Balkan 2015

Slovenia - kroatie - Montenegro- bosnie

Dichtbij huis dit keer. Een keertje de Balkan in. Beginnen in Ljubljana - Slovenia, via Triest - Italië naar Zagreb - Kroatië. Hier op het vliegtuig naar Dubrovnik - Kroatië, om vanaf hier naar o.a. Montenegro en Bosnië te gaan. Kleine ronde Balkan zeg maar.Vandaag dus vroeg uit de veren. Via Londen naar ljubjana in Slovenie. Enigste voordeel van dit tijdstip, is dat het lekker rustig is op weg. Eindhoven Airport is al volop in bedrijf.  Toch leuk om te zien, hoe er keer op keer mensen wordt verzocht te boarden, omdat de vliegtuigen toch echt nu willen vertrekken. En ze blijkbaar toch hun vlucht niet halen, verdwalen op Eindhoven airport..... Het kan blijkbaar. 

Anyway op tijd weg, en na flink geschommel al vlug Engeland in zicht, in 3 kwartier staan we op standsted airport. Geen wonder dat we zo vlug waren, volgens mij had ryanair het landingsgestel al uit boven de Noordzee, en hebben we vanaf Dover alleen uitgerold, richting de terminal op standsted. Ben geloof ik nog nooit zo laag richting Engeland gevlogen.
Lekker vlug op Standsted, en dan duurt t nog eens ruim een half uur, wandelen en wachten voor de paspoortcontrole voordat we buiten staan. Het beloofde warme weer moet nog komen hier denk ik... Of is het 10 graden voor de middag en 10 graden na de middag, das ook 20 graden toch.....
Nu is het wachten op Bert en Michael, totdat die hier zijn, die moeten de lucht nog in. Hun geluk, zij hebben geen douane hier, dus geen file. 
Nog ff gezamelijk ontbijten, op zijn engels uiteraard, en dan inchecken voor onze vlucht naar Ljubjana in Slovenie. 
Het security gedeelte op Standsted is de afgelopen jaren al aangepast, om hele grote kuddes volk te controleren. Nu is het winkelgedeelte aan de beurt blijkbaar. Goh der komt geen end aan nieuwe winkels en de verbouwingen die gaande zijn. Begint echt een flink vliegveld te worden.
Anyway zit nu int vliegtuig naar Ljubjana. Uur te laat weg, maar we hoeven gelukkig ook niet  zo lang te zitten in dit ding. 
Na 1,40 uur staan we op vaste bodem in Slovenie, nu nog ff de huurauto ophalen en dan kunnen we weg... Alleen Bram (tomtom) moet in een ander land wel nog ff wakker worden, dus dat kan wel eens ff duren. gelukkig staan er hier hele duidelijke borden voor ons, dus we gaan op de gok vast rijden.... Gelukkig doet Bram het na een minuut of 10 en dan stuurt ie ons ook netjes de goede kant in, maw we reden dus helemaal verkeerd. Maar dan hebben tenminste we ons tolvignet vandaag ook dubbel kunnen gebruiken.
Tis warmpjes hier en na een half uur zijn we op plaats van bestemming. Hotel Atlas in Bled, bij het meer van bled. Balkonnetje erbij das wel makkelijk, koffers aan de kant en maar eens richting waterkant. Aan de voorzijde van het hotel heb je mooi uitzicht over het meer... Nou wij  zitten aan de achterkant, parkeerplaats zicht!
In het meer ligt een eilandje met een kerk erop, welke je vanaf de waterkant kunt zien, helaas staat de zon nu wel kei verkeerd, maar op onze weg langs het water af, komt ie toch steeds dichterbij.
Michael wil graag een rondje om lake bled lopen, das een km of 6... Echter Michael knieen en voeten werken al maanden niet echt mee. Maar hij wil perse. Bert en ik hadden al afgesproken, dat ik zou zeggen, dat ik niet wilde lopen, maar dat hielp dus echt niet....
Anyway om 18.00 uur begonnen aan ons rondje om het meer. Op ons gemak, want we willen ook wat van de omgeving zien. Bij het meer zit ook een kasteel boven op een rots, maar dat ding ziet er eigenlijk niet uit, vanaf de kant waar wij lopen. 
Halverwege, besloten omdat het al na 7-en is, om bij de camping te gaan eten. Volgens de bediening is het nog een half uurtje terug naar bled....  wij geloven er dus niets van. 
Tegen 23,00 uur lopen we eindelijk weer in de buurt van ons hotel. Wandelingetje van een uur of 5 dus... Okey we hebben wel op ons gemak gedaan, gegeten en iets voorbij het kasteel nog een terasje gepikt. Het kasteel is nu wel verlicht, en zo boven op die rots ziet ie er nu wel goed uit.
Morgenvroeg ea eens bij daglicht gaan bekijken.

Vanmorgen direct na het ontbijt, via een paar souvenierwinkels  richting het meer gelopen. Vandaag met een bootje  naar het eiland in het meer. Nu heet hier bijna alles, qua winkels, omgeving ect iets met bled erachter. Vraag ik in een souvenierwinkel een wit shirt met bled erop, staat de verkoper me aan te kijken, en herhaald; Bled? Bled? net of ze nog nooooit van Bled gehoord had. Oooo je bedoelt Bled hier van het meer..... Kijk dan val ik stil!
Anyway wij naar een boot, met chauffeur, die ons voor 12 euro pp naar het eilandje brengt. Na 20 minuten was stond onze chauffeur nog steeds op de kade, dus vragen we, wanneer dat ie nu eindelijk vertrekt? Nou dat deed ie als ie een man of 8 / 10 had. Maw we zouden hier wel eens lang kunnen zitten. Maar na nog eens 10 minuten komen er nog 2 dames bij, en zijn we uiteindelijk met 7-en, en vaart onze chauffeur toch uit. Ongeveer 10 minuten is het roeien naar het eiland, jep geen een boot met moter hier op het meer. 
We mogen een half uur hier de zaak verkennen, en dan moeten we terug bij de boot zijn, voor de terugtocht. Nu is het eiland niet zo groot. Een kerkje, een kloktoren een paar schuren, en uiteraard een souvenierwinkel, dat is het. Er is een pad langs de waterkant, maar we gaan met een vrij steil pad omhoog richting het kerkje en de toren. De optie was een flink aanal traptreden, en dat zagen we niet zitten. Eenmaal boven, kaartje gekocht voor het kerkje en de kloktoren. Drie maal mag je midden in de kerk bellen. Geen wonder dat we gisteren steeds die kloktoren hoorden tijdens onze wandeling om het meer, we konden toen al geen touw aan vastknopen van het slaan van de klok. Bert rent nog ff de kloktoren omhoog, en dan via de grote trap, naar beneden, naar de waterkant. Hier op ons gemak terug gelopen richting ons bootje.
Wederom een minuut of 10 varen, en dan is het via de suoermarkt naar onze auto, die nog bij het hotel staat. Eerst een rondje meer doen, voordat we richting Ljubjana gaan vandaag. Bij het Belvedere paviljoen heb een mooi uitzicht op het eilandje, en kun je eindelijk een goed zien, dat het ook echt een eilandje is. Hierna nog ff naar kasteel Bled toe. Die staat boven op een flinke rots boven de stad. Vanaf hier is het nog duidelijker, dat er een eilandje int meer ligt. 
Na ons rondje kasteel, een picknick op een bankje op de parkeerplaats, en dan via een kerk richting ljubjana, de eindbestemming van vandaag.
Na check-in in het city hotel, richting het oude centrum, hier net om de hoek. De gehele middag hier rond geslenterd, tussen de oude gebouwen, kerken hier in de oude binnenstad. Zo te zien, hebben ze flink wat subsidie gehad van de europeese unie. De oude binnenstad ziet er zeer verzorgt uit. Tis alleen wennen dat ondanks dat het voetgangers gebied is, de fietsers er met een rotgang doorheen fietsen. Bert en Michael laten zich ompraten om een cruise te gaan doen op het kanaal hier. Het kanaal is destijds gemaakt om van het kasteel wat er bij de oude stad ligt een eiland te maken. In totaal liggen er 10 bruggen over het kanaal heen, waarvan 3 bruggen direct naast elkaar in het midden ongeveer. Welk nut dat heeft....... Anyway we varen totaan de laatste brug, om vrijwel direct om te draaien, om terug te gaan. Voorbij het vertrekpunt van de boot naar brug nr 10 zeg maar de drakenbrug, met daarop uiteraard op iedere hoek een draak. Al onder deze brug begint de boot al te draaien, om vervolgens terug te varen en aan te leggen. Het enig wat de schipper gezegt heeft was; 10 bridges en look little ducks... Weer enorm veel opgestoken van onze tourguide op deze boot. Ongeveer net zoveel als wat de schipper vanmorgen heeft verteld, die kwam niet verder als 12 euro, en 8 to 10 people. Erg leerzame tochtjes...
Hierna nog ff naar de Drakenbrug gelopen, om de rest van de avond te crashen op een paar terrasjes.
Ff de benen gestrekt, en richting het parlement gelopen en het plein van de republiek, via de opera weer terug naar de oude stad, om wederom een terrasje te pikken.
nmorgen eerst maar een richting kasteel, via een deel van de oude binnenstad wat we nog niet gezien hadden. Via de funiclare, zeg maar luxe kabelbaan naar boven. Eenmaal boven komen we in een wir war van trappen en gangen uit, en zoeken we onze weg naar de binnenplaats. Eerst ff iets drinken, het belooft vandaag een warme dag te worden. Via de gevangenis en de kapel richting de toren van het kasteel, voor het uitzicht over de stad. Een rondje om het kasteel heen en we zien eindelijk wat oude gedeeltes van het kasteel. Het kasteel ziet er echt goed uit, ook hier is ons gemeenschapsgeld van de Europeese uit goed besteed. Via wederom een terras richting het tivoli park gelopen, aan de andere kant van de stad. Lekker rustig park, met een flinke weg en treinrails er direct langs... niet dus. Tis warm dus wederom terrasweer. Maar weer een plaatsje gezocht in de oude stad hiervoor, mogelijkheden genoeg. 
Wat blijkt als we weer langs een kerk lopen, dat de deuren hier niet openstaan, nee die gaan gewoon naar binnen toe open. Zowel van binnen als van buiten zien de gebouwen er piekfijn uit hier. Lang leve de EU. Veel gebouwen in de oude stad zijn al opgeknapt, net als de bestrating, fontijnen ect. Zeer verzorgde stad Ljubjana. 
Ff uitchecken uit ons hotel in Ljubjana en dan op weg naar Triest Italie. Onderweg gaan we de grotten in Postonja, de op 1 na grootste druipsteen grot ter wereld, bezoeken. Een goed half uur rijden hier vandaan. Gelijk maar een combi-ticket gekocht voor het kasteel in Predjama, 9 km verder op.
We hebben kaartjes voor de tour van 12.00 uur dus we moeten nog ff wachten, op het terras uiteraard. Vest mee, want de temperatuur binnen is ongeveer een graad of 10. Tien voor 12 melden we ons bij de ingang van de grotten bij de engelstalige tour. Op toerbeurt naar binnen, naar wat een station blijkt te zijn. Een groot perron, met aan weerszijden een open treintje, er kunnen in ieder geval behoorlijk wat mensen mee. Tijdens de treinrit begint het dan ook steeds frisser te worden, en na een kwartier zijn we een soort van station, 2 km ver de grot in, zo'n 60 meter diep. We volgen een gids, door de grotten heen, over een goed pad wat vooral in het begin flink omhoog gaat. De totale grot  lengte is 22 km, maar dat gaan we niet zien vandaag. We lopen uiteindelijk 1,2 km omhoog en omlaag door de grotten heen. Op het laagste punt zitten we zo'n 120 meter onder de grond. In een van de grotten hebben ze ook een aquarium met een raar soort salamander. De Olm, of te wel de Human fish is een roze kleine salamander die zich heeft aan gepast aan de omstandigheden hier. Beestje niet veel groter dan een Paling, kan wel 10 jaar zonder eten, en zou meer dan 100 jaar kunnen worden. Op het eind, bij het station, uiteraard een souvenierswinkel. Nu nog een kwartier met de trein mee, voor de laatste 2 km naar de uitgang. Wederom via de concerthal, een ruimte in de druipsteengrot met kroonluchters, waar blijkbaar ook concerten worden gegeven. 
Na de lunch bij de grotten rijden we een 9 km verder naar Predjama castle, een van de best bewaarde grot kastelen. De huidige vorm van het  kasteel dateerd uit de 15e eeuw. Het ligt in ieder geval mooi, zo half in een grot verscholen. Via de verschillende verdiepingen en torens van het kasteel, komen we achter het kasteel uit, in een grote grot. Dit is in principe het oudste stuk kasteel wat er is. De trappen in het kasteel zijn trouwens lastig te lopen, ivm de afwijking in tree hoogte.
Na Predjame is het tijd om richting Trieste te rijden. Via de snelweg en dan met een flinke steile weg naar beneden, richting het centrum van de stad. Hotel is vlakbij de haven en het station. Vanaf hier lopen we Trieste in. Via een oud romeins theater lopen we naar Piazza del unita de italia. Een flink groot plein, met diverse oude gebouwen er om heen. Vanaf hier willen we een weg zoeken naar het kasteel van Trieste....Nou dat hebben we geweten, vele nauwe steegjes met trappen omhoog hebben we gelopen, om uiteindelijk boven bij het kasteel uit te komen.  Voorlopig genoeg trap gelopen zou ik zeggen. Ons italiaans ijsje hebben we al gehad, dus is het tijd voor pizza, en een afzakkertje pakken op het plein.

Postonja

Goed geslapen, ondanks de drukke weg en bushaltes voor ons hotelraam, ramen dicht doet wonderen. Eerst maar weer eens onze auto terug gaan zoeken ergens bij het treinstation in een parkeergarage. Auto inpakken, en dan richting Koper. 
In Koper, Slovenie is Bram behoorlijk in de war, en we komen uit midden in een drukke stad...Das niks, dus rijden we door naar Piran.
Piran ligt niet zo gek veel verder, nog steeds in Slovenie. Piran, de oude stad dan, ligt zeg maar op een schiereiland. Unesco is hier ook al voorbij geweest, en behalve vergunninghouders, mag hier niemand met de auto de stad in. Net voor de stad hebben ze een parkeergarage tegen een rots aan gebouwd, en vanaf daar is het naar beneden met de lift vanaf level 7 naar level 2 en dan nog 50 meter naar de bushalte, voor een gratis busservice. Volgens mij hadden ze alleen maar borden met 50 meter erop, want op weg naar de bushalte bleef het maar 50 meter. 
Anyway wij met de bus naar de oude stad. We worden afgezet bij het Tartini plein, waar we eerst eens ff pauze houden. Hierna lopen we zo langzaam maar zeker de oude stad in. Op de punt van het schiereiland staat iets wat op een kasteel lijkt. Inderdaad lijkt, want wat het wel is... Tis een toren, waarschijnlijk oude vuurtoren of zo. Uiteraard staat er nog een flinke kerk en een kerktoren die overal boven uit steekt, wat dat betreft lijken de dorpen / steden hier veel op elkaar. Kerk, losse toren en een kasteel. Anyway geen kasteel, wel stukken die lijken op een gedeeltes van een oude stadsmuur, maar dat zijn maar kleine stukken. Als we bij de kerk aankomen, en we richting het nieuwe gedeelte kijken, zien we ineens iets wat de restanten van een stadsmuur zijn. Eens kijken of we daar kunnen komen. Het ligt echter stukken hoger als Piran, dus dat moeten we op de weg terug doen. Eerst maar eens lunchen op het Tartini plein. Kunnen we gelijk schuilen voor de regen, want dat doet het ondertussen nu wel. Als het enigsinds droog is, terug naar de bushalte, om onze auto op te halen en kijken of dat kasteel of stadmuur kunnen vinden. 
Gelukkig staan hier wel bordjes, en onderaan de muur kunnen we ook gelijk parkeren. Eurootje entree, en dan wederom via ongelukkige treden de muur op. Mooi uitzicht voor 1 euro. Vooraf wordt er gewaarschuwd, denk aan de ongelukkige traptreden, de lage doorlopen ect..... Bert was toch groter dan dat ie dacht....
Terug richting de auto roept Bert ineens let op; tis glad, en vrijwel direct ligt Michael onderuit op de parkeerplaats. Gaat goed vandaag!
Na Piran gaan we de grens over met Kroatie om naar Rovinj te gaan.
Ff inchecken in ons hotel en dan wandelen we naar de oude stad. Het druppelt nog steeds, en die oude wegen, zijn nog steeds glad en heeeeel oneffen. Ook hier ligt de stad, aan het water, met een oude kerk met losse toren en er omheen liggen restanten van een oude stadsmuur. We lopen via de buitenkant van het schiereilandje, todat we min of meer gedwongen worden, om de stad in te gaan. Via een steil pad ophoog lopen we naar de kerk van Sint Eufemia. Lang geleden is hier een marmeren kist aangespoeld, die niemand kon tillen, behalve een klein jongetje, die hem op het hoogste punt van het eiland heeft neer gezet. In de kist bleek het lichaam te ziten van de heilige sint Eufemia. Die kist staat nog steeds in de kerk. 
Via allerlei smalle steegjes lopen we door de oude stad heen. Na het eten besluiten we dat we via de waterkant een keertje om de stad heen willen lopen, maar die blijkt onmogelijk te zijn, omdat op bepaalde punten, de huizen totaan het water zijn gebouwd. 

Vanmorgen eerst maar eens naar Pula. Hier ligt een van de best bewaard gebleven amfitheaters. Parkeerplaats ligt erlangs heen we gisteren al op google earth gezien. 
Makkelijk gevonden, parkeren iets lastiger, en dan naar binnen. Hij is inderdaad behoorlijk compleet dit theater. Nog steeds in gebruik. Die oude stenen, hebben ze netjes weer op elkaar gestapeld.
Voor een 40 kuna (euro of 6) ben je binnen, en dan toch leuk om te zien, dat er diverse stadstours zijn, die langs het theater aflopen. Via de zijkant, heb je nl ook goed zicht de Arena in.
Hierna richting de tempel van Augustus. Gebouwd ter ere van hem, ergens tussen 2 voor christus en 14 na christus, zit maar een paar jaar verschil tussen. Ook dit ding ziet er nog goed uit. Voor een euro mag je ook nog naar binnen. Via een stuk oude stadsmuur, naar het Kasteel / Fort gelopen. Geprobeerd zoveel mogelijk de trappen te ontwijken, dit betekend wel steil paden omhoog, en uiteindelijk toch nog een x-aantal treden. Rondje kasteel, voor het uitzicht, en dan ff lunchen voordat we naar Opatija rijden. Tomaten soep met basilicum.... Nou de kleur was rood, de smaak... basilicum. Behalve de kleur had deze soep niks met tomaten te maken.
Bij onze volgende stop, maar ff wat bij de lokale bakkerij gehaald, 
Eindbestemming voor vandaag is Opatija, een badplaats aan de kust. Niet veel bezienswaardigheden, maar een goede uitvals basis voor morgen als we naar de Plitvice meren gaan. 
Wat rondgewandeld langs het water, want veel meer is hier niet. Wel veel terrasjes en grote hotels. 

Vanmorgen ietsje vroeger opgestaan. Vandaag gaan we naar het plitvice national park. Een wandeling maken van een uurtje of 3 /4 uur. Onderweg hebben bert en ik allebei een andere route voor ogen, dus toch maar ff een landkaart gekocht om nu ff goed uit te zoeken welke we nu wel of niet moeten hebben. Nog zoekend naar de juiste route missen we direct een afslag, blijft er gelijk ook maar 1 route over. 2,5 uur doen we over onze rit naar de plitvice meren.
Ipv dat we bij parkeerplaats 1 vertrekken, vertrekken we nu vanaf parkeerplaats 2 voor de wandeling. De auto moet ergens achteraan tussen de bomen in een bocht geparkeerd worden, tis nog al druk zeg maar. 
Ff toilleteren, broodjes (en appelflappen voor bert) inslaan, kaartjes kopen en dan is het lopen naar het vertrek punt van boot nr 1. Lekker veel berg af al, dus dat beloofd wat voor de terug weg.
We kunnen direct mee met boot nr 1, welke 2x gas geeft en vervolgens 10 meter verder aan de overkant weer aanlegt. Okey voor ons het begin, maar voor sommigen is het ook het eindpunt van de wandeling, en dan is het toch wel leuk, als je droog bij de parkeerplaats kunt aankomen.
Langs de aanlegplaats van boot 1, ligt het vertrekpunt van boot nr 2, deze keer moeten zoon 20 minuten met de boot mee. Gezellig met 100 anderen, och nee 96, een groep fransen, waren 4 mensen kwijt! 
Bij aankomst direct doorgelopen langs het meer af, uiteraard loopt t pad weer flink omhoog. Hierna gaan we langzaam maar zeker afdalen, langs de meren/ rivieren. Het water is hier echt kraak helder, groen blauw van kleur, met kei veel vissen. Er mag hier dan ook absoluut niet gezwommen worden, ook pootje baaien is uit den boze. Je mag hier wandelen, en van de omgeving genieten, dat is het. Lijkt me vrij frustrerend in de zomer trouwens. Anyway via vlonderpaden lopen we over de rivieren en gedeeltelijk langs de rivieren af. Ondertussen worden er steeds meer watervallen zichtbaar. Op onze route blijkt een stuk niet begaanbaar, de vlonders zijn hier blijkbaar zo slecht dat het afgesloten is. Ik moet ook zeggen, dat er planken bij waren, die ik niet helemaal meer vertrouwde. Ze zijn wel bezig de paden te vervangen, maar dit stuk is dus nog niet klaar. Het pad loopt dood na 300 meter, en we besluiten toch maar om die kant op te lopen. Das maar goed ook, want de meest bekende waterval in dit gebied, de grote waterval, blijkt bij het doodlopende stuk te liggen. En doodlopend is het stuk ook niet, route k loopt hier naar boven toe, das een route van 22 km. Niet bepaalde de route die wij voor ogen hebben. Anyway wij terug naar de kruising van het doodlopend stukje en dan naar links, het water over en dan omhoog, en omhoog, en nog verder omhoog.... Na vele traptreden door de rotsen heen staan we dan uiteindelijk een 80 meter hoger en kunnen we dit deel van de meren en watervallen van bovenaf bekijken. Best ver naar beneden. Het pad loopt verder omhoog en uiteindelijk komen we bij de bushalte uit, waar we de bus kunnen pakken naar p2, waar onze auto staat. Nou ja we komen uit bij de ingang van de wandeling. Nu moeten we wederom een heel end omhoog lopen, alvorens we het bos in moeten, om daar weer verder omhoog te gaan met traptreden. Hadden we de wandeling in 2 uur gedaan, dan komt er dus nog een uur bij voor het wachten op de bus, de busrit en dan nog het lopen terug naar de auto. Ochja waar stond ie ook al weer.... Ja ergens achter in het bos op een hoek... Duurde ff maar toen hadden we hem dan toch gevonden. 
Nu nog ruim 2 uur rijden naar het vliegveld van Zagreb, voor onze vlucht naar Dubrovnik vanavond. 
Op de gok maar gaan rijden bij het vliegveld, want nergens staat aangegeven, waar we onze huurauto nu moeten inleveren. Vlakbij de uitgang toch nog de plek gevonden, alleen niet die van dollar/ thrifty. Dan maar parkeren bij europcar. Bert en michael lopen naar binnen, terwijl ik mijn bagage overpak, en komen terug met het vrouwtje van de autoverhuur. Die duikt bijna direct onder de auto, en ziet, dat de bumper beschadigd is. En laat nu net die beschadiging niet op onze papieren staan. Heel het formulier staat vol met beschadigingen, maar die juist niet. Tsja, bent u ergens tegen aan gereden... Nee, weet u dat zeker.. Ja.  Okey dan lopen we ff naar binnen, daar begint ze weer over die beschadiging, maar uiteindelijk zegt ze dat die beschadiging waarschijnlijk tegelijktijd met die andere beschadigingen aan de bumper is gebeurt, einde verhaal voor haar... 
Maar direct inchecken voor onze vlucht, dan zijn we onze koffers tenminste vast kwijt, en dan op zoek naar een restaurant. Toch nog 1 gevonden, volgens mij ook het enige restaurant op dit vliegveld. Goed gegeten hier en dan alsnog naar de koffiebar waar we buiten op het terras nog wat drinken. 
In 2 minuten door de security check, zo druk is het hier, en dan is het wachten op ons vliegtuig. De laatste voor zagreb vandaag. Zodra wij weg zijn, kunnen de lampen uit en de deuren dicht.
In 3 kwartier vliegen we van Zagreb naar Dubrovnik. Hier verblijven we 4 nachten, voordat we weer naar huis toe gaan. De komende dagen gaan we oa naar bosnie en naar montenegro. Zometeen eerst slapen en dan morgen om 10.00 uur onze huurauto ophalen bij het vliegveld. We zitten in appartement zvrko, en hebben ditmaal 2 appartementen tot onze beschikking.

Uitgeslapen vanmorgen. Gisteren pas om 23.30 uur in Dubrovnik, het vliegveld dan, das nog ruim 20 km hier vandaan. We hebben een appartement in Cavtat, vlakbij het vliegveld. Uitzicht in de verte is Dubronik.
Auto opgehaald op het vliegveld, want die waren dicht gisterenavond, en Bram ingesteld op Sveti Stefan in Montenegro. Eerst de grens van Kroatie, zo door. Dan de grens met Montenegro, dat duurt wat langer, maar geeft geen problemen. 85 km ongeveer naar Sveti Stefan, een jetset eiland voor de kust van Budva (ongeveer). Of te wel het hele eiland is een groot resort. Entree is via een dam, met bewaking aan alle kanten. Zonder reservering kom je dan ook echt niet op het eiland. Kort na de grens komen de borden 40 en 50 met grote regelmaat. Maw, bijna totaan Budva is er slechts 1 stuk(je) weg waar korte tijd in een hogere versnelling gereden mag worden dan de 3e. Tis echt een aan-een schakeling van dorp na dorp na dorp na dorp. Geen wonder dat Bram begon met 85 km, 2 uur rijden.....
De korste route is via een veerboot, hier kun je de baai van Kotor afsnijden zeg maar. Flinke klimmen omhoog met de auto langs de kust af. En uiteraard nog vlugger naar beneden, richting de stranden. De wegen zijn redelijk okey deze kant op. Het gaat alleen niet zo snel dus.
Bij Sveti Stefan, ff wat gedronken, want t is warm, en daarna door naar Budva. Hier gaan we naar de oude stad. Of te wel, wederom een stad in binnen in een oud kasteel / stadmuur. In 1979 nog grotendeels verwoest door een aardbeving, waarna ze er 10 jaar over hebben gedaan, om de stad weer op te bouwen. Ziet er leuk uit, de oude stad, wederom veel steegjes, pleintjes en kerkjes. Tegen 4-en is het tijd om richting Kotor te gaan rijden. Half uur rijden, over wegen die steeds slechter werden. Haarspelbocht na haarspelbocht via een flinke tunnel door de bergen naar Kotor. Hier ligt, hoe kan het ook anders wederom een kasteel met een oude binnenstad erin. Ook zien we een flinke muur, zoiets als in china, tegen de berg omhoog lopen, naar een kerkje en een heel end verder wederom een kasteel. Die Venetianen wisten wel wat kastelen bouwen was. Ook hier een tijd rondgeslenterd door de straatjes en steegjes. Mooi stadje wederom. Volgens mij zaten er binnen de stadsmuren wel 7 kerken, das wel erg veel voor zo'n stukje...
Anyway tis  al tegen 6-en als we terug richting auto gaan. Ergens in deze baai, welke in verbinding ligt met de Adriatische zee, ligt ook nog een eilandje, met een kerk erop. Het duurt echt een flinke tijd voordat we eindelijk het eilandje zien, voor ons gevoel helemaal aan de andere kant van de baai. Maarja, als de maximale snelheid maar 50 is, en er heel veel 40 stukken bij zitten, dan duurt het wel ff. Niet bij Kotor, maar bij Perast ligt het eilandje, das toch wel een x-aantal dorpen verder. Ff een korte fotostop, en dan door naar Kroatie. Vanaf hier nog ruim anderhalf uur rijden, 70 km. De wegen op de terugweg, zijn stukken minder als op de heenreis. Ook het overige verkeer, heeft maar moeite om op de eigen weghelft te blijven. We zien regelmatig politie, die bezig is met snelheids controles, maar parkeren doen ze hier echt gewoon overal. Zelfs op rechte wegen, zitten ze nog regelmatig op mijn weghelft!
Anyway, de grenzen gaan heel vlotjes deze keer, en eindelijk weer eens langer dan 3 minuten in de 5e versnelling kunnen rijden.
Eten doen we in Cavtat, aan de haven. Morgen naar Bosnie. Hopelijk geen lange wachttijd bij de grens.
Morgen wellicht iets koeler hier, net onweer gehad.

Vandaag weer een lange dag voor de boeg; we gaan naar Mostar in Bosnie-Herzegovina.
Wederom een korte afstand, maar als we Bram moeten gelopen, al weer kronkelpad. Of te wel 150 km, das hier 3 uur rijden. Bert rijdt heen, ik rij terug. 
Tis warmpjes, als we vanaf hier gezien, net voor Dubrovnik de bergen in duiken. De wegen zijn goed en al vlug zijn we bij de grens. Hier controle, en dan door naar de volgende douane. 
De wegen zijn goed te rijden, en ondanks het gebrek aan huizen hier, rijden we regelmatig dorp in, dorp uit. Hier is minder toerisme, en er staan veel verlaten huizen, en soms ook hele dorpen. Geen geld na de oorlog, of gevlucht, of ze zijn er gewoon weg niet meer. In veel dorpen hier, is de weder opbouw toch wel bezig, net als in Montenegro trouwens. Het huis staat er, alleen de buitenzijde moet nog afgesmeerd worden. 
Hoe verder we Bosnie in rijden, des te meer huizen met kogelgaten we zien. 
Tis in ieder geval dun bevolkt hier.
En dan ineens Politie.... Jep, we moeten aan de kant. Your speed, no good, to fast. Drivers license, paspoort and papers of car please. Now you follow...
Okey, eens kijken wat de boete is. Uiteindelijk valt t mee, 11 euro. En ochja in Bosnie, you may not take picture of Police!k
Gisteren ook al veel politie gezien in Montenegro, hier staan ze dus ook flink te controleren. Okey, je moet je hier aan de snelheid houden, maar waar je je auto parkeert, dat maakt blijkbaar niets uit. Tsja nergens een huis te bekenen, maar we schijnen toch binnen de bebouwde kom te rijden... 
Na 3 uur rijden zijn we dan eindelijk in Mostar. Tis ruim 30 graden, dus heet. Auto geparkeerd vlakbij de oude stad, en dan eerst maar eens een plek gaan zoeken om te lunchen. Das niet moeilijk. Tis hier net de big bazaar in Istanbul. Shop, shop, restaurant, bar, restaurant, bar, bar en shop, shop, shop. Of te wel ieder pand hier in de oude stad is in gebruik. Goede lunch gehad, op zijn turks, en dan de hitte gaan trotseren.
De brug van Mostar is schitterend. Die hebben ze (oa door nederland) weer goed in elkaar gestapeld, na de oorlog. Ze doen hier blijkbaar veel voor de toeristen, je kan hier met euro's, Kunar en met marken afrekenen. Betekend wel vaak dat je een willekeurige munt soort terug krijgt. Maar alles is hier echt spotgoedkoop.
Ook de andere kant van de brug is overwegend als op een turkse bazaar. Maar liefst 1 kerk (wel een grote ) is er zichtbaar vanaf de oude stad. Daar tegenover staat dat er op een bepaald moment, er een stuk of 5 moskeeen, vrij dicht bij elkaar stonden.
Leuk stukje Bosnie, maar we moeten nog terug naar Cavtat vandaag, en aangezien de snelwegen hier nog uitgevonden moeten worden.... Gaat dat nog wel ff duren.
Terug rijden we via Kravice watervallen, zag er leuk uit op de plaatjes van Google vanmorgen. Eens kijken wat het is.
Een dik uur rijden onder Mostar ergens, maar het zou op de borden staan.
Inderdaad, na het plaatsje studenci staan de borden klaar. Wederom een flinke parking, en blijkbaar vrij populair, aan de touringcars te zien. 
Tien Kroatische minuten lopen is het, uiteraard berg afwaarts... Maar inderdaad een muur van watervallen wacht er beneden. Lijkt wel een beetje op Plitvice lakes, alleen mag er hier wel gezwommen worden. Rondgekeken en wat gedronken en dan weer tegen de berg omhoog naar de auto. Doet het altijd goed in temperaturen van rond de 30 graden.
Nu de snelste route naar Dubrovnik. We zien dat er flinke viaducten in aanbouw zijn, maar ja, daar hebben we nu dus niets aan. 
De weg loopt via Bosnie, Croatie, weer door Bosnie naar Croatie, een paar extra grens overgangen. Het enige stukje Bosnie, dat aan de kust ligt. Gelukkig kunnen we deze keer steeds doorrijden, ze hebben blijkbaar geen zin in paspoort controles vandaag. 
We hebben voor deze auto ook betaald om de grens over te mogen, en die groene kaart (standaard in Nederland), ook steevast gecheckt, behalve dan bij de laatste 4 grenzen, waar ze geen zin hadden. Toen we vanmorgen de eerste keer de grens over gingen, werden 2 motor rijders, bij de Bosnische grens terug gestuurd, papieren waren niet goed. Das eigenlijk heel raar, want voor de Kroatische grensovergang, die ze net gehad hadden, waren ze blijkbaar wel okey.
Anyway, vanaf de watervallen is het wederom nog een uur of 3, over kronkelpad, langs de kust af naar Dubrovnik. Ook vandaag regelmatig weer een tegenligger op mijn weghelft gehad, ze blijven het proberen hier.
Bij Dubrovnik nog vlug ff een blik op de oude stad kunnen werpen, daar gaan we morgen naar toe.
De Brug waar we vorige keer met de cruise vlakbij lagen, daar moesten we deze keer overheen.
Eten doen we wederom bij Dalmatinos in Cavtat. Was ons goed bevallen gisteren. 
Ondertussen begint het stiekum vrij frisjes te worden. Nog maar 22 graden (21.00 uur) blijkt, maar ondertussen is het flink gaan waaien. Ons rondje door Cavtat, wordt een korte ronde. Er hangt onweer in de buurt.
Terug bij het appartement giert de wind flink om het gebouw heen. Nu zit ik op de bovenste verdieping, dus gaan we een verdieping lager zitten, das ook niet zo'n succes.
Na een uur of 2 gaat de wind weer liggen, en das maar goed ook. De wind trekt hard aan het dak van mijn appartement.

Vandaag gaan we naar Dubrovnik. Hier zijn we een jaar of 2 geleden tijdens onze cruise ook een dag geweest. Het zal wel weer druk zijn daar, want er liggen verschillende cruiseschepen in de baai. Na ff zoeken hebben we een vrijwel lege parkeerplaats gevonden, direct aan de oude binnenstad. Er zal wel een flink prijskaartje aanhangen, maar we kunnen nergens zien wat de tarieven zijn hier, ff afwachten dus.
Ontbijten doen we in een zijstraatje, weg van alle drukte. Ontbijt hier is ongeveer net zo duur als het avondeten! 
Op ons gemak gaan we door de winkelstraatjes heen, en dan gaan we onze weg zoeken naar de kabelbaan. Via een toegangspoort en een stukje waar we vorige keer nog niet geweest waren, komen we via de achterkant van de oude stad bij de kabelbaan. Voor ongeveer 10 euro pp staan we een klein uurtje later boven op de berg, boven Dubrovnik. Mooi uitzicht hier over de oude stad, de baai, de haven, eigenlijk heel de omgeving. Er staat een grote zendmast hier, en iets wat lijkt op de oude zendmast, van voor de oorlog hier. De gaten hier in muur, herinneren hier nog aan. 
Anyway we kwamen om de oude stad nogmaals te bekijken, dus gaan we weer naar beneden. Ff lunchen, en dan winkelen, want het is te warm om nu de muur op te gaan. 
Lunchen doen we in een retaurant aan de haven, net buiten de muur, hier is het ietsje koeler. Dan maar gelijk onze last minute shopping doen, voordat we de muur op gaan. 
Tis tegen 4-en dat we de muur op gaan. Tis rustig aant worden, in de stad. Alle cruise bezoekers zijn ondertussen terug naar hun schepen, en nu heb je alleen de dagjesmensen nog hier. 
Nog steeds warm, in de volle zon, beklimmen we de oude muur. Halverwege, bij een van de 3 toegangen van de muur, vragen we of we toevallig niet ff naar beneden mogen. Kunnen we ff een ijsje halen (geen schepijs op de muur verkrijgbaar). Das goed, dus we gaan ff afkoelen ergens in de stad. 
Terug naar de muur, voor het vervolg van onze ronde. Ook in deze binnenstad, tellen we op een bepaald moment zo'n 9 kerken, das toch wel een beetje veel voor zo'n kleine oppervlakte!
Hierna gaan we terug naar Cavtat om te eten, de prijzen in Dubrovnik, zijn toch wel vele malen hoger dan daar, en het eten daar is goed.
De grootste verrassing moet nog komen, het parkeren.... Okey we hebben er best lang gestaan, en de auto stond bij een ingang van de oude stad.... omgerekend zo'n 55 euro....
Terug in Cavtat gaan Bert en ik het zwembad uitproberen... Goh wat was dat koud zeg. Maar we zijn nu wel lekker afgekoeld.
Trouwens maar een vreemd appartementen complex hier. De eigenaresse hebben we nog steeds niet gezien. De voordeur staat steeds open. Niemand in de receptie. De dochter heeft ons van de week opgehaald van het vliegveld... Er ligt dus een zwembad bij het apppartement, maar hoe we er moeten komen... Misschien is het wel van iemand anders! We nemen de soort van oprit naast het compex, en lopen naar beneden. Ondertussen komen we langs een grote eetzaal met bar, de ingang van het zwembad is via deze zijde. Bij het zwembad blijkt nog een fitness ruimte te zitten, met sauna en jacuzzi. Blijkbaar doen ze het goed hier, want in deze ruimte, die nog niet klaar is, staan nieuwe zonnebedden nog ingepakt. Er is iemand aan het werk bij de olijfbomen langs de oprit, maar verder is er echt niemand hier te bekennen.
De ober is verbaast, en moet lachen als hij ons weer ziet. Tsja, het eten bij jullie is gewoon goed, en in Dubrovnik is het maar weer afwachten. Bij deze; Restaurant Dalmatinos, is een aanrader in Cavtat. 
We besluiten om alsnog terug te rijden naar Dubrovnik, en nadat we wederom het bekende rondje langs alle parkeerplaatsen hadden gereden, toch maar weer bij dezelfde parkeerplaats onze auto geparkeerd. Hopelijk vallen de kosten mee vanavond.
De stad is mooi verlicht, en op het podium wat ze vanmiddag aan het opbouwen waren, staat een band te spelen. De akoestiek is in ieder geval prima hier. Het bandje speelt goede muziek, en blijkbaar ook hele bekende nummers, want de jeugd zingt vollop mee. Een ding staat vast, het klonk goed, maar waar ze nu over zongen.... Je kunt er echt geen touw aan vast knopen, die taal hier. Blijkbaar zijn de examens hier voorbij, want we hebben vandaag de hele dag jeugd gezien, die aan het feesten waren. Trouwens die Dj, die vanmiddag net buiten de oude stad aan het draaien was, was ook een goeie. En ook voor die muziek geldt; geen idee waar hij overging.
Terug naar ons appartement en alvast de koffer inpakken, kijken of alles past!

Vroeg wakker vanmorgen, douchen en de koffer dichtmaken. Vandaag begint de terugreis. 
De heren hebben ff wat broodjes opgehaald, bij de supermarkt aan de hoofdweg.
Ontbijt en dan de auto inladen.
Wederom is er niemand in de receptie hier. De sleutels laten we maar op de deuren staan, wat moeten we er anders mee! Buiten komen we nog wel iemand tegen die blijkbaar bij het appartementencomplex hoort, het zou zomaar de eigenaresse kunnen zijn, maarja we weten het niet. Volgens mij moeten we ook nog toeristenbelasting betalen, maar aan wie?
Een kleine 3 km rijden naar het vliegveld om de auto in te leveren. Wederom moeten we tussen alle andere autos door onze auto naar binnen proppen. Het staat hier echt veel te vol. Korte check en dan gaan we richting de terminal, ongeveer 30 meter lopen. Bert en Michael vliegen al om 11.30 uur, en ik pas om 15.30 uur. Lange zit voor mij hier, lange zit voor Bert en Michael op London Gatwick. Jammer, dat het bewolkt is. Maar het is niet koud, dus ik zit lekker op het terras te tikken.
De auto heeft het gehaald! Daar waren we op een bepaald moment niet echt zeker meer van.. Als eerste bleek, dat het stuur behoorlijk trilde. Blijkbaar was er iets niet goed met een van de wielen / banden aan de linkerkant. Zodra we rustig reden, was er een behoorlijke bonk continue te horen. De sigaretten aansteker voor, werkte niet, en das toch we lastig voor de navigatie. Gelukkig hadden we achterin de auto er nog een, en die werkt wel. De uitlaat rammelde behoorlijk, die zat blijkbaar behoorlijk los. Ook hadden we op een bepaald moment een irritante piep ergens achter in de auto. Ook de trekkracht van de auto was niet echt om over naar huis te schrijven. Het was in ieder geval zo slecht, dat ik het risico niet nam bij het appartement met wegrijden. Bert mocht daar rijden. De auto moest daar steeds onder flinke hoek met de neus naar de receptie tegen het gebouw aan gezet worden. Bijna volgas, al hellingtrekkend moest je daar weg zien te komen....
Zit momenteel int vliegtuig naar Amsterdam. Veel te laat vertrokken, blijkbaar was er vertraging al vanuit Amsterdam, en hier op het vliegveld moest er blijkbaar een passagier van boord af, die niet in staat werd geacht te vliegen. Ruim 2 uur zitten, in dit ding. Beetje een Bumpy Ride tot nu toe.
Kom ik bij de security check op Dubronik; You have laptop, computer in bag. Ik zeg, I have an Ipad. Okey zeg de man. Tas op de band, vest uit, telefoon erbij ect. Door de metaaldetector heen, geen probleem, ff op mijn tas wachten. Your bag; ik zeg ja. Any computer, camera, laptop. Ik zeg Ipad camera. Begint ze meteen aan mijn tas te sjorren! Ik zeg ho, ik help wel ff. Maar dat was al te laat. Ze kiepert nog net niet mijn tas om... Whats this, ik zeg tomtom. Okey, zegt ze en zo loopt weg. Mooi, wan stuk sjagerijn. Eerst tas omkiepen (letterlijk) en dan weg lopen. Heb ik nog niet vaak gezien zo!
De afgelopen dagen weer een nieuw stukje Europa ontdekt. Wederom veel gezien, en gedaan. Veel gewandelt, en nog meer trappen gelopen. Goh wat hebben we veel trap gelopen.  Vooraf werd gezegd, dat Kroatie duur zou zijn. Nou behalve Dubrovnik, wat gewoon kei duur is, vielen de prijzen in Kroatie wel mee. Slovenie was wat dat betreft veel duurder. Ook qua entree prijzen. Bosnie en Montenegro, zijn zelfs in de toeristen gebieden goedkoop.
Wat het autorijden betreft; gemiddeld kun je hier maar 50 km p/u halen. Snelwegen kennen ze hier niet in zuid Kroatie, Bosnie Herzegovina en Montenegro. Je wordt doodgegooid met de borden 40 /60 en af en toe lijkt het of je een uur lang in de bebouwde kom hebt gereden, tis een aan-een-schakeling van dorpen hier aan de kust. Er valt hier ook bijna nergens anders te wonen, dan aan de kust. De autos hebben er hier maar een hekel aan om hun eigen weghelft te rijden. En inhalen terwijl er tegenliggers aankomen. Politie zijn we regelmatig tegengekomen. Inclusief de nodige snelheids controles.    
Veel kastelen en oude steden gezien. Een beetje het spoor van de Venetianen gevolgt, hun bouw stijl is vrij herkenbaar.
Gelukkig spreken de meeste hier wel een buitenlandse taal, want dat Kroatisch / Sloveens / Bosnies / Montenegrijns, daar is echt geen touw aan vast te knopen. Nog niets eens een beetje.
Tis goed te zien, dat ze hier vollop bezig zijn aan de wederopbouw. De toeristen gebieden dan, want met name in Bosnie in de bergen zijn we veel verlaten huizen, soms wel hele dorpen tegen gekomen. Veel van de schade is ondertussen hersteld, al zijn ook in Dubrovnik en Mostar, de kogelgaten in de muren soms nog zichtbaar. Bij veel huizen die we gezien hebben, moet de buitenkant nog afgesmeerd worden, details, en volgens mij ook niet het belangrijkste, maar er wordt vollop gebouwd.

Half uur te laat weg, en uiteindelijk 10 minuten te laat op Schiphol. Dan nog een kwartier taxieen vanaf baan 5, altijd gezellig. 
Om 18.25 uur had ik weer vaste bodem onder mijn voeten, en om 18.40 uur had ik al mijn kaartje gekocht voor de trein (ov-chip vergeten!). Trein naar Den Bosch had vertraging. Komt goed uit nu. Hij vertrekt perrron 2, het staat ook netjes op de borden, wordt zelfs nog omgeroepen! Wat blijkt foutje. Ik ben net halverwege de coupe, als er via de intercom wordt vermeld dat dit de trein is naar Amsterdam CS. Oeps, foutje van de NS. Ineens loopt de halve coupe leeg, vlug de trein uit voordat ie vertrekt! Ff oversteken naar perrron 1!