Australia 2012

Ruim 7 weken vakantie heb ik toch kunnen regelen op het werk. Betekent wel dak oa Cairns en Brisbine niet ga bezoeken
. De heenreis ga ik via Singapore doen, terug via Kuala Lumpur en Tokio.Gelijk ook maar de korste route naar Down Under; In Darwin beginnen.
Week 1 Darwin
Na een heeeeele lange vlucht via Singapore, om een uur of 5 geland op Darwin. Tis donker hier, en warm. Na de hotel Pick-up, is het inchecken en direct naar de kamer. Ff bellen naar het thuisfront, en de kamer af laten koelen; airco aan. Kep een paar uur om slapen, om een uur of 2 mijn vervoer/verblijf voor de komende week ophalen; mijn campertje. Nu eerst ff slapen. Aan de achterburen zal het niet liggen...Mijn uitzicht; een begraafplaats!
Taxi genomen naar de camperverhuur, ff papieren invullen en dan kan ik op weg. Eerst maar ff boodschappen doen, en daarna een keertje bij het waterfront gaan kijken.Geen uitzicht aant water, maarja met de crocs die hier ook wonen, ga je niet voor je lol hier de zee in.
Camper alvast ingeruimd voor morgenvroeg, dak gelijk weg kan. Eerst nog een dagje de stad in en in de middag langzaam maar zeker op zoek gaan naar een camping buiten de stad.
Allereerst smorgens naar de botanical gardens gereden, en op de parkeerplaats zitten ontbijten; toch wel makkelijk een camper.
Ik wil graag de boabtrees zien hier in deze tuin. Er staat hier een flinke collectie.Uitgerekend op deze plek is alles afgezet. Wat blijkt, er schijnt hier asbest te liggen. Okey, dat wisten ze al enkele jaren, maar nu was het blijkbaar zover, dat ze het dan toch maar op gingen ruimen.... Mooi, tis nog vroeg, dus  een geel zwart lintje houd mij niet tegen...
Na de tuinen, een bezoekje gebracht aan de WO2 tunnels. Deze tunnels liggen onder de stad, aangelegd in WO2, om olie in op te slaan. Gelukkig hier her en der ventilatoren, want het is zweten.
Bijtijds de stad uit, want schemer kennen ze hier niet, tis hier vrij abrupt donker, op zoek naar een camping.
In de morgen  al vroeg weer weg, want ik heb om 9 uur een boottocht. Bij de jumping crocodile. Enige lastige is, dat bijna alle touroperators hier iets met jumping en crocodile in hun naam hebben.
Ruim op tijd ben ik op plaats van bestemming, kan ik gelijk ff rondkijken... Hey 2 kangaroes... die had ik in dit gedeelte van australië nog niet verwacht! Anyway, om 9 uur ga ik, samen met de kapitein en nog 4 anderen de adelaide river op, om crocs te zien springen. Of te wel, je bindt een stuk vlees aan een hengel. Hiermee lok je de crocs, Door de hengel met vlees omhoog te trekken, springen de crocs, om het vlees te pakken te krijgen. De crocs kunnen hun lengte uit het water springen, dus ik zit goed in het midden van de boot!
Na de crocs ga ik naar Litchfield national Park, hier staan diverse grote en kleine termieten heuvels, Mooi gezicht allemaal dezelfde kant opgebouwd, velden vol. Na Litchfield is het Kakadu national park aan de beurt. Vele waarschuwingen hier, bij elk riviertje of poel, let op Krokodillen!
Morgenvroeg in alle vroegte mee met een boot over de Yellowriver.
Vannacht de camper toch niet zo gunstig neer gezet. Het leek een redelijk stuk, maar zodra het donker was (2x knipperen met de ogen) bleek dit stuk niet verlicht te zijn.... Das best donker int oerwoud! Zeker als er een Dingo aan je deur loopt te vervelen!
5 uur was het vanmorgen, dat de wekker afliep. Ontbijt doe ik wel na de tocht. Eerst ff varen. Vele vogels zie ik deze morgen, ook een paar crocs. Na de boottocht kunnen we ontbijten int restaurant.... Had ik toch de tocht met ontbijt geboekt blijkbaar!
Anyway, vandaag wil ik naar de andere kant van Kakadu rijden. Nog ff een detour gemaakt naar de Nourlangie Rock. Wandelen blijft lastig hier. Enerzijds moet je eigenlijk een hoed op, tegen de zon, maar das ook kei warm. Anderzijds wordt je gek van de vliegen hier... Dus ik een vliegennetje op, werkt perfect, maar ook dat is kei warm.... Toevallig zit er een bustour vlak voor me. Dus ik krijg alle tekst en uitleg bij de muurschilderingen mee.
Bij het plaatsje Jabiru ga ik nog een eindje naar het noorden. Lastig is dat de wegen hier continue door de bossen (lees oerwoud) kronkelen, kei mooi, maar niet als er bosbranden zijn. En ook al zijn de vlammetjes maar laag, je voelt de hitte in de camper wel degelijk. Nadeel is, mocht het gaan waaien... Er is maar 1 weg dit gebied in, dus ook maar 1 weg om het gebied uit te komen!
Ik stop onderweg nog ff bij Mamukala wetlands. Tis maar een wandelingetje van 500 meter, dus als ik wil ben ik zo weer terug bij de camper. Ook hier weer volop waarschuwingen voor de crocs, mn langs het pad! Net als ik denk, dit is echt niks, loop ik op een vlonder het hoekje om! Wow, voor me ligt een groot wetland, met diverse vogels, groot en klein. En hey, onder bij de vlonder... lopen diverse kangoeroes.
In de buurt van het plaatsje Kakadu sta ik weer op een camping. Wederom bijna niemand op de camping. En uiteraard na kwart over 6 s'avonds pikkedonker! Slapen doe ik gelukkig goed hier, en de volgende morgen zie ik net na de douche de eerste kangoeroe alweer over de camping lopen, blijft mooi
.Anyway, vandaag weer terug naar Darwin. Vanmiddag camper in leveren, morgen vliegen naar Alice springs.

Week 2 Alice springs
Tis warm als ik het vliegtuig uit stap, maar niet zo'n vieze warmte als in Darwin. Nog ff een taxi regelen naar de camperverhuur, en dan kan ik weg. Tis slapjes met de mensen die een taxi willen, dus ik krijg korting en tegelijk tekst en uitleg over de bezienswaardigheden in Alice.
Proficiat, u krijgt een gratis upgrade van de camper...wat ze eigenlijk bedoelde; u krijgt een camper van Britz mee, want we hebben hier helemaal geen campers van backpacker, de maatschappij waar ik mee geboekt had. En trouwens, de campers van backpacker zijn de afdankertjes van britz, zelfde type alleen een andere stickers.
Eerst via de supermarkt, en dan is het een paar uur naar het noorden rijden.; richting de devils marbels.
Ieder uur, kan ik wel een stop inplannen. Of er staat een monument(tje) of er is een  Roadhouse.
Na tig uur rijden, ben ik bij de camping; eentje met als thema Ufo. Want ja, die worden hier blijkbaar regelmatig gesignaleerd! Ach het heeft wel iets, in ieder geval niet saai. De marbles laat ik tot morgen, vandaag genoeg gereden.
 Eerste werk de volgende dag, nog een km of 20 naar de knikkers. Mooi stukje australia. En inderdaad er liggen af en toe ook mooie ronde ballen bij. De Dingo's op de parking hebben het alleen maar warm!
Nu is het omdraaien en rijden, rijden. Proberen zover mogelijk voorbij Alice te komen, desteminder hoef ik morgen te rijden naar Ayres Rock. Dezelfde weg terug, dat wel, en ik rijd uiteindelijk door tot de afslag naar Ayers Rock. Vanaf hier is het nog een uurtje of 4 rijden schat ik.
 De wegen zijn open, dat staat in ieder geval op de borden, tis alleen erg mistig aan de linkerkant van me... er hangt zoveel rook, dat ik de rotspartijen aan de overzijde niet eens kan zien. Nog ff tanken, onderweg, want iedere benzinepomp die ik hier tegen kom (1-tje) heb ik nodig om op plaats van bestemming te komen.
Bij de pomp krijg ik gelijk te horen, dat de weg is afgesloten....uhm dat hadden ze 200 km geleden op de afslag dan ook wel mogen aangeven! Maar, er komen auto's uit het gebied, dus het zal toch wel open zijn. Blijkbaar heeft het behoorlijk geonweerd gisteren, en zijn er behoorlijk wat vuurhaarden... Dat blijkt wel als ik verder rijdt, kms aan een stuk zwart geblakerde natuur. Ergens ook weer heel veilig hier, want hier brand niet veel meer... anyway zonder problemen bij de camping van ayers rock aangekomen. Alvast een plaats geregeld en dan maar eens gaan kijken bij die grote kei.  
De grote rookpluimen zien ik al van afstand, en aangezien het te heet is om een rondje te voet te gaan doen, doe ik hem met de auto, en pak een paar korte wandelingen.
Na een paar uur, de rookpluim in de gaten te hebben gehouden, toch besloten om richting de Olga's te gaan. Een rotspartij een km of 40 verderop. Ook hier is het verraderlijk, want de weg kronkelt ook hier nog al, dus je weet niet of je wel of niet richting de brandhaard rijd. Anyway de eerste lookout, was veilig, of te wel alles zwart geblakerd. De zon staat nu wel verkeerd hier, dus ik ga morgenvroeg hier terug naar toe. 
Terug op de camping, staat er iemand deels op mijn plaats...vervelend voor hun, maar hun romantisch diner bij kaarslicht, wordt een beetje onderbroken door mijn camper. Ipv in hun eigen vak langs de camper te gaan eten, zaten ze nu achter hun camper... en laat dat nu net mijn plaats zijn. Achja, twas alleen vervelend voor ze dak vanuit mijn camper direct bij hun aan tafel kon aanschuiven....Het waren fransen, dus ze maakten ook geen aanstalten om te gaan verzitten!
 De volgende morgen eerst naar de Olga's. De rookpluim van gisteren gaat nog steeds dezelfde kant op, dus dat zal wel goed komen. Eerst ff kijken naar de zonsopkomst en gelijk daar ontbeten bij Ayers Rock.
Wandeling 1 ging goed, maar wandeling 2, zonder beschutting heb ik toch maar afgebroken, hoofd stond bijna op ontploffen. De rest van de middag afliggen koelen bij het zwembad, dat was nodig. 
In de avond rook ik brandlucht op de camping, dat betekend, dat de wind is gaan draaien. Rooklucht deze kant op, is dus ook vuur deze kant op. Gelukkig hangt de camping vol met brandblussers en brandslangen. 
De rooklucht hangt er smorgens nog, dat belooft niet veel goeds. Inderdaad bij de ingang van het nationaal park wordt ik er direct op gewezen, dat de weg naar de Olga's is afgesloten. Goed dak dat gisteren heb gedaan.
Voor deze ochtend staat een rondje Ayers Rock te voet op het programma. Uurtje of 4, duurt deze ongeveer. Vol goede moed, en ijswater begin ik aan mijn tochtje. Tis wat bewolkt, dus ik kan regelmatig die warme hoed afzetten. Mijn souveniertje uit Darwin. Eentje van kangoeroeleer. Lopen gaat vlotjes, schoenen zijn flink oranje aant worden. Nog ff het laatste stukje, en dan...sh?t, mijn hoed kwijt! Wat zal ik doen, terug lopen of... Toch een stuk terug gelopen, maar geen hoed gevonden, das jammer!
Mijn laatste stuk naar de camper terug kom ik een stel dames tegen. Die vragen gelijk of ik toevallig mijn hoed kwijt was.... Geluk bij een ongeluk, had behoorlijk lang in Darwin moeten zoeken, naar een hoed die me paste. Kleine maatjes zijn niet echt gangbaar! Anyway hoed terug en ondanks het stukje dak extra had gelopen, in iets meer dan 3 uur weer terug bij de camper.
Nog een laatste rondje Ayers Rock met de camper, en dan terug richting Alice. 
Bij de uitgang van het park, zie ik dat het nu echt meenes is bij de afslag naar de Olga's. Hekken op de weg, en een park ranger erbij. Niemand mag het gebied in.
Toch maar weer getankt bij het tankstation van de heenreis. Vroegen ze bij Ayers Rock al de hoofdprijs, hier is het niet veel beter. Bovendien krijg je niet eens echte benzine. Van deze kun je niet eens high worden. Oficieel is het gebied rondom Ayers Rock ook alcohol vrij, behalve voor de toeristen dan. Ik kreeg netjes van de camping een bewijsje dat ik een gast was, dus dat ik bij een maaltijd alcohol mocht bestellen.
Anyway terug naar Alice Springs. Eens kijken hoever ik kan komen vandaag.
De dreigende regen/onweerswolken besluiten dat ik door rijdt naar Alice Springs. Heb geen zin om vast te komen staan, door een flashflood.
In ieder geval droog Alice kunnen bereiken. De volgende morgen, omhoog gereden en gelopen naar het Anzac memorial, tevens lookout point over Alice.
Nog bij het railmuseum geweest, en nog net op tijd om de ghan(trein) te zien vertrekken van het station. Er zit hier ook een wildlife centre, dus die ook gelijk meegepikt. De kangoeroe opvang is dicht, das dan weer jammer.
Heb terwijl ik het hier eigenlijk wel verwachtte, geen een levende kangoeroe gezien. Jammer.
Anyway parkeren in Alice centrum is lastig met een camper, dus ik parkeer hem aan de rand van het centrum. Voel me hier toch niet helemaal op mijn gemak. Overal zitten, liggen, hangt de locale bevolking. Bovendien wordt er regelmatig wat geroepen in hun eigen taal. Voelt niet prettig aan.

Week 3 Sydney
Gisteren de eerste regenbui in maanden hier in Alice. De camping was al vroeg stil....toch fijn als het eindelijk eens een beetje afkoelt.
Camper inleveren, en dan taxi naar het vliegveld. Vandaag naar Sydney! 
Vlucht verloopt rustig, en een dik uur later sta ik met mijn koffers bij mijn /ons hotel in Sydney. Ik kan de Harbourbridge in de verte zien liggen, maar heb de puf niet om er nu nog naar toe te lopen. Morgen weer een dag. Bovendien komen Bert en Michael morgenavond.
Vanmorgen begonnen, met lopen richting de Harbour bridge. Of te wel, vanaf het hotel als maar rechtdoor, en dan ergens rechts af, dan ben je er.
Eerst ff naar het Opera house, en dan naar de brug. Ik boek een wandeling over (lees boven op), de brug, om een uur of 11.
Om 11 uur begint de safetybriefing voor de beklimming. Alle zakken leeg, en alles wat los zit of kan moet in een locker. Geen fototoestellen, niks mag je meenemen.
Iedereen krijgt een prachtige blauwe overall, zonder zakken! En dan komt het. Een veilgheidsharnas, een muts of een pet, welke allemaal vastgehaakt moeten worden aan de overal. Zelfs de extra jas, zit vast aan de overall. Nog ff een stukje proefklimmen, op een stellage, en dan kunnen we los.
Nou los....vanaf dat moment gaan we een trap op naar de poot van de brug, en worden we gelijk vastgezet aan een kabel. Aan die kabel blijf je ook vastzitten tot het einde!
Eerst is het een flink end omhoog,langs de pilaar af, en dan gaan we naar buiten, ff de weg oversteken... Kei mooi op 2 houten plnken, een metertje of 50 boven het wegdek! Dan gaan we weer omhoog, en belanden we op een van de bogen van de brug. Hier boven is het makkelijk lopen, een flink breed pad.
Halverwege, steken we de brug over om via de andere boog weer naar beneden te lopen. Nu wederom over die 2 smalle plankjes terug naar de pilaar en dan is het gebeurd. Toch wel een leuke ervaring. Tis jammer, dat de foto's peperduur zijn, maar we krijgen ieder een groepsfoto en een baseball pet van de sydney harbour bridge climb.
Nog ff door de stad gewandeld, en dan langzaam maar zeker terug naar het hotel, want Bert en Michael zijn al geland in Sydney, en zitten nu op de trein naar de stad.
 Als de heren er zijn, wandelen we nogmaals naar het opera house en de brug. Morgen weer een dag.
Weer dezelfde route, naar het opera house en de brug. We pakken vanuit hier de waterbus naar  circulair quay, een leuk stukje haven van sydney. Veel restaurantjes, ed.
We belanden uiteindelijk aan de overzijde van Sydney harbour. Vanaf hier lopen we terug over de brug. Dan vind ik het ook wel welletjes. Ben nu op, onder, in en over deze brug geweest. 
Nog een bezoekje gebracht in het sydney operahouse, en een rondje botanische tuin gedaan. Vandaag iets heel anders, want hoe je het ook went of keert, steeds komen we weer bij de harbour bridge uit, en die hebben we nu wel voort gezien.
Vandaag naar Bondi beach, met de bus. Een ding is duidelijk, er mag hier amper gezwommen worden (between de flags). En das maar een klein stukje.
Er is een kunst route langs de kust af, naar een volgend strand. Ziet er wel leuk uit, en geeft wat inspiratie wat te doen als we ons mochten vervelen.
Anyway, kep trouwens nog nooit zulk schoon strand gezien als Bondi.
Na Bondi beach, ook maar een bezoekje gebracht aan Manly beach. Ook een leuk strand, maar ons toch ietsje te koud om te zwemmen.
Tijd om de huur auto op te halen, en de stad uit te gaan. We gaan richting de blue mountains. Mooie route, met mooie uitzichtpunten. Helaas geen koala's gezien.
Na de three sisters en een overnachting richting Canberra, de hoofdstad.
Mooie stad, met een oud en een nieuw parlament. Voor we het weten, zijn we in het parlement gebouw, en mogen we als we willen overal foto's maken. Als het nl niet mocht, zouden ze het ter plekke tegen ons zeggen... we komen zo dus ook midden in een raadsvergadering lijkt wel terrecht. Het had iets met indiers te maken, want op 3 mensen na, waren het ook allemaal indiers op de tribune.
Nog een ritje langs alle memorials gemaakt hier. Ieder in hun eigen stijl. 
Er ligt een flinke vijver midden in Canberra, ff een rondje maken hier. Nou, flinke ronde, langs allerlei memorials.
Tenslotte nog naar het Wo2 museum geweest. Dat was ff verwarrend voor me...ochja, hier hadden ze last van Japan, niet zozeer de duitsers! Mooi museum trouwens.
Nog de laatste memorials van dichtbij bekijken, en dan is het voor mij tijd om naar het vliegveld te gaan. Bert en Michael vliegen morgen naar Perth voor een paar dagen en dan naar huis. Ik vlieg vanavond nog naar Tasmania.

Week 4 Tasmania

Uurtje vliegen en dan naar mijn hotel. Morgenvroeg weer een campertje ophalen.
Voor de verandering een andere maatschappij, want backpacker zit hier niet. Hier wel een persoonlijke service, maar dat betekent ook dat de tekst en uitleg langer duurt, als hier heb je de sleutels...
 Anyway, eerst ff Hobart in. Tsja parkeren met een camper, en ochja heel veel een richting....
doorgereden naar  Mount Wellington, een flinke bult achter de stad, met lookout. Nu toch maar de stad achter me gaan laten, en door naar het Tasman Peninsula.
De wegen zijn hier smal, en kronkelig. En vaak nog voor ik naar de 3e versnelling heb  kunnen schakelen, moet ik alweer terug naar de 1e.
Net na het begin van het tasman peninsula, ligt een opvang voor tasmanian devils. Aangezien die beestjes bijna niet meer in het wild voorkomen, vanwege ziekte, is dit de kans om ze eens van dichtbij te zien.
In heel tasmania zijn er opvangen voor deze beestjes om ze voor uitsterven te behoeden. Ze verwachten  over een paar jaar de eerste niet zieke devils weer uit te kunnen zetten in het wild. Tot dan toe worden de gezonde beestjes gevangen en is er een uitgebreid fokprogramma.
Anyway behalve de devils hebben ze hier ook nog behoorlijk wat kangoeroes, en ander gevogelte.
Leuke beestjes trouwens, die devils. Ze zien er heel aaibaar uit, maar ik zou je vingers er maar niet bijhouden! Ze eten dus letterlijk alles op van een beest, inclusief de botten.
 Mijn camping ligt verscholen in de bossen. Lekker rustig, ondanks dat er redelijk wat campers hier zijn.
Nog ff een strandwandeling gemaakt, kan ondertussen de wasmachine zijn werk doen.
Nu zit ik als laatste in de rij met mijn camper, en voor me en links van me is eigenlijk alleen maar bos. Niks aan zou je denken... Nou dat begint pas als het begint te schemeren.
Zo langzaam maar zeker, komt de ene na de andere walibi het bos uit. Heb uiteindelijk de deur van de camper maar ietsje dichtgetrokken, want ik was bang dat ze naar binnen zouden gaan. Ze zaten letterlijk naast mijn stoel buiten gras te eten. 
De volgende morgen, ff ontbeten met walibies langs mijn stoel, en dan is het tijd om te gaan sightsee-en hier.
De gevangenis van Port Arthur wil ik gaan bezoeken, maar daarvoor is het ietsje te vroeg. Eerst maar ff naar het tasselated pavement en een blowhole hier in de buurt.
Dat pavement ziet er wel leuk uit, of het hier door mensen is neer gelegd.
 Anyway de gevangenis. Bij de entree, krijg ik vanalles, wat ik zichtbaar moet dragen als ik binnen ben, beetje vaag. Flink terrein met diverse ruines, van de gevangenis, maar ook van een kerk. En dan ineens valt me iets op.; een memorial. Nu begint het me te dagen... Jaren geleden heeft een of andere gek hier bij het voormalige restaurant in het wilde weg lopen schieten. 35 doden en vele gewonden waren er toen.  Alleen wisten ze niet waar de dader was gebleven, ze waren bang dat die zich onder de touristen schuil hield. Vandaar al die dingen om mijn nek en op mijn kleding. Het restaurant waar het destijds is gebeurt hebben ze trouwens afgebroken, dat is de memorial geworden. 
Na port Arthur, is het tijd om richting freycinet national  park, te gaan rijden. Hiervandaan kun je een prachtige wandeling maken naar een uitzichtpunt over de baai, wine glass bay. Helaas voor mij, maar de bewolking komt me tegemoed. En ff later rijd ik zelfs in de wolken. Dit heeft weinig nut om hier naar toe te gaan.
 Doorrijden naar Bicheno. Wellicht is het weer morgen beter.... Dus niet.
Snacht begonnen met regenen, en alles zit dicht in de mist. Dat wordt doorrijden naar het noorden, langs de kust. In Bicheno kon ik het al zien, de oranje rotsen, maar verder langs de kust af naar het noorden ligt nog veel meer. Dat oranje komt blijkbaar van een bepaald organisme wat op de rotsen groeit. 
Helaas, het weer wordt er niet beter op. Jammer, maar met een beetje zon, zouden de witte stranden en de oranje rotsen er nog mooier hebben uit gezien.
Door naar de noordkant van Tasmania. Eind bestemming voor vandaag is het plaatsje Penguin... Ben benieuwd, wat ik daar tegen kom!
 Rare route vanaf het moment dak bij de kust wegrijdt. Eerst een mooi stukje langs een rotswand af, met waarschuwing, dat 2 vrachtwagens hier niet langs elkaar passen! Daarna begint het landschap te glooien, en uiteindelijk rijdt ik lange tijd over een vlakke brede weg int binnenland. Eindelijk de 4e versnelling kunnen gebruiken!  
Het weer int binnenland is redelijk, zelfs af en toe een zonnetje.
Penguin ligt weer aan de kust, en het weer daar is niet veel soeps.
Zoek maar een plaatsje uit, ergens.... heb een plaatsje aan de zee, op een rots dat wel. Misschien toch niet zo verstandig, want de wind trekt hard aan de camper die nacht.
Btw int dorp, staan van allerhande pinguïns, hoe kan het ook anders!
Volgende bestemming is Cradle mountain - lake st Clair national park. 2 parken, eigenlijk, maar samen 1.
De noordkant van het park is Cradle mountain, met hoe kan het ook anders de Cradle mountain, en de zuidkant van het park is lake st Clair, met uiteraard het meer.
Ik begin boven aan dus met Cradle mountain. Geef Bram (tomtom) de opdracht om de snelste route er naar toe te zoeken... Nou, maar goed dak ook een wegenkaart had, anders had ik er nu nog rondgereden vrees ik. Na een uur ben ik omgedraaid, en de route op de kaart gaan volgen, leek me een beter plan. 
Aangekomen bij Cradle mountain, in de regen uiteraard, de camper geparkeerd, en de bus naar een meertje voor de berg genomen.De camper mag hier trouwens niet het park in, alleen een perkt aantal auto's.  
Het regent nog steeds, als ik daar aan kom. Ga toch een stukje langs het meer lopen, naar een lookout, al valt er eigenlijk niet veel te zien vanwege de bewolking.
Begin nu ook te twijfelen, blijf ik hier, of rijd ik door naar Lake st Clair, de andere kant van het park. Tis behoorlijk frisjes ook nog, vandaar. 
Ik besluit toch om de nacht hier door te brengen, en reserveer een plaats op de camping, helaas voor mij, hier hebben ze geen electra op de camping. Nu kan ik koken (gas) en heb ik water (handpomp) dus dat zal wel los lopen denk ik. 
Terug met de shuttle bus naar het meer, om een daar nog eens rond te kijken... hey het begint ineens op te klaren, en ff later, zijn de wolken verdwenen, is Cradle mountain zichtbaar en schijnt er zowaar een zonnetje. Ik ben helaas niet op een wandeling om het meer voorbereid, dus ik pak een 2-tal kleinere wandelingen. Hopelijk zie ik nog wat wildlife hier.
Toch nog een paar kangoeroes gespot en de Edchina, een uit de kluiten gewassen egel zeg maar. Helaas laten de wombats zich nu niet meer zien.
Voordeel van een camping in de bossen, is dat ik die avond alweer een walibi op bezoek had. Dit ondanks de luidruchtige buren, die vanalles aan het opzetten waren.
Wel frisjes deze nacht, en aangezien de doucheruimte hier niet verwarmt is, sla ik deze maar een keertje over.
Op weg naar lake st clair; er zijn mensen die dat trouwens te voet doen. Er loopt nl een pad tussen de parken. Je bent wel dagen onderweg. Anyway met de camper dus.
Het terrein is hier al weer meer berg achtig, en ik ben steeds aan het gokken, welke zijde van de berg ik nu omhoog moet rijden. Want regelmatig blokkeerd een serietje bergen mijn weg nl. Dan is het of links, of rechts van de berg omhoog, met haarspeldbochten, om vervolgens vanaf de top weer met veel bochten naar beneden te gaan. 
De camping bij lake st clair, heeft maar liefst 6 plaatsen met electra! Ik heb er in ieder geval 1 van.
Er gaan geen boten vandaag op het meer, dus dan ga ik maar wandelen langs het meer. Af en toe een walibi, of een edchina, alleen klopt de kaart van de wandelroutes niet echt. Denk ik over het strand terug te kunnen lopen, blijkt het strand een paar dagen geleden ineens verdwenen te zijn. Dan dezelfde route maar terug door het bos. 
In de buurt woont ook een kunstenaar, en daar ga ik op weg naar mount field national park ff kijken.
In een grote ruimte  staan panelen langs elkaar, met daarop voorstellingen gemaakt uit hout. Levensecht, zoals deze er uit zien. Alles tot in het kleinste detail. Mooi!
Eindbestemming vandaag is dus mount field. Open campsite. Of te wel, zoek maar een plaatsje uit, naam, plaatsnummer en kenteken op een papiertje invullen en deze samen met het geld in een enveloppe in de brievenbus doen. 
Mount field staat bekend om zijn grote bomen. Gelukkig hebben ze dit stukje tasmania nog kunnen redden.
Onderweg hiernaar toe vele bossen met niet inheemse bomen tegen gekomen, allemaal voor de houtkap. Jammer.
Rondje door het park, langs 3 watervallen, en ochja, heel veel treden omhoog voor de terug weg. Anyway mooi stukje bos, met inderdaad vele grote hoge bomen. Regelmatig weer een walibi en een edchina kunnen spotten.
Camping ligt in de bossen en s'avonds zie ik de oogjes alweer aan de bosrand. Vele walibies, blijft mooi.
Ineens zie ik een best wat anders loopt dan een kangoeroe... Okey, een possum, ff de deur van de camper dicht, want die hooligans wil je niet binnen hebben.
Ondertussen vernomen dat prins charles ook in Tasmania zit. Hij was vandaag in Richmond bij de oudste brug van australia. Daar ga ik morgen naar toe, zal prins charles wel al weg zijn. Voordeel van koninklijk bezoek, is dat alles er keurig netjes bij ligt in Richmond. Vlug de brug bekeken en dan door richting Hobart.
Onderweg nog gestopt bij een opvang, voor de inheemse dierensoorten. Alleen wordt hier nadat het dier hersteld is wel gekeken of deze weer in het wild uitgezet kunnen worden. Bij de entree krijg ik een zakje kangoeroevoer, dat betekent dus dat de ze gevoerd mogen worden! 
Na de wombats, en de albino possum, welke niet meer terug kunnen de wildernis in, kom ik bij de eerste kangoeroes aan. Deze lopen hier letterlijk overal door het park heen. Degene die niet schuw zijn komen dan ook uit je hand eten. Degene die wel schuw zijn, kunnen zich elders op het terrein een beetje verschuilen, want je moet nl wel op de paden blijven. Op een enkele kangaroe na lopen en liggen ze hier dus overal.
Niet alle dieren zijn inheems. Er zitten nl ook 3 koala's. Deze zijn hier ivm een broedprogramma, want op het australische continent dreigen de koala's ook al uit te sterven. De bedoeling was dat er hier een koppeltje zou komen. Dat was in eerste instatie ook zo, maar het vrouwtje wat hier naar toe was geblogen bleek een verassing bij zich te hebben; nl een baby koala. Welke een paar maanden na aankomst hier is geboren.
Ik heb mazzel. Doordat er een buslading met mensen hier is, halen ze de baby koala eerder uit haar hok. Mooi, heb ik toch nog een koala van heeel dichtbij kunnen zien, en voelen (lekker zacht). 
Na de opvang, tijd om naar mijn hotel in Hobart te gaan, en de camper in te leveren. Morgen weer een nieuw avontuur, maar dan vanuit Melbourne.

Week 5 Melbourne

Wederom een vroege vlucht, maar dan ben ik ook bijtijds in Melbourne. Taxi naar mijn hotel, koffers afgooien en de stad in.
Veel kunst hier op straat. Veel bruggen, en op het federation sqaure zijn ze bezig met de voorbereidingen van Devali, een hindoestaans feest, later die dag.
Na een boottochtje, door de rivier, naar het anzac memorial geweest en het museum. Vanavond als deze verlicht is, nog ff terug naar deze plaats.
Net voor de schemer ben ik bij de eureka tower, welke het hoogste gebouw van Melbourne is. Boven op het observation dek zie ik de zon ondergaan. Hierna nog langs het museum en ff wezen kijken op het federation square.
 Vanavond vroeg naar bed, was een lange dag vandaag.
Morgen fit de volgende camper weer ophalen.
Alleen mijn hotel kamer is een beetje vreemd. Het lijkt net of deze een grote spiegel heeft. Alleen zijn dit waarschijnlijk ooit 2 kamers geweest, en de linkerzijde van de kamer is een exacte kopie van de rechterzijde; inclusief de tv!
Heb trouwens nog mazzel gehad dak in Melbourne ben kunnen komen vandaag. Kort na ons vertrek uit Hobart blijkt ea op storing te zijn gevallen daar... urenlang hebben er geen vluchten kunnen vertrekken!
Taxi naar de camper verhuur.
Niemand bij de balie, dus ik loop er gelijk naar toe... uhm heeft u al online ingecheckt! Uhm nee, deze keer niet. Of ik dat toch maar ff wilde doen, op de pc die in deze ruimte staat.....
Beetje wazig, als er 2 mensen achter een balie niets zitten te doen! Company polici!
Okey ingecheckt, via de pc, sleutels en ik kan op weg naar Bacchus March. Hier wonen ome jo en tante Marietje, en hier blijf ik 2 nachten. Camper op de oprit, en dan gezellig op hun terras ff bijbuurten. Volgens mij heb ik ze al zo'n 30 jaar niet meer gezien.
Lunch; krokketten. Ietsje ander uiterlijk, maar dezelfde smaak.
Groot huis, met een nog grotere schuur, en een flinke tuin hebben ze. De camper past dan ook makkelijk op de oprit. 
S'Middags komt zoon Ernie langs, en gaan we met z'n 3-en nog ff de omgeving in. Een korte stop bij het lederdeg park, en geloof het of niet, maar vanaf sommige punten kun je de contouren van melbourne (1uur rijden op snelweg) duidelijk zien liggen.
Ik slaap op de oprit in mijn camper, net zo handig. Wel deze nog ff omgedraaid, achteraf maar goed ook.
S'nachts slaat het weer behoorlijk om, en het stormt flink. De camper gaat behoorlijk te keer, en de bomen... die zwiepen net langs de camper af.
We gaan met zijn 3-en. Ome jo, tante marietje en ik, richting melbourne. Eerst richting de West gate bridge. Een omstreden brug.
Tijdens de bouw is nl 1 van de pilaren omgevallen. Nu nog rijden sommige mensen liever om, dan dat ze over deze brug heen rijden.
We bezoeken ook een van de plekken waar ze vroeger met hun gezin hebben gewoont. Waar vroeger 1 huis stond; staan er nu een stuk of 8 in een rij naar achteren. Ff een indruk geven hoe groot hier de perselen zijn!
In de middag gaan we naar marie-ann, de oudste dochter. Die is in nederland geboren, maar spreekt nu geen woord nederlands meer.
Op de terug weg gaan we langs de mc donalds. Ome jo wil zijn gratis koffie, die krijg je daar als je gepensioneerd bent! Je bent, en blijft  een nederlander of niet!
Na een rustige nacht ben ik uit Bacchus March vertrokken, richting de great ocean road. 2 dagen hier langs de kust afrijden, voordat ik weer terug ga naar bacchus March.
Mooie uitzichtpunten onderweg, ook vele mooie stranden. Jammer van de zee, die is hier erg onstuimig.
Bij het plaatsje kenneth zouden koala's te spotten zijn, dus ook ik ga hier van de weg af. Samen met meerdere, loop ik hier een geruime tijd rond, koala's kijken. Maar, ze waren er! Van de eigenaar van de camping waar ik die nacht verbleef nog een tip gekregen over waar er koala's zouden zitten. Laat dit nu toevallig ook op mijn lijstje staan; Great Otway national park. Net na het eerste wildrooster zouden er zitten....
Nou zeg maar gerust, vanaf de afslag, stikt het van de koala's. Zijn het er eerst nog maar een paar, op sommige plekken zie ik er wel 30 zitten. Kei mooi!
 Toch maar weer de camper in, want ik wil cape otway ook nog zien vandaag. En de rest van de great ocean road uiteraard...
helaas, op de terugweg toch weer gestopt bij de koala's, en dan ben ik gauw een uur verder voordat ik weer aant rijden ben!
Een van de meest bekende sight hier, zijn de 12 apostelen. Mooi stukje kust, alleen zijn er een stuk of 3 verdwenen ondertussen. Ook de london bridge is geen bridge meer. De natuurlijke brug naar de rots heeft het begeven nl. Mensen hebben hier destijds uren vast gezeten, voordat ze eraf gehaald konden worden! 
Camping in de stad deze keer. Hij ligt aan een drukke weg, maar aangezien de australiers een hekel hebben aan int donker rijden is het om half 7 bijna muisstil hier. Er lopen hier iets teveel beesten int donker over de weg heen. 
De weg terug naar Bacchus March loopt voor mij via het Grampians national park. Deze is weer begaanbaar, nadat een jaar of 2 geleden hele wegen zijn weg geslagen tijdens een noodweer.
Na de Grampians, ga ik de snelweg weer op totaan bacchus march.Mijn laatste avond hier in bij ome jo en tante marietje. Nog ff bijbuurten en dan morgen naar Melbourne airport voor mijn vlucht naar Perth. Het laatste stukje australia deze reis.

Week 6 Perth
Stiekum nog een lange zit naar Perth. Ruim 5 uur! Anyway koffers pakken en naar de camperverhuur.
Ff camper ophalen, en dan op weg.... Nou, dus niet. O wat leuk, U komt uit Nederland, ik ook zegt de dame achter de balie. Praat een stuk makkelijker. Uhm, eens ff kijken, uw rijbewijs graag, en dan kunt u ondertussen de video van de camperintructies bekijken. Nou, hier heeft u mijn rijbewijs, en die video laat maar zitten, heb dezelfde camper al 4 keer gehuurd de afgelopen weken. Ja, uhm, ik heb uw internationale rijbewijs nodig... ja uhm, die heb ik niet, is die echt nodig... yep, dat moet bij iedere camperhuur.... okey, wel raar dat ze er nog nergens naar hebben gevraagd dan. Je hebt die nl nodig hier. Want het nederlandse rijbewijs is niet te lezen hier! Denk dat dat wel meevalt, ben al een keer door de politie gestopt nl. Het mens blijft onverbiddelijk, ik moet een vertaling van mijn rijbewijs hebben. Enige lastige, tis zaterdagmiddag tegen 4-en, en dus niemand bereikbaar. Ff overleg dan maar met de superviser... Geen probleem zegt ie. Veel plezier met de camper.
Vol gas Perth uit. Veel te lang al hier. Einddoel vandaag is Jurien bay.
Morgen een tochtje maken met een boot. Zwemmen met zeerobben. Het weer is in ieder geval goed, tis bloedje heet.
Nog een kleine detour naar nambung national park. Volgens mij is bijna al het zand in australie oranje, behalve hier. Gele rots formaties staan er hier, ondergrond is geel. Kep zelfs grote stukken witzand gezien hier.
 Heerlijk over het strand gelopen hier, prachtig weer.
Okey, snachts slaat het weer voor een goede om. Harde wind, maar wel droog.
Tis een uurtje varen, naar het eilandje. Veiligste en minst schommelige, achter op de boot, want golven, en die zijn er, en best hoog.
Anyway bij het eilandje mogen we int water. Wel opletten, voor de rotsen, want door de golven drijven we steeds hier naar toe, en ochja, mochten we een hoge geluidstoon horen, dan heel vlug weer aan boord! Shark alarm! 
Voordeel van hoge golven, is dat we ook weer vlug terug zijn in de haven, want t was dus echt geen pretje op die boot. Wel leuk, zwemmen met die beestjes.
Morgen weer naar andere beestjes kijken; pinguins. Een eindje voorbij Perth ligt penguin eiland. Je kunt hier met de boot naar toe, of wat menig waaghals doet, via een zandbank, welke deels onder water ligt.
Droog lijkt me beter, en ik vertrek met de eerste boot naar het eilandje. Ik schat 5 minuten varen.
Het pinguin verblijf is  nog niet open, dus ik ga eerst een rondje eiland doen.
De pinguin opvang is leuk, maar er wonen weldegelijk pinguins in de struiken op het eilandje. Als je maar goed kijkt!
Na het eilandje, ga ik verder langs de kust af naar het zuidelijkste puntje van deze kant van Australië.
Een van de weinige plaatsen waar 2 oceanen elkaar treffen. Cape leeuwin.
Ook hier weer sporen van de nederlanders. Zowel int nederlands als int engels staan hier dingen aan gegeven.
 Wederom een camping in de bossen, helaas geen kangoeroes hier, wel veel papagaaien. Kleintjes, maar behoorlijk tam. Ze komen uit je hand eten. 
Na dagen langs het strand te hebben gereden, is het tijd, om het binnen land in te rijden. Onderweg veel zoutvlaktes, en uiteindelijk toch nog wat kangoeroes. Ben op weg naar de wave. Ergens in de middle of nowhere ligt deze rots.
Camping vlakbij, volgens de kaart dan. Nou de rots stond bijna op de camping,tis dat er wat bomen staan, anders kon je hem vanaf de camping zien. 
Eerst ff wachten, totdat een fikse onweersbui voorbij is, en dan te voet naar de wave. Inderdaad door de kleuren, en zijn vorm is het inderdaad ook net een golf. Iedereen, dus ook ik nemen de surf houding aan. Geeft leuke foto's.
 In de buurt ligt ook nog hippos yawn. Een rots die lijkt op een kaak van een hippo! Nu is het maar 10 minuutjes lopen, en hopelijk blijft het volgend slechte weer nog ff op afstand. Hippos yawn, is inderdaad ook net een hippo met zijn bek open. Kan niet lang blijven, want er komt zeer slecht weer aan.
Een flinke looppas erin, maar helaas vlakbij de camping barst het los.
Gezandstraald vlucht ik het winkeltje/ receptie van de camping in. Dan maar winkelen totdat het noodweer over is. Goh zegt de receptioniste, die een uur of 2 geleden nog gesproken heb, zou dit nu het noodweer zijn waar ze ons voor waarschuwden.... Jammer dat ze de gasten dan weer niet waarschuwen.
Na deze bui nogmaals naar de wave gelopen, voor een laatste serie foto's.
Morgen weer langzaam maar zeker terug naar Perth.
Na vertrek van de camping ga ik eerst nog naar een oude aboriginal grot. Deze zit vol met handafdrukken, en naar men zegt, zijn deze van slachtoffers van een seriemoordenaar. Okey beetje luguber, dat wel.
Ik vervolg mijn weg via de tincan highway. Aangezien er op het stuk naar Perth niets bijzonders te zien is, pak ik dat stuk weg maar.
De bewoners hebben hier van oliedrums, allerlei beesten en voertuigen gemaakt om dit stukje australië een beetje op te leuken. Ik moet zeggen, tis een welkome afwisseling. 
Ik neem een camping in Freemantle, das ten zuiden van Perth. Vanaf hier kan ik met de trein naar Perth.
Vanaf het station loop ik dwars door het centrum naar de waterkant.
De botanische tuin van perth ligt boven op een heuvel, dus dat wordt een fikse klim naar boven.
Wat laatste souveniers inkopen en dan pak ik de boot terug naar freemantle. Ook hier nog wat door de markthallen gelopen, en een stuk van het centrum bekeken. Morgenvroeg eerst nog naar de gevangenis hier, voordat ik de camper ga inleveren. 
De gevangenis is eigenlijk best een leuk optrekje. We krijgen een rondleiding door voormalige werknemers hier.
Na de gevangenis, mijn hotel zoeken, en de camper voor de laatste keer uitruimen.
 De nederlandse van de ophaal keer, is er ook weer, en doet uiterst vriendelijk, ik heb eigenlijk maar een hekel aan dat mens. Geen problemen,  met de camper, en ik kan op weg naar mijn hotel.
Morgenvroeg vlieg ik naar Kuala Lumpur.
Heb ondertussen een mailtje gehad, van de maatschappij, dat ik een upgrade heb gekregen. Okey this low budget, maar ik mag toch business class naar maleisie. Das liggend ipv zittend.

 Vervolg op pagina kuala lumpur