratis 2 bootjes op en neer om de mensen over te zetten, en dat kost niets zullen we maar zeggen...

Voor Curacao geld de 100% controle. Dwz alles en iedereen wordt uitgebreid gecheckt voor en na de vlucht. De drugshonden zitten netjes bij de ingang van het vliegtuig te wachten. Bagage moet apart worden afgegeven. Kom je na een vlucht van 9 uur eindelijk weer op Nederlandse bodem begint alles weer van voor af aan. Eesrt weer de drugshonden, dan wordt iedereen ondervraagt. Wat bijna een uur duurt, maar je kunt niets anders doen dan wachten. De persoon voor ons, werd opgehaald, door z'n neef, wist alleen niet of die er wel was, waar dat ie woonde, en wat zijn telefoonnummer was. En als je er zo 20 voor je hebt, kan het langduren, voordat je richting koffers kan. Die komen trouwens ook nog eens op een van de meest afgelegen bagagebanden aan. Afgezet met af-zet-lint, en ook hier kunnen ze je weer ondervragen. Dan nog naar de uitgang, ook weer kans dat de koffers open moeten... En dan nog proberen er nog steeds mensen drugs te smokkelen.

Otrabanda was alleen bereikbaar met de (gratis) veerdienst, omdat de Pontjesbrug kapot aan de overkant lag.

De Julianabrug die Otrabanda met Punda verbind is zo hoog, zodat zeeschepen er gemakkelijk onder door kunnen varen naar de haven er achter. Behoorlijk steil, met mooi uitzicht..